Έχει γραφτεί, πολλές φορές, για το τάδε ή το δείνα παιχνίδι πως οι παίχτες ήταν “μαχητές” ή “πολεμιστές” και διάφορα, αντίστοιχα, με σκοπό να τονωθεί το αίσθημα του μέσου οπαδού. Υπάρχουν, βέβαια, οι ιστορικές αναφορές που συνδέουν πραγματικά το ποδόσφαιρο με τον πόλεμο ή και το ανάποδο…
Ο πόλεμος των 100 ωρών
Είναι κάποιες περιοχές στον χάρτη που φαντάζουν ως εξωτικές, όταν τις βλέπεις από μακριά ή διαβάζεις τα ονόματά τους. Ονδούρα, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ. Χώρες απλωμένες σε εκείνη την λωρίδα γης ανάμεσα στις Η.Π.Α. και την λατινική Αμερική, λίγο παρακάτω απ’ το Μεξικό. Στο μακρινό 1969, το φυτίλι που σιγοέκαιγε για μια δεκαετία, λόγω πολλών γεωπολιτικών εξελίξεων, πυροδοτήθηκε με αφορμή τις διπλές αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 70, που θα γίνονταν στο Μεξικό.
Ένα ιδιαίτερο σύστημα διεξαγωγής, στο οποίο δεν μετρούσαν τα γκολ αλλά μόνο η νίκη, έφερε τις Ονδούρες (ή Ονδούρα) σε τρίτο ματς απέναντι στο Ελ Σαλβαδόρ, στο ουδέτερο στάδιο Αζντέκα του Μεξικό. Τα όσα διαδραματίστηκαν με την λήξη του, πέρασαν στα σύνορα των δύο χωρών, οι οποίες εξουσιάζονταν από δικτατορικά καθεστώτα, κατά το “πνεύμα της εποχής” ανά την Γη!! Ακολούθησε ο γνωστός και ως “Πόλεμος του ποδοσφαίρου” ή “Πόλεμος των 100 ωρών”, κατά τον οποίο το Ελ Σαλβαδόρ “μπούκαρε” στην γείτονα και υπερίσχυε στο έδαφος, αλλά οι Ονδούρες είχαν πλεονέκτημα στον αέρα. Έτσι, μετά από 4 ημέρες, 3.000 νεκρούς, χιλιάδες ακόμα τραυματίες και όσα δεινά μπορούν να προξενήσουν οι “ανθρώπινες και επιστημονικές εφευρέσεις”, ζητήθηκε η μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών και “σφύριξε” η λήξη. Για τα παραπάνω υπάρχουν πολλές “πηγές” στο διαδίκτυο, απ’ τις οποίες μπορεί κάποιος να αντλήσει πληροφορίες.
Το πτερύγιο του καρχαρία
Πέρασαν πολλά χρόνια, ο (τότε) κόσμος και αυτά τα κράτη εκδημοκρατίστηκαν (;;;) και φτάσαμε, έναν Αύγουστο του 2010, να λύνει τον γόρδιο δεσμό ενός ευρωπαϊκού αγώνα του Άρη ένας τυπάκος από εκείνα να μέρη. Χαρακτηριστικό του ο πανηγυρισμός μετά τα γκολ με “το πτερύγιο του καρχαρία” στο κεφάλι, όπως το σχημάτιζε με το χέρι του. Ο Ρουίζ ο Γουατελματέκος, ο “πεσκαντίτο”, το ψάρι δηλαδή!
Οι “ξένοι” στην ποδοσφαιρική μας πραγματικότητα ξεκίνησαν απ’ τον Αιθίοπα Γίλμα Κατάμα, τον πρώτο μαύρο παίχτη που πάτησε στην Ελλάδα, στον πρωτοπόρο Άρη, φυσικά. Μεσολάβησαν εποχές διαφορετικές, κυρίως Γιουγκοσλάβοι αλλά και Σκανδιναβοί φορούσαν τα κιτρινόμαυρα. Κάπου στα τέλη των 80’s θυμάμαι τον Ολιβέιρα και τον Γκονζάλες! Λατίνοι. Πόλος έλξης για τον οπαδό, που φαντασιώνονταν τον δικό του “Ζίκο” ή “Ντιέγκο”!
Σταδιακά, ήρθαν νέα ήθη και έθιμα, ο “Νόμος Μπόσμαν” έφερε τα πάνω κάτω, αλλά λίγοι περίμεναν πως θα φορούσε την φανέλα μας, του Άρη, παίχτης απ’ την Γουατεμάλα. Ας όψονται οι αποφασίζοντες της δικής μας, τότε, πραγματικότητας και τα όσα τραγελαφικά ζήσαμε. Ένα από αυτά ήταν να φύγει ο συμπαθής αυτός τυπάκος και δεινός εκτελεστής, χωρίς να πάρουμε χαμπάρι. Πρόλαβε και “δάγκωσε” τους Αυστριακούς, τόσο στους 1000 βαθμούς κελσίου του Χαριλάου, όσο και στην πιο δροσερή χώρα, στους πρόποδες των Άλπεων!
Άλλος… αέρας!
Μέσα σε 13-14 χρόνια και διάφορες παλινωδίες, εμπόδια, θαλασσοταραχές και πολλά παρόμοια, μία άφιξη απ’ την πολυτάραχη Ονδούρα (ή Ονδούρες, όπως είπαμε) ήρθε να προστεθεί στο ρόστερ μας. Πιθανώς να μεγάλωσε με ιστορίες απ’ τον παππού του ο Πάλμα, οι οποίες αφορούσαν στον πόλεμο εκείνον του 1969. Ίσως να του είπε για την υπεροχή των στρατευμάτων των συμπατριωτών τους στον αέρα. Ποιος ξέρει; Αρκούσε η απόφαση ενός Αργεντίνου, Λατίνου προπονητή, να ξεκινήσει πατώντας περιοχή, σε ρόλο σέντερ φορ, πολλά χιλιόμετρα μακριά από εκεί που γεννήθηκε. Μέσω αυτής της απόφασης ήρθε η ποδοσφαιρική στιγμή του. Αυτή του “γκολ από αέρος”. Μάλιστα, ο ευνοϊκός αέρας συντέλεσε στην επίτευξη και του δεύτερου γκολ μας, στο ίδιο παιχνίδι. Κι εδώ λατινική πινελιά, Βραζιλίας την φορά αυτή, με Λούκας Σάσα.
Παιχνίδι λαθών το ποδόσφαιρο. Επαληθεύτηκε στο έπακρο στην πρωτεύουσα την περασμένη Κυριακή. Πάνω απ’ όλα, παιχνίδι στρατηγικής. Κάτι σαν σκάκι, με τακτική και αποφάσεις, τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην άμυνα. Ο Χερμάν “Μόνο” Μπούργος πηγαίνει κόντρα στην “σκέψη” του μέσου συνοπαδού κι εγώ χαίρομαι. Αποφασίζει νιώθοντας σιγουριά, την μεταδίδει, ρισκάρει. Δουλεύει και επενδύει στις ιδέες, με τις αποφάσεις του. Δεν ξέρεις τι περιμένεις, όπως και ο αντίπαλος. Ξέρεις πως, λειτουργώντας με ποδοσφαιρική συνέπεια, αυτή την φορά παρουσιάζεται σημαντική ευκαιρία στον Άρη ώστε να εκπαιδεύσει και να δρέψει τους καρπούς από αυτό, ενός παιδιού απ’ την λωρίδα γης που ενώνει Βόρεια με Νότια Αμερική. Γνωρίζεις, επίσης, πως ο σωστός τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο είναι η εμπιστοσύνη στον ειδικό για αυτό. Κάτι τέτοιο πρέπει να έχει κατά νου και ο μεγαλομέτοχος.
Υπό τους ήχους… https://m.youtube.com/watch?v=GLb8b2TyRXQ
Πέμπτη, 14 Απριλίου 2022
Κίτρινο Βέλος
