Παπάζογλου: “Ήμουν Αρειανός από μικρός τώρα αν με ρωτήσεις τι ομάδα είμαι λέω Άρης και ΟΦΗ”
Ο Θανάσης Παπάζογλου μίλησε στο “athletestories.gr” και αποκάλυψε πως από μικρό παιδί ήταν οπαδός του Άρη, ενώ αν τον ρωτήσει κάποιος τι ομάδα είναι θα απαντήσει και πάλι Άρης.
Αναλυτικά όσα είπε:
Από τον ΠΑΟΚ έφυγα μετά τον τρίτο χρόνο και πριν την ολοκλήρωση του συμβολαίου μου.
Ήμασταν σε προετοιμασία με τον Δώνη, μια από τις καλύτερες που έχω κάνει, μιλάμε για έναν γνώστη του ποδοσφαίρου και άνθρωπο. Έτσι όπως μου μίλησε, κατάλαβα ότι δεν είχα θέση στο ρόστερ με αυτούς που είχα μπροστά μου και πήρα την απόφαση να φύγω.
Είχα τότε ένα έντονο ενδιαφέρον από τον Μαχλά στον ΟΦΗ.
Ήταν μια μεγάλη αλλαγή για μένα, ένα πισωγύρισμα, και δεν το λέω σε επίπεδο μεγέθους, γιατί για μένα στην Ελλάδα είναι οι τρεις της Αθήνας, οι τρεις της Θεσσαλονίκης, ο ΟΦΗ και η Λάρισα. Είχαν πολλά οικονομικά προβλήματα, οι παίκτες είχαν φύγει και για μένα ήταν ένα μεγάλο ρίσκο.
Είπα στον εαυτό μου ότι «θα πας και θα χτίσεις κάτι από την αρχή», αφού είχα κάνει τον κύκλο μου στη Θεσσαλονίκη.
Θυμάμαι σαν χθες να μιλάω στο γραφείο με τον Αναστόπουλο, ο οποίος προσπαθούσε να με πείσει. Από το παράθυρο έβλεπα την προπόνηση και δεν ήξερα κανέναν παίκτη πλην του Μονιάκη και του Σίσιτς.
Πήγα εγώ, ήρθε ο Κουτσιανικούλης, ο Ιωαννίδης από τον Ηρακλή, φτιάξαμε ένα σύνολο από μείγμα νέων και έμπειρων, έχοντας στόχο να μείνουμε κατηγορία.
Δύσκολη χρονιά, με έναν προπονητή της παλιάς σχολής αλλά με μεγάλο προσόν τη διαχείριση της ψυχολογίας του σέντερ φορ.
Εκείνη την περίοδο εγώ δεν είχα αυτοπεποίθηση. Έμπαινα μέσα και σκεφτόμουν τι θα γίνει, αν δεν βάλω γκολ.
Ο Αναστόπουλος κάθε μέρα μου έλεγε ότι το γκολ δεν πατάς κουμπί για να το βάλεις. Με έβαζε και έκανα ανελέητα τελειώματα, σε κενή εστία, για να έχω, όπως έλεγε, επαφή με τα δίχτυα. Κάπως έτσι ήρθε η στιγμή που αρχίζω και ρολάρω, παίρνω τα πάνω μου με κάποια συνεχόμενα γκολ.
Συνέχισα και με τον Πετράκη, ο οποίος διαδέχτηκε τον Αναστόπουλο. Είχα γίνει η αιχμή του δόρατος. Ο παίκτης που έβαζε τα γκολ. Ήταν η πιο παραγωγική μου χρονιά μέχρι τότε.
Την επόμενη χρονιά ήρθε ένας φοβερός κατά την γνώμη μου προπονητής, ο Σα Πίντο. Κατάφερε να παντρέψει την μαχητικότητα και τα προσόντα των ποδοσφαιριστών με τη σκληρή δουλειά. Μαζί του δεν… τελείωνε η προπόνηση.
