Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν τρεις κατηγορίες οπαδών. Στην πρώτη ανήκουν οι φασιστοοπαδοί, μπράβοι και έμποροι που μισούν το διαφορετικό και ζουν από το μίσος αυτό.
Γράφει ο Γιώργος Αντωνόπουλος:
Θρασύδειλοι, διαπλεκόμενοι με διοικήσεις, αθλητικής βίας και δημοσιογραφικό κατεστημένο.
Στη δεύτερη κατηγορία αυτοί που δεν είναι έτσι, αλλά με τη σιωπή τους και στα πλαίσια της κοινής αγάπης για την ομάδα, σιωπούν και τελικά συναινούν στην κατάσταση αυτή.
Στην τρίτη κατηγορία βρίσκονται εκείνοι που αγαπούν αγνά την ομάδα τους, μισούν το μοντέρνο ποδόσφαιρο, τα ματ στο γήπεδο, τα μαχαίρια και τα ρόπαλα, το δηλητήριο που εξαπολύουν τα πληρωμένα μικρόφωνα. Σέβονται τον “αντίπαλο” οπαδό γιατί ξέρει πως η αγάπη του για την ομάδα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την δική του αγάπη. Γιατί το υστέρημα για το εισιτήριο είναι το ίδιο για κάθε εργαζόμενο. Γιατί η καύλα του ΓΚΟΛ στο πέταλο είναι ίδια για όλους.
Αυτή η τελευταία κατηγορία είναι η ελπίδα στα πέταλα. Σεβασμός στους τελευταίους. Γιατί αυτοί έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο να βγάλουν στο περιθώριο τους πρώτους και να αφυπνίσουν τους δεύτερους.
