Μια τέλεια αντανάκλαση της καθημερινής αμηχανίας, της οργής και της απελπισίας της Αμερικής για την έκβαση και τις συνέπειες του πολέμου στο Βιετνάμ.
Το αριστούργημα του Michael Cimino “The Deer Hunter” (Ο Ελαφοκυνηγός) του 1987, ένα αντιπολεμικό έπος, εξερευνά τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στην ανθρώπινη ψυχή. Μια ιστορία για τις σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που είχε ο πόλεμος του Βιετνάμ σε μια ομάδα φίλων με συγκλονιστικές ερμηνείες, δυνατή αφήγηση και εμβληματικές σκηνές. Πολύ λίγες ταινίες έχουν αποτυπώσει ποτέ τόσο καταστροφικά τον αδυσώπητο απόηχο του πολέμου, τις φρικαλεότητες της μάχης και τις επιπτώσεις της στο ανθρώπινο μυαλό.
Δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να κατανοήσει πλήρως γιατί αυτός ο συγκεκριμένος πόλεμος όχι μόνο κατέστρεψε τις ελπίδες και τα όνειρα των νεαρών ανδρών της Αμερικής, αλλά γιατί άφησε τόσους πολλούς από αυτούς οριστικά τσακισμένους και αποξενωμένους από την κοινωνία.
Το 1968 σε μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια πέντε φίλοι εργάζονται σε ένα μεγάλο χαλυβουργείο. Ο Michael (Robert De Niro), ο Nick (Christopher Walken), ο Steven (John Savage), ο Stan (John Cazale) και ο Axel (Chuck Aspegren) βρίσκουν απόδραση από τη μονοτονία και τη σκληρή δουλειά τους με το διασκεδάζουν σε ένα μπαρ και να κυνηγούν ελάφια. Ταυτόχρονα ετοιμάζονται να φύγουν για να πολεμήσουν εθελοντικά στο Βιετνάμ. Όλη η σλαβική κοινότητα συγκεντρώνεται για να γιορτάσει το γάμο του του Steven και της Angela και να αποχαιρετήσει τους τρεις φίλους. Οι ίδιοι αποχαιρετούν τη ζωή όπως την ήξεραν και αντιλαμβάνονταν, μια ζωή όπου οι έννοιες της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας είναι ακόμη υπαρκτές.
Τις πρώτες πρωινές ώρες, πηγαίνουν στα βουνά για το τελευταίο τους κυνήγι ελαφιού. Η σφαίρα του κυνηγού πρέπει να βρει τον στόχο της και να σκοτώσει το θήραμα ακαριαία, με μόνο ένα πυροβολισμό (“One Shot”) καθώς με περισσότερους το θεωρεί άνανδρο. Η συγκεκριμένη φιλοσοφία απέναντι στη ζωή και τον θάνατο πολύ σύντομα θα διολισθήσει στο χάος και την αποκτήνωση. Στην κόλαση όπου ετοιμάζονται να ταξιδέψουν, η ανθρώπινη ζωή αξίζει λιγότερο κι από το τίποτα.
Η επόμενη σκηνή τους βρίσκει στο Βιετνάμ, σε μία επίθεση σε ένα χωριό ένας στρατιώτης ανατινάζει μια ομάδα τρομοκρατημένων χωρικών που κρύβονται σε ένα υπόγειο κι ο Michael αποτεφρώνει έναν άνθρωπο με φλογοβόλο. Μετά από συμπλοκή με εχθρικές δυνάμεις, η ομάδα αιχμαλωτίζεται από τους Βιετκόνγκ και αναγκάζονται να συμμετάσχουν σε ένα βασανιστικό παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας. Μια σφαίρα τοποθετείται σε τυχαία θέση του κυλίνδρου του περίστροφου, οι παίκτες τοποθετούν το όπλο στο κεφάλι τους και πυροβολούν εναλλάξ μέχρι κάποιος να τύχει τη θέση που περιέχει τη σφαίρα και να πεθάνει, ενώ οι Βιετναμέζοι βάζουν στοιχήματα.
Τελικά δραπετεύουν, επιπλέουν στο ποτάμι και ανακτούν επαφή με τις αμερικανικές δυνάμεις. Προχωρούν, επιστρέφουν στην Αμερική, αλλά τα πράγματα δεν είναι ίδια για κανέναν από αυτούς. Οι τρεις φίλοι σώζονται φαινομενικά από τον βέβαιο χαμό, αλλά κανείς δεν θα γυρίσει ακέραιος, ούτε καν αυτός που θα επιστρέψει σώος και αβλαβής.
Ο Michael επιστρέφει σπίτι, αλλά διαπιστώνει πολύ γρήγορα πως η ίδια η έννοια της πατρίδας έχει πια χαθεί οριστικά. Το μόνο που συναντά είναι ένα αδιαπέραστο πέπλο σιωπής. Η αμήχανη προσφώνησή του ως ήρωα από μια κοινότητα που δεν ξέρει πώς να τον υποδεχτεί, η ενοχή για την αμαρτωλή και απαγορευμένη ερωτική του επιθυμία, οι τύψεις για το είναι ακόμη ζωντανός και αρτιμελής.
Ανακαλύπτει ότι και οι δύο φίλοι του είναι ζωντανοί, ο ένας χωρίς πόδια στην Αμερική και ο άλλος σχεδόν χωρίς μυαλό στη Σαϊγκόν. Ανίκανος να ξορκίσει τα δικά του φαντάσματα, σχεδόν αναγκάζει τον Steven να επιστρέψει στη σύζυγό του και μετά ταξιδεύει πίσω στο Nam για να ανακαλύψει τον Nick έναν εθισμένο στην ηρωίνη, παίζοντας παιχνίδια ρώσικης ρουλέτας και για να του στέλνει χρήματα, πίσω στο σπίτι.
Στην προσπάθεια του να επικοινωνήσει μαζί του, λαμβάνει μέρος σε ένα παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας, όπου ξυπνά τις αναμνήσεις των κυνηγετικών τους εξορμήσεων και της καθημερινότητας τους ενώ ταυτόχρονα οι δύο φίλοι έχουν οπλίσει από μία φορά στο κεφάλι τους. Ο Nick τελικά θυμάται τη μέθοδο “Οne Shot” στο κυνήγι ελαφιού και χαμογελάει πριν βάλει το όπλο στο κεφάλι του και τραβήξει τη σκανδάλη…
Μια ταινία που αποτυπώνει το βάρος του Βιετνάμ χωρίς να χρειάζεται να δείξει ούτε ένα δευτερόλεπτο μάχης.
Η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των ΗΠΑ, στις 5 Δεκεμβρίου του 1978 στο Λος Άντζελες και κέρδισε 5 Βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Το 2007 κατατάχθηκε πεντηκοστή τρίτη στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών. Το 1996 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως “πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική” και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.
