Κατάθεση ψυχής και δάκρυα συγκίνησης στο Yellow Radio από τον γιο και την εγγονή του Μποέμη

Ο γιος του Βασίλη Μποέμη, Αλέξανδρος και η εγγονή του, Ελένη Γκαγκαρίδου μίλησαν στο Yellow Radio λίγο μετά το τελευταίο αντίο στο μεγάλο καλλιτέχνη.

Αναλυτικά όσα είπαν στον Γιώργο Τότσικα και Ιάσονα Μίσχο:

Είμαστε πάρα πολύ λυπημένοι γιατί χάθηκε ένας εξαίρετος άνθρωπος. Ο παππούς ήταν ένας καταπληκτικός πατέρας και παππούς. Σήμερα είναι μία πάρα πολύ δύσκολη μέρα. Αγαπούσε πάρα πολύ τον Άρη. Ανέβασα στην σελίδα μου στο facebook αυτό που ανεβάσατε γιατί ήθελα να δει ο κόσμος ότι ο παππούς έφυγε.

Μία όμορφη εικόνα που έχει από τον παππού της:

Από τον παππού μόνο ευχάριστα έχω να θυμάμαι επειδή έτυχε να έχω μεγαλώσει δίπλα του. Η οικογένεια μου, η μητέρα μου δηλαδή έμενε δίπλα τους και τον είχα σαν πατέρα μου. Τα καλοκαίρια ήμασταν συνέχεια μαζί με αγαπούσε πολύ και τον αγαπούσα και εγώ.

Για το τι άνθρωπος ήταν ο Βασίλης Μποέμης είπε:

Ήταν ένας δραστήριος άνθρωπος, οικογενειάρχης με αξίες και ηθική. Όλα τα καλά στοιχεία τα είχε ο παππούς. Μου τραγουδούσε και ήθελε πάντα να ακολουθήσω τον δρόμο του. Ο παππούς ήταν μουσικοσυνθέτης, έγραφε στίχους. Δυστυχώς δεν ακολούθησα αυτή την πορεία αλλά το ήθελε πολύ. Άκουγε πολλές ώρες μουσική, ήταν ώρες στο στούντιο και ήταν λάτρης της μουσικής. Όπου πήγαινε με ήθελε δίπλα του και με καθοδηγούσε.

Για το τι έλεγε για τον Άρη είπε:

Ήταν Αρειανός από τη μέρα που γεννήθηκε. Τον είχα συνοδεύσει και στα 100 χρόνια του Άρη και είχε άγχος για το πως θα μιλήσει, τι θα πει στο μικρόφωνο. Θυμάμαι του είχα συντάξει εγώ τον λόγο και τελικά τίποτα από αυτά που του είπα δεν είπε. Είχε συγκινηθεί πάρα πολύ. Τον είχα είχα συνοδεύσει και στο Κλεάνθης Βικελίδης όταν είχε τραγουδήσει τον ύμνο. Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρούνταν από άνοια δυστυχώς.

Για τι θα έχει στο μυαλό του ο Αλέξανδρος για τον πατέρα του είπε:

Προτού απαντήσω θα ήθελα να πω κάτι μέσα από την καρδιά μου. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο του Άρη. Έχω λάβει πάρα πολλά μηνύματα και αισθάνομαι μεγάλη τιμή. Χίλια ευχαριστώ σε όλους. Όσο για τον πατέρα μου το μόνο που θυμάμαι είναι αγάπη. Μία μεγάλη αγάπη για όλο τον κόσμο. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, καθαρός και τίμιος. Δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Μακάρι να είχαν όλοι έναν πατέρα σαν αυτόν.

Δεν είχε τραγουδήσει μόνο για τον Άρη, είχε τραγουδήσει πάρα πολλά κομμάτια. Έγραφε μουσική και στίχους με τη βοήθεια της μητέρας μου γιατί και αυτή συμμετείχε σε όλη την ιστορία. Έχει γράψει κομμάτια και για τη Θεσσαλονίκη.

Ένα στιγμιότυπο που του έχει μείνει με τον πατέρα του:

Ο πατέρας μου όταν έχανε ο Άρης μπορεί να έκλαιγε για ώρες και όταν κέρδιζε να γελάει ώρες και να γράφει τα καλύτερα τραγούδια. Όταν κέρδιζε ο Άρης έγραφε υπέροχη μουσική. Μία πολύ όμορφη στιγμή σε έναν αγώνα που έπαιζε ο Άρης και κέρδισε ήταν κάτω στο αυτοκίνητο και ήρθε κάτω από το σπίτι, χτυπούσε τα κουδούνια και μου έλεγε να κατέβω κάτω με το μπουζούκι να γράψουμε κομμάτι επειδή είχε έμπνευση.

Για το αν τον αναγνώριζαν στο δρόμο είπε:

Τον σταματούσαν και χαιρόταν πολύ που αναγνωρίστηκε από το “Άρη, εσύ είσαι το καμάρι”. Του είχαν δώσει και αναμνηστικές πλακέτες. Ήταν Αρειανός και το έβγαλε μόνος του. Αγαπούσε πολύ τον Άρη μέχρι τα βαριά του γεράματα. Αυτή ήταν η τρέλα του.