Μία 18χρονη δολοφόνος και μία 80χρονη δασκάλα πιάνου, δύο προσωπικότητες που ενώ φαίνονται ασύμβατες τις ενώνουν πολλά κοινά. Η επιθετική και αυτοκατοστροφική Τζένη και η άμεμπτη δασκάλα Τρουέντε κουβαλάνε τα σκοτεινά μυστικά τους. Και η δύο λατρεύουν τη μουσική, και οι δύο είναι θύματα της κοινωνίας που τις έχει κακοποιήσει.
Ο Γερμανός σκηνοθέτης Chris Kraus μέσα από το “Vier Minuten” μεταφέρει τον θεατή στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης και δεν φοβάται τα μεγάλα ζητήματα. Είναι μια ιστορία για τη δύναμη και την ελευθερία, τους κανόνες και τους ανθρώπους, αθώους καταδίκους και ανεπεξέργαστα παρελθόντα.
Μία ηλικιωμένη δασκάλα μουσικής, Monica Bleibtreu, μισεί τους κακούς τρόπους και αγαπάει την πειθαρχία, διδάσκει πιάνο σε τροφίμους μιας φυλακής. Όταν διακρίνει στην Τζένη, Hannah Herzsprung, μια νεαρή φυλακισμένη δολοφόνο, το ταλέντο της στο πιάνο προσπαθεί να την πείσει να λάβει μέρος σε έναν εθνικό μουσικό διαγωνισμό. Κόντρα στον εγωισμό της μάχεται για να την πείσει όπως επίσης και με το περιβάλλον της φυλακής το οποίο αδιαφορεί για την τέχνη. Η Τζένη, ένα πρώην παιδί θαύμα στο πιάνο, του οποίου η κακοποιημένη παιδική ηλικία την ανάγκασε να παραμελήσει το φυσικό της δώρο για μουσική στο όνομα της επιβίωσης, ένας βίαιος δράστης του οποίου η διαβόητη ιδιοσυγκρασία της, ως ενήλικας, την προσγειώνει επανειλημμένα πίσω από τα κάγκελα. Ένα παιδί πληγωμένο ως ένας άλλος τραυματισμένος σκύλος του δρόμου, γεμάτος θυμό και ντροπή, όποιος τον πλησιάσει πολύ θα δαγκωθεί, η λαχτάρα του για αγάπη φωνάζει μέσα από την ξεσκισμένη γούνα.
Οι δύο γυναίκες πειθαρχούν η μία την άλλη με εξαγριωμένους τρόπους ανάμεσα σε κλασικά κομμάτια των Mozart και Schumann, μια μονομαχία ζωής και αγάπης που αγγίζει τον βαθύ, κρυμμένο πόνο και των δύο.
Σιγά, σιγά, παραμερίζουν τις τεράστιες διαφορές τους και δημιουργούν ένα δεσμό μεταξύ τους, ενάντια στους εχθρούς τους αλλά και τη γραφειοκρατία της φυλακής. Η Τζένη μισεί τον Μότσαρτ και τον Σούμπερτ, και η κυρία Κρούγκερ προσπαθεί να αποθαρρύνει την κλίση της μαθήτριας της στη “νέγρικη μουσική”, όμως σταδιακά καταφέρνουν να πλησιάζουν η μία την άλλη. Η σχέση που έχουν αναπτύξει τις βοηθά να εξιλεωθούν για τα λάθη του παρελθόντος, μέχρι τη στιγμή που τα γεγονότα παίρνουν μια απροσδόκητη τροπή. Η τελευταία ευκαιρία της Τζένη για να αλλάξει τη ζωή της, συνοψίζεται στον ελάχιστο χρόνο των τεσσάρων λεπτών σε ένα συγκλονιστικό φινάλε…
Δύο γυναικείοι χαρακτήρες αντιπαθητικοί, αυτοκαταστροφικοί και σχεδόν επικίνδυνοι, συγκρούονται με τον κόσμο που τις έχει κακοποιήσει, με τις επίσημες αρχές, με τα φαντάσματα του παρελθόντος, συγκρούονται μεταξύ τους και με τα ένστικτά τους. Θύματα του ίδιου του συστήματος που τις δημιούργησε και ταυτόχρονα τις τιμωρεί ως θύτες.
Συμβολίζουν δύο γενιές που στέκονται αντιμέτωπες, τη νέα να εκφράζει με αγωνία την ανάγκη των νεαρών Γερμανών να αποτινάξουν τα βάρη του παρελθόντος και να αρνηθούν την κουλτούρα της ενοχής, απόρροια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που τους κληρονομούν οι προηγούμενες γενιές. Μπροστά σ’ αυτήν την σαρωτική ανάγκη στέκεται σαστισμένη, σχεδόν φοβισμένη, η προηγούμενη γενιά με το πρόσωπο μίας επίμονης δασκάλας πιάνου. Ολοκληρωμένες γυναικείες παρουσίες, σκληρή ματιά στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, άκρατος ρεαλισμός και αψεγάδιαστες ερμηνείες είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το δυνατό δράμα.
Με το “Vier Minuten” ο Chris Kraus δίνει στο κοινό ένα όνειρο, δημιουργεί έναν κόσμο στον οποίο η μουσική σώζει ψυχές. “Για μένα, η μουσική στο “Vier Minuten” ήταν βασικό στοιχείο. Όχι ως αυτοσκοπός, αλλά ως εναλλακτική λύση στον τρομακτικό κόσμο που εμφανίζεται πίσω από τους δύο βασικούς χαρακτήρες.”
Επιστρατεύστε την ΠΡΟΣΟΧΗ σας στην τελευταία σκηνή της ταινίας. ίσως από τις καλύτερες που έχουμε δει στο σινεμά.
