Η κλήρωση του Αρη και του ΟΦΗ στον δεύτερο γύρο των προκριματικών του Γιουρόπα λιγκ έμοιαζε σχεδόν κατά παραγγελία. Ο Αρης έπρεπε να αντιμετωπίσει μια άπειρη ουκρανική ομάδα με το παράξενο όνομα Κόλος Κοβαλίβκα.
Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Ο ΟΦΗ τον επικίνδυνο Απόλλωνα Λεμεσού, που όμως δεν είναι μεγαθήριο. Και οι δυο ομάδες έπρεπε να προκριθούν κερδίζοντας ένα μονό ματς εντός έδρας. Και οι δυο αποκλείστηκαν. Με τρόπο ολότελα διαφορετικό, αλλά αποκλείστηκαν.
Ξέχασε ότι υπάρχει και η άμυνα
Στο Βικελίδης ο Μίκαελ Ενιγκ παρουσίασε τον γνωστό Αρη που χαίρεσαι να τον βλέπεις αν είσαι ουδέτερος: αν τον υποστηρίζεις. σπάζει η καρδιά σου από το χτυποκάρδι. Παρόλο που η άμυνά της ομάδα του είναι ολοκαίνουργια ο Γερμανός δεν φοβήθηκε. Εδωσε θέση στην ενδεκάδα στους ήρωες της ανατροπής με τη Λαμία (δηλαδή στο Λοπεθ και στον Μπερτόγλιο) κράτησε στα φτερά Μπρούνο Γκάμα και Φετφατζίδη, έβαλε δεξιά στην άμυνα τον Σάσα, επανάφερε στη θέση του στόπερ τον γρήγορο Ροουζ κι έδωσε εντολή στην ομάδα να πάει μπροστά. Στο πρώτο ημίχρονο ο Φετφατζίδης τρόμαξε τους άπειρους Ουκρανούς, ο Ματίγια είχε δοκάρι, ο Λοπεθ έδινε μάχες. Αλλά δυο φορές που κατέβηκαν οι Ουκρανοί χρειάστηκε η τύχη και ο Κουέστα: ο Αρης έκανε 66% κατοχή μπάλας, αλλά πίσω δεν ήταν σταθερός. Το ματς ήταν ρουλέτα. Δυστυχώς ουκρανική κι όχι ρώσικη.
Οι Ουκρανοί χτύπησαν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου: μετά από ένα φάουλ ο Νόβακ αφύλαχτος μέσα από τη μικρή περιοχή έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Αρης ανέβασε ταχύτητα και με ένα σπουδαίο γκολ του Γκάμα ισοφάρισε. Αλλά το γκολ του 1-1 δεν άλλαξε την εικόνα: ο Αρης δεν ενδιαφερόταν να παίξει άμυνα και οι Ουκρανοί ήταν πάντα επικίνδυνοι. Επτά λεπτά μετά την ισοφάριση, μετά από ένα φεστιβάλ λαθών των παικτών του Αρη, ο Αντιούχ έκανε το 1-2. Ο Ενιγκ τελείωσε το ματς με το Μάνο δίπλα στον Λόπεθ, τον Μαντσίνι σε ρόλο δεξιού μπακ, τον Γκάμα, τον Φετφατζίδη, τον Λοπεθ και τον Μπερτόλιο στο γήπεδο. Αλλά οι επτά αυτοί μεσοεπιθετικοί έφτιαξαν μια και μόνο φάση: ο Μαντσίνι στις καθυστερήσεις παραλίγο να ισοφαρίσει. Προηγουμένως οι Ουκρανοί είχαν δυο αντεπιθέσεις για σεμινάριο. Στο τέλος πανηγύρισαν και με το δίκιο τους: δεν έκλεψαν τίποτα.
Ο ΟΦΗ αρνήθηκε τον εαυτό του
Αδοξος και ο αποκλεισμός του ΟΦΗ, αλλά διαφορετικός. Ο Γιώργος Σίμος, μάλλον γιατί φοβήθηκε τα κενά που είδε στην άμυνα της ομάδας του στο ματς με τον Παναιτωλικό, αποφάσισε να παρατάξει την ομάδα του με ένα 5-4-1, το οποίο δεν θυμάμαι να είχε χρησιμοποιήσει άλλη φορά. Ο Απόλλων Λεμεσού είναι μια ομάδα περισσότερο έμπειρη από τον τωρινό ΟΦΗ. Τέσσερις φορές τα πέντε τελευταία χρόνια οι Κύπριοι έχουν αγωνιστεί σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ ενώ ο ΟΦΗ επέστρεψε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις φέτος μετά από 20 χρόνια. Η διαφορά φάνηκε.
Η αλήθεια είναι ότι κι ο Απόλλωνας εμφανίστηκε αρκετά «κουμπωμένος»: η διαφορά είναι ότι αυτό το παιγνίδι της αναμονής φάνηκε να το ξέρει, ενώ ο ΟΦΗ δεν έκανε το δικό του παιγνίδι. Κάπου μπερδεύτηκε μόνος του.
Προέκυψε, αντίθετα με το Βικελίδης, ένα ματς ελάχιστων φάσεων. Ηταν φανερό πως όποιος ανοίξει το σκορ θα είχε τεράστιο αβαντάζ. Οι Κύπριοι παρατάχτηκαν με δέκα ξένους, αλλά στο πρώτο ημίχρονο ο σημαντικότερος παίκτης τους αποδείχτηκε ο μοναδικός Κύπριος: ο τερματοφύλακας Δημητρίου. Ο Δημητρίου σταμάτησε τον ΟΦΗ στο 42΄ κάνοντας την επέμβαση της βραδιάς σε σουτ του Φγικειρέδο στη μια και μοναδική στιγμή που η επίθεση του ΟΦΗ θυμήθηκε όσα ωραία έκανε πέρυσι. Ο πιο έμπειρος Απόλλωνας Λεμεσού στο 50΄ είχε τη δική του ευκαιρία και δεν λάθεψε. Ο Νταμπό πήρε την μπάλα στην περιοχή, έμεινε όρθιος παρά την πίεση του Σελίμοβιτς, κέρδισε λίγο χώρο, είδε τον Σάλαι, κι αυτός με πλασέ νίκησε τον Βάτερμαν για το 1-0. Αντίδραση από τον ΟΦΗ: δεν υπήρξε, δεν έγινε ούτε σουτ. Ο Απόλλωνας παίζοντας άμυνα για σεμινάριο πήρε την πρόκριση. Λίγο νωρίτερα είχε προκριθεί με άνετη νίκη κι ο ΑΠΟΕΛ: διέλυσε με 1-4 την Κιζιλόντα. Οποιος θεωρεί βολική κλήρωση για τον Ολυμπιακό την Ομόνοια, ας αναθεωρήσει.
Συνταγή δεν υπάρχει
Πάμε τώρα στη μεγάλη εικόνα. Ο ΟΦΗ δεν πήρε κανένα ρίσκο, ο Αρης πήρε όλα τα ρίσκα του κόσμου. Και οι δυο αποκλείστηκαν. Η διαφορετική προσέγγιση δεν έφερε διαφορετικό αποτέλεσμα απέναντι σε αντιπάλους που έπαιξαν με τον ίδιο περίπου τρόπο, δηλαδή περιμένοντας και προσέχοντας την άμυνά τους.
Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί φοβάμαι πως οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν τη δυνατότητα πλέον να φτάνουν σε αυτά τα ματς με την απαραίτητη ετοιμότητα: μειονεκτούν όχι σε θέληση, αλλά σε τρεξίματα, δυνάμεις, ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο ότι το χειρότερο κομμάτι και των δυο ήταν το τελευταίο μισάωρο. Ηθελαν αλλά δεν μπορούσαν, όπως πολλές άλλες ελληνικές ομάδες στα προκριματικά καλοκαιριάτικα. Ο ΠΑΟΚ που φέτος τα κατάφερε τέλεια και μπράβο του, είχε την τύχη να αγωνιστεί εντός έδρας με δυο ανέτοιμες ομάδες. Τώρα θα πάει στη Ρωσία με τέσσερα επίσημα ματς στα πόδια του: δεν είναι και λίγα. Ο Αρης κι ο ΟΦΗ είχαν ένα. Μεγάλο πρόβλημα.
Θα πέσουμε κι άλλο…
Η Ελλάδα θα πέσει κι άλλο στη βαθμολογία της UEFA γιατί πολύ φοβάμαι πως ως χώρα έχει ένα άλυτο πρόβλημα: δεν μπορεί να αρχίσει το πρωτάθλημά της πιο νωρίς, όπως κάνουν οι περισσότερες χώρες που στέλνουν ομάδες στα προκριματικά. Φέτος η προετοιμασία του Αρη και του ΟΦΗ ήταν ελλιπέστατη, γιατί το πρωτάθλημα τελείωσε αργά, αλλά κι αν βρισκόμασταν σε κανονικές συνθήκες πάλι το ίδιο θα συνέβαινε: τα ματς αυτά θα γίνονταν στις αρχές Αυγούστου και θα ήταν και διπλά. Πέρα από άστοχες τακτικές προσεγγίσεις, έλλειψη χρημάτων λόγω κρίσης, έλλειψη θεατών (και στους δυο έλειψε πολύ ο κόσμος), υπάρχει ένα πρόβλημα πιο σύνθετο: οι ελληνικές ομάδες βρίσκουν σχεδόν πάντα στα προκριματικά του Γιουρόπα λιγκ ομάδες πιο έτοιμες – Σκανδιναβοί, Ανατολικοευρωπαίοι και Κεντροευρωπαίοι, Κύπριοι, Ισραηλινοί και λοιποί Βαλκάνιοι, έχοντας καταλάβει ότι χρήματα φέρνει μόνο η Ευρώπη, έχουν προσαρμόσει έτσι το καλαντάρι τους ώστε το καλοκαίρι να είναι σε καλή κατάσταση. Κάποτε βάζαμε πέντε ομάδες στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ, αλλά τότε υπήρχαν χρήματα και οι ελληνικές ομάδες είχαν μονάδες που σε αυτά τα ματς μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά – τώρα τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν. Αν από τις ομάδες μας βγάλεις τη μαχητικότητα, τη δύναμη, την ενέργεια μένει μόνο η μεγάλη θέληση: αλλά αυτό το χει και ο αντίπαλος. Η κατρακύλα της χώρας δυναμώνει τις ελπίδες όποιου έρχεται να αγωνιστεί στην Ελλάδα. Κανείς δεν χάνει πια από το αεροδρόμιο – όπως λέγαμε μια φορά κι ένα καιρό. Οι προκρίσεις π.χ κόντρα σε Ουκρανούς και Κύπριους έχουν γίνει σπάνιες. Όχι τυχαία.
Την πλήρωσε ο Ενινγκ
Τον αποκλεισμό του Αρη τον πλήρωσε ο Ενινγκ. Ομολογώ ότι θα μου λείψει. Έπαιζε σχεδόν πάντα με τους ίδιους, ένοιωθες ότι αδιαφορούσε για τον αντίπαλο, συχνά και για το ίδιο το αποτέλεσμα: τα 0-0 του Αρη στον καιρό του είναι σπανιότατα. Αλλά τα παιγνίδια της ομάδας ήταν όμορφα, η μπάλα ανεβοκατέβαινε, η δημιουργία δεν έλειπε. Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να αξιοποιήσει ακόμα καλύτερα τους μεσοεπιθετικούς του Αρη. Κυρίως γιατί αμυντικούς δεν βλέπω.
