Ψυχραιμία! Αυτή είναι η λέξη που χρειάζεται τώρα ο Αρειανός, ο οποίος τα έχει ζήσει όλα μέσα σε λίγα χρόνια. Η πρόκριση του Άρη χάθηκε στο Καζακστάν. Εκεί όπου δεν μπόρεσε να πετύχει ένα γκολ στα τρία τετ α τετ που του δόθηκαν, αλλά και στις αμυντικές παλινωδίες που της πλήρωσε.
Χθες, οι κιτρινόμαυροι ήταν εξαιρετικοί. Το κοουτσάρισμα του Άκη Μάντζιου έπνιξε την κάκιστη Αστάνα που ήρθε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” όχι για να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά για να το χαλάσει, προστατεύοντας το 2-0 του πρώτου αγώνα. Κι όπως είχα γράψει στο άρθρο μου μετά το πρώτο ματς στο Καζακστάν “Δεν νοείται να αποκλειστεί ο Άρης από αυτή την ομάδα”. Κι όμως αποκλείστηκε. Το τι μπορεί να έφταιξε και να ήρθε ακόμα ένας – τρίτος σερί – αποκλεισμός από την Ευρώπη μπορεί ο καθένας από εμάς να πει το μακρύ και το κοντό του.
Σημασία έχει το τώρα. Και τώρα ο Άρης χρειάζεται βοήθεια και στήριξη. Όπως πήρε στήριξη πέρσι μετά τον αποκλεισμό από την Κόλος Κοβαλίβκα και άλλαξε την κατάσταση με μια πολύ καλή πορεία σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έτσι πρέπει και τώρα να στηριχθεί αυτή η ομάδα που θα είναι καλύτερη και θα το δείτε.
Σάσα και Φαμπιάνο οι καλύτεροι για μένα του Άρη από το χθεσινό παιχνίδι. Θα έβαζα και τον Μάνο, ο οποίος άνοιξε το δρόμο για να έρθει η ανατροπή, αλλά από… ωραίος έγινε μοιραίος γιατί θα μπορούσε να πετύχει ένα ακόμα γκολ.
Καιρός για δάκρυα (τα έριξαν οι φίλοι της ομάδας μετά το τέλος του αγώνα σε “Κλεάνθης Βικελίδης” αλλά και στο ραδιόφωνο του Yellow Radio 101,7) δεν υπάρχει. Σηκώστε κεφάλι και προχωρήστε μπροστά. Αυτό πρέπει να κάνουν παίκτες, διοίκηση, προπονητής. Η επόμενη μέρα θα βρει τον Άρη ακόμα πιο δυνατό.
Υ.Γ. Δυστυχώς στο ποδόσφαιρο χρειάζεσαι τύχη. Και ο Άρης δεν την είχε. Σαν κάποιος να τον έχει καταραστεί. Προχωράμε.
Υ.Γ.2 Ο Ιταλός… σφαγέας έκανε τη δουλειά του.
