Περισσότερο από κάθε φορά, στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ, ο καλύτερος παίχτης είναι αυτός που είναι στον πάγκο
Η στον πάγκο η εκτός 18αδας ακόμη καλύτερα. Γιατί ο Μαρτίνεζ ήταν στον πάγκο;
Εμπιστεύεται τον Σόουζα; Τι στο καλό γίνεται τελικά με όλους αυτούς τους παίχτες που δεν αγωνίζονται;
Εκεί που έχω καταλήξει είναι, ότι η συλλογική μνήμη του Αρειανού είναι πλήρως μεταβαλλόμενη. Ποιος έκανε όλο τον χαμό για να μην φύγει ο Σόουζα και να πάρει όσα ζητούσε;
Η μήπως ήταν οπαδοί άλλης ομάδας, που δυσανασχετούσαν με τον Διαμαντόπουλο πέρσι στην Β’Εθνική….. και φέτος ζητάν να πάρει την ευκαιρία οπωσδήποτε, επειδή οι υπόλοιποι δεν κάνουν;
Τον Βίτορ που έδειξε καλά στοιχεία στο φιλικό…;
Με αυτά τα γεγονότα θέλω να θυμίσω στον κόσμο, ότι πραγματικά πάντα στον ΑΡΗ, ο καλύτερος παίχτης είναι αυτός που δεν αγωνίζεται. Και εκτός 18αδας να είναι, ακόμη καλύτερα!!
Το σύστημα που δεν παίζουμε είναι πιο αποτελεσματικό και η λογική συνέχεια της σκέψης.
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να βγάλω λάδι τον Ερέρα, ή τον οποιοδήποτε που ευθύνεται για την χθεσινή εικόνα της ομάδας.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι απαιτούμε από την ομάδα, να βγει Ευρώπη τουλάχιστον!
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι θα τα καταφέρει.
Θα στρωθεί η ομάδα και εμείς πρέπει να πιστέψουμε σε αυτήν.
Θεωρώ ότι ο προπονητής και οι παίχτες μας είναι επαρκείς, ώστε να καταφέρουν το μίνιμουμ που χρειάζεται ο ΑΡΗΣ, την έξοδο στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Αλλά απαιτούμε σκληρή δουλειά!
Δουλειά, που θα κεφαλαιοποιήσει την μαυρίλα των τελευταίων 6 χρόνων.
Δουλειά, που δεν θα αφήσει την ομάδα να ξαναεμφανιστεί έτσι.
Αυτό το απαιτούμε.
ΥΓ: Στον αγώνα με τον Αήττητο Σπατών, πρέπει να είμαστε εκεί. Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ θα πρέπει να βάλει όσο το δυνατόν γίνεται ελκυστικές/φθηνές τιμές στα εισιτήρια, και να επιτρέψει την είσοδο ελεύθερα στους κατόχους διαρκείας.
Έτσι, σαν δώρο στον κόσμο, που δεν άφησε ποτέ την ομάδα!
