“Ο Άρης είναι πλέον δυνατός, έχει φανέλα και τον φοβούνται οι αντίπαλοι”

Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή “Ο Ερασιτέχνης έχει φωνή” φιλοξενήθηκε ο τιμ μάνατζερ του τμήματος γυναικείου βόλει, κ.Γιάννης Γιαννάκης

Αναλυτικά όσα είπε στην Ελένη Γρηγοράκη:

Αρχικά για τις προσδοκίες που δημιουργούνται από το γυναικείο βόλεϊ του Άρη:

Δεν νομίζω ότι δημιουργούμε προσδοκίες, δημιουργούμε κάποια δεδομένα, ο Άρης του γυναικείου βόλει είναι δυνατός, ο Άρης έχει πλέον φανέλα, τον “φοβούνται” οι αντίπαλοι του.

Δεν θέλω να υποτιμήσω κανέναν, αλλά το βλέπω κυρίως στα αναπτυξιακά.

Στα αναπτυξιακά μας είμαστε 75 νίκες και 1 ήττα, και την ήττα την κάναμε από ομάδα που δεν πέρασε καν το Final Four επειδή αντί για νεάνιδες κατεβήκαμε με τις κορασίδες.

Παίξαμε με την Λάρισα, έφτασε η Λάρισα 3 φορές στο να μας κερδίσει, αλλά δεν είναι απλό πράγμα να κερδίσεις τον Άρη, όταν φτάνεις έναν πόντο από το να κερδίσεις τον Άρη σε αγχώνει.

Παλαιότερα αυτό γινόταν και με εμάς, αλλά πλέον έχουμε χτίσει μια παράδοση που ξέρουμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσουμε.

Το πάθαμε στο γυναικείο και εμείς με τον Ολυμπιακό, στο πρώτο σετ στην Μίκρα αν λέγαμε ότι απέναντι μας είναι ο ΑΟ Θήρας και όχι ο Ολυμπιακός θα είχαμε κερδίσει το πρώτο σετ.

Για το μέταλλο που έχει χτίσει το γυναικείο βόλεϊ του Άρη:

Δεν γίνεται εύκολα αυτό, δεν γίνεται σε μια μια μέρα, για να δημιουργήσουμε το δικό μας μέταλλο φάγαμε και εμείς “χαστούκια”, αλλά το ξεπεράσαμε με ηρεμία, το ξεπεράσαμε με καλές συνθήκες.

Και στις γυναίκες δεν το βάλαμε κάτω, την πρώτη χρονιά ήμασταν η έκπληξη του πρωταθλήματος, τερματίσαμε έναν βαθμό κάτω από τον τρίτο, και σε ισοβαθμία με τον τέταρτο ο οποίος για να ισοβαθμήσει μαζί μας έπρεπε να χάσει εκεί ο αήττητος Ολυμπιακός.

Και την δεύτερη χρονιά δεν μπήκαμε στην τετράδα πάλι για ένα ματς.

Φέτος το πιστεύαμε, λέγαμε δεν γίνεται φέτος να μην μπούμε, και όντως μπήκαμε, και πήγαμε στον τελικό.

Για το πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια:

Σε αυτό παίζουν μεγάλο ρόλο και οι αθλήτριες που παίζουν στην ομάδα, γιατί στις γυναικείες ομάδες ακούμε πολλά περίεργα πράγματα.

Αλλά και οι κοπέλες που ήταν φέτος στην ομάδα έβαλαν τον στόχο του συλλόγου πάνω από όλα.

Για το ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα στο γυναικείο του Άρη:

Το μόνο “πρόβλημα” που έχουν τα κορίτσια του Άρη τόσα χρόνια είναι το να έρχονται στην προπόνηση, δεν έχουμε πρόβλημα ούτε το πως θα ταξιδέψουμε, είμαστε η πρώτη ομάδα που ξεκινήσαμε και πάλι να πηγαίνουμε με αεροπλάνο στην Αθήνα, ούτε έχουμε το άγχος της επόμενης μέρας το τι θα γίνει, ούτε το πως θα τακτοποιηθούν κάποιες εκκρεμότητες που υπάρχουν.

Εμένα όμως αυτό δεν μου αρέσει να το τονίζω, έχουμε φτάσει στην Ελλάδα το αυτονόητο να το θεωρούμε υπερβολή, δεν είναι έτσι όμως, για να έχεις απαιτήσεις από τις αθλήτριες πρέπει και αυτές να έχουν παροχές.

Για το ότι το γυναικείο 

Είναι σημαντικό να ξέρεις ποιος είσαι, δεν υπάρχει λόγος ούτε για φανφάρες, ούτε για κινήσεις εντυπωσιασμού ούτε για παχιά λόγια.

Για τον αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας και τις αθλήτριες που δεσμεύονται με συμβόλαιο:

Με εξαίρεση τις τρεις ξένες και την Καραφουλίδου όλες οι υπόλοιπες αθλήτριες έχουν δελτίο στον σύλλογο, όσον αφορά τις ξένες θα γίνει μια συζήτηση για να φανεί τι μέλη γενέσθαι.

Όταν ξέρεις πως παίζεται το παιχνίδι δεν χρειάζεται να βιαστείς, την Σιμόν την πήραμε τον Οκτώβριο, αν την είχαμε πάρει το καλοκαίρι θα κόστιζε τα διπλάσια χρήματα από όλη την υπόλοιπη ομάδα.

Με την Γκλιγκόροβιτς μιλούσα πάνω από έναν μήνα, με την Χουντίμα μιλούσα πάνω από τρεις εβδομάδες.

Για τις “εύστοχες” επιλογές όσον αφορά τις ξένες της ομάδας:

Η Γκλιγκόροβιτς μετά την Χριστοδούλου είναι η καλύτερη πασαδόρος του πρωταθλήματος, και μπορούμε να την πάρουμε επειδή είναι 36 χρονών, όταν ήταν 28 έπαιζε στην Ιταλία, η Σιμόν ήρθε στην ομάδα επειδή γέννησε και καταφέραμε και την αποκτήσαμε, υπήρχαν μάλιστα και ομάδες που ήθελαν να την αποκτήσουν κατά την διάρκεια της σεζόν, αλλά βάλαμε το καλό του τμήματος πάνω από όλα.

Όπως και η Χτουντίμα μας βοήθησε πάρα πολύ, ενώ ήταν μια αθλήτρια πάρα πολύ αγαπητή και στον κόσμο.