Αναλυτικά όσα είπε στον Γιώργο Τότσικα:
Το γλεντάκι που κάναμε δεν ήταν για την άνοδο της ομάδας. Ήμασταν χαρούμενοι φυσικά για την άνοδο. Ο Άρης είναι τόσο μεγάλη ομάδα που δεν υπάρχει καμία άλλη στον κόσμο οπότε του χρόνου που θα πάμε για πρωτάθλημα και θα είμαστε και Ευρώπη τότε μπορεί να το συζητήσουμε να κάνουμε κάποια γιορτή.
Κάποιοι Γιώργηδες χρωστούσαν κέρασμα είναι το στέκι μας εκεί κάθε απόγευμα μαζευόμαστε και συζητάμε, είναι κάτω από την θύρα 3 στο κυλικείο του Άρη. Μαζευόμαστε εκεί λέμε τα δικά μας, τα όνειρα μας και κάποια στιγμή ένας φίλος, ο Γιώργος λέει “γιορτάζουμε και είμαστε πολλοί Γιώργηδες, να κάνουμε ένα τραπέζι;” και είπα και εγώ να φωνάξω μερικούς φίλους και έτσι έγινε, το οποίο ήταν κάτι πολύ όμορφο.
Για το ότι δεν έχει χάσει αγώνα του Άρη είπε:
Από μικρό παιδί είμαι στο γήπεδο. Τι να πρωτοπω για την ομάδα; δεν έχω λείψει σε κανένα παιχνίδι και ούτε πρόκειται να χάσω. Το σπίτι μου είναι δίπλα στο γήπεδο.
Για το πως βίωσε ο ίδιος τα πέτρινα χρόνια:
Αυτά τα τέσσερα πέτρινα χρόνια ήταν πάρα πολύ σκληρά, η ομάδα έχει απαξιωθεί από κόσμο, εχθρούς και φίλους, φυσικά οι Αρειανοί είναι πάρα πολλοί , είμαστε περισσότεροι από τους δίπλα τουλάχιστον στην πόλη και μία σπίθα θέλουμε να πάρουμε φωτιά και γεμίσει όλος ο τόπος εδώ πέρα, αυτό περιμένουμε. Η αγάπη μας η μεγάλη είναι η ομάδα.
Με το παιδί τον Βασίλη Παπαβασιλείου των Ολίμπιανς που παίζει στα πλήκτρα έχουμε κάνει τον παλιό ύμνο του Super 3 που μιλάει για οικογενειακή γαλούχηση. Εμείς τραγουδάμε. Ο παλιός ο ύμνος παίζει Χαριλάου και ο καινούριος στο Παλαί. Ήταν πολλοί φίλοι του Άρη εκεί εχθές.
Για το αν έχασε το κουράγιο του είπε:
Με τίποτα δεν έχασα το κουράγιο μου. Δίπλα κολλημένοι στην ομάδα και εκτός Θεσσαλονίκης φυσικά. Αν έρθεις και μας δεις μια μέρα εκεί στο κυλικείο είναι τόσο μεγάλη η αγάπη μας για τον Άρη που καμιά φορά μαλώνουμε μεταξύ μας ποιος αγαπάει περισσότερο την ομάδα. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα, είμαστε μόνο Άρης, η καρδιά μας χτυπάει μόνο για τον Άρη.
Για το τι ήταν αυτό που τον κράτησε αυτά τα χρόνια είπε:
Δεν υπήρχε κάτι να με αγγίξει και να με πάρει από την ομάδα, όπου και να είναι ο Άρης εγώ Άρης θα είμαι. Πιστεύεις ότι έχουμε χάσει κόσμο; Δεν νομίζω. Εγώ έβλεπα στα τελευταία παιχνίδια στο Χαριλάου πάρα πολλά πιτσιρίκια, μα χαροποιούσε πάρα πολύ. Να μη χάνουμε την πίστη μας οι Αρειανοί, βάλαμε μυαλό. Πιστεύω του χρόνου κάποια πράγματα που κάναμε δεν θα τα ξαναπάθουμε, να είμαστε κοντά στην ομάδα αγαπημένοι, ενωμένοι, να μη μαλώνουμε μεταξύ μας γιατί τα έχουμε εμείς αυτά.
Δεν ξέρεις τι έχω τραβήξει αυτά τα χρόνια με την δουλειά που κάνω. Εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε φίλους από όλα τα στρώματα, από όλες τις ομάδες. Όλα αυτά τα χρόνια έρχονταν στο μαγαζί κάποιοι φίλοι που υποστηρίζουν άλλη ομάδα, με τι κουράγιο να κάθομαι να τραγουδάω, να κάθομαι να τους κοιτάω και να μου χαμογελάνε.. Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω και να φύγω και μάλιστα πολλές φορές το έχω κάνει. Παράτησα το μικρόφωνο για κάποιον ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ που μία μέρα ήρθε στο μαγαζί και κάτι μου είπε και εγώ απάντησα ότι αν δεν τον βγάζουν έξω εγώ δεν τραγουδάω. Στον κ. Μίνο αναφέρομαι. Δεν θέλω ούτε στα μάτια μου να τον βλέπω.
Για το τι περιμένει από τον Άρη του χρόνου είπε:
Να μη βιώσει ξανά αυτά που βίωσε. Θέλω όλοι να στηρίξουμε όποιος και να αναλάβει το καράβι. Εμείς ως απλοί φίλαθλοι μπορούμε να πάρουμε διαρκείας να στηρίξουμε την ομάδα χωρίς γκρίνια που είναι το βασικό και πιστεύω θα πάμε πολύ καλά του χρόνου.
Για τον κ. Καρυπίδη είπε:
Ο άνθρωπος αυτός μας βοήθησε πάρα πολύ. Η ομάδα ήταν στα χαμένα έκανε ότι μπορούσε και τώρα πρέπει να στηρίξουμε και εμείς όποιος και να είναι. Εγώ περιμένω στήριξη από όλον τον κόσμο.
