Το διπλό (και μεγάλο) πρόβλημα του Άρη δεν είναι αυτό για το οποίο γίνεται η μεγαλύτερη συζήτηση.
Ο Άρης ξεκίνησε τη σεζόν με άσχημο τρόπο τη σεζόν και γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον λόγο που αυτό συνέβη. Μένουμε κατά κύριο λόγο στο αν βγαίνουν σουτ, στο αν ο Τζόουνς ή ο Φορμπς παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής και αν πρέπει να τροφοδοτείται περισσότερο ο Ίνοχ.
Προσωπική άποψη είναι ότι αυτά τα προβλήματα δεν φτάνουν κοντά στην κορυφή της λίστας, ότι ο Άρης έχει πολύ μεγαλύτερα θέματα από την επίθεση του.
Μακάρι να ήταν το θέμα η επίθεση
Για τον έναν ή τον άλλον λόγο, ο Άρης στην επίθεση βρίσκει λύσεις. Είτε γιατί σε μερικές περιπτώσεις όντως βγαίνουν τα plays (Βενέτσια, Μαρούσι, Αμβούργο), είτε γιατί υπάρχουν παίκτες με περίσσιο επιθετικό ταλέντο όπως ο Τζόουνς και ο Μήτρου Λονγκ που βρίσκουν λύσεις ακόμη και σε μία στατική επίθεση.
Ο Άρης την προηγούμενη διετία είχε 74,2 και 74,7 πόντους ανά αγώνα στο Eurocup. Φέτος έχει 80,3 πόντους έως τώρα στο Eurocup. Την τελευταία δεκαετία ο Άρης έχει ξεπεράσει μία φορά τους 78 πόντους στον μέσο όρο του στον ΕΣΑΚΕ και σε πέντε σεζόν είχε λιγότερους από 75 πόντους ανά αγώνα. Η καλύτερη συγκομιδή της ομάδας ήταν το 79,6 σε μία σεζόν, το 2024-25.
Φέτος ο Άρης σκόραρε 81,7 πόντους ανά αγώνα στην Α1 και 80,3 στο Eurocup. Δηλαδή αμφότερες οι επιδόσεις είναι καλύτερες από οποιαδήποτε επίδοση της ομάδας στην τελευταία δεκαετία.
Κόντρα στη Μανρέσα ο Άρης στα 25 λεπτά που δεν έπαιξε το μεγάλο του όπλο (Τζόουνς) σκόραρε 56 πόντους με 73% στα δίποντα και 41% στα τρίποντα. Αντίστοιχα στα 26,9 λεπτά που δεν έπαιζε ο Φορμπς ο Άρης είχε 62 πόντους με 69,5% στα δίποντα και 40% στα τρίποντα.
Μαύρη τρύπα στην άμυνα, με μέσους όρους τον χειρότερων ετών
Επειδή τα παραπάνω μπορούν να προλάβουν να παρερμηνευθούν, να το πούμε ξεκάθαρα. Ο Άρης είχε πολλά προβλήματα, μερικές φορές ακόμη και στη λειτουργεία του στην επίθεση. Αλλά αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας, σε καμία περίπτωση.
Το τεράστιο πρόβλημα του Άρη ήταν από το ξεκίνημα της σεζόν και παραμένει η άμυνα. Στην Ευρώπη δέχεται 81 πόντους ανά αγώνα και στην Ελλάδα φτάνουμε στο 90,7 πόντους ανά αγώνα.
Πρόκειται για αριθμούς που είχαμε δει μόνο στην καταστροφική περσινή χρονιά και τη σεζόν 2019-20, δηλαδή τη σεζόν που ο Άρης κατέληξε στα πλέι-άουτ και τη σεζόν που ο Άρης φλέρταρε μέχρι και με τον υποβιβασμό.
Πολλές αλλαγές σε πρόσωπα, καμία λύση
Ο Καράιτσιτς μετά το προβληματικό ξεκίνημα της ομάδας και ειδικά μετά την άφιξη του Μερκβιλάντζε δοκίμασε αρκετά σχήματα και πρόσωπα. Ειδικά απέναντι στη Μανρέσα είδαμε την ομάδα για πάνω από το μισό ματς χωρίς τον Τζόουνς, είδαμε πεντάδες με Φόρεστερ και Ίνοχ, είδαμε πολλά.
Αυτό που δεν είδαμε όμως είναι να βρίσκεται λύση, να μπορεί ο Άρης να φτιάχνει τη λειτουργεία του στην άμυνα και να μην επιτρέπετε τα γωνιακά τρίποντα και τα σουτ από τα φτερά που τόσο πλήγωσαν την ομάδα.
Προφανώς τα παραπάνω πρέπει να τα χρεωθεί ο Καράιτσιτς που δεν βρήκε την παραμικρή λύση σε αυτό το κομμάτι, κάτι που «πλήγωσε» την ομάδα.
Ο καταρτισμός του ρόστερ παίζει τον δικό του ρόλο
Την ίδια στιγμή ο Άρης έχει πάει σε μία εκ διαμέτρου αντίθετη λογική με τα προηγούμενα χρόνια σε ότι έχει να κάνει με την άμυνα.
Από εκεί που ο Άρης πήγαινε σε versatile και switchable παίκτες, φέτος αυτό το είδος είναι μάλλον… προς εξαφάνιση για τους κιτρινόμαυρους.
Ουσιαστικά από το αρχικό ρόστερ μόνο ο Χάρελ ήταν ο ορισμός του switchable παίκτη με τον Μποχωρίδη να είναι ο δεύτερος που μπορεί να ταιριάξει σε αυτή την περιγραφή. Την ίδια στιγμή οι δυο τους -ίσως μαζί με τον Γκιουζέλη- είναι οι μοναδικοί καλαθοσφαιριστές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικές θέσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώτος παίκτης που αποκτήθηκε (Μερκβιλάντζε) μπορεί να δώσει λύσεις και στις δύο αυτές κατηγορίες, ενώ προσωπική εκτίμηση είναι ότι και ο ψηλός που θα έρθει μάλλον θα μπορεί να προσφέρει επίσης σε αυτό.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του Καράιτσιτς
Πέρα από την άμυνα ο Καράιτσιτς έδειξε και μία αδυναμία να διαχειριστεί το τέλος των αγώνων αλλά και το πνευματικό κομμάτι.
Ο Σέρβος έδειξε να έχει πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι, με τους κιτρινόμαυρους να χάνουν σχεδόν σε κάθε τέταρτη περίοδο και κυρίως ο ίδιος να μην μπορεί να επέμβει στον αγώνα όπως έκανε σε ορισμένες στιγμές σε άλλα διαστήματα του αγώνα.
Δεν ήταν ακόμη ασυνήθιστο το να βλέπουμε τον Άρη να παρουσιάζει εικόνα παράδοσης και αυτό ήταν το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του Καράιτσιτς.
Το ταλέντο υπάρχει, η αλλαγή θα βοηθήσει
Ο Άρης ειδικά επιθετικά είναι μία ομάδα με πολύ ταλέντο, με αρκετούς παίκτες ικανούς να έχουν τον ρόλο του χειριστή, του δημιουργού αλλά και του σουτέρ.
Το ταλέντο λοιπόν υπάρχει και η αλλαγή του προπονητή θα βοηθήσει και σε ότι έχει να κάνει με το ψυχολογικό κομμάτι. Ο νέος αέρας από μόνος του θα συνεισφέρει, ενώ μία ενδεχόμενη καλή επιλογή μπορεί να μεταμορφώσει τα ρεκόρ της ομάδας.
Αυτό δεν αναιρεί ότι ο Άρης πρέπει να ενισχυθεί στο 4-5 και με παίκτη υψηλού επιπέδου.
