Μανώλης Ανδρεαδάκης

Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκα κ εγώ … Τον τελικό του ΄70 τον θυμάμαι από τη διαδρομή Καυτατζόγλειο-Βενιζέλου στους ώμους του νονού μου. Πρόλαβα όμως και Νίκο Χρηστίδη και Αλέκο Αλεξιάδη. Είδα Μπενφίκα, Περούτζια και τους Στεφανουά από την «κοντή» Θ2. Είμαι από τους τυχερούς γιατί τυχαία ήμουν στο Παλαί και σ’ εκείνο το ΑΡΗΣ –Ηρακλής στην πρώτη του «γκάγκστερ» αλλά και όλα όσα ακολούθησαν! Τις πιο ωραίες ιστορίες τις άκουγα παιδάκι από τον ίδιο τον Κλεάνθη Βικελίδη εκεί στα 70ς. Αθλητικά όμως, όπως και επαγγελματικά, γαλουχήθηκα μέσα από τη σπουδαία ΧΑΝΘ. Εκεί στο μιλένιουμ πάντως και για 12 περίπου χρόνια έκανα ένα παιδικό όνειρο πραγματικότητα δημοσιογραφώντας στη Metrosport και στο Metropolis, με αντικείμενο το αγαπημένο μου χάντμπολ. Ραδιόφωνο όμως για ΑΡΗ αποτελούσε ένα διαχρονικό απωθημένο και νιώθω ευτυχής που το εκπληρώνω στο δικό μας ραδιόφωνο!