Το τρίτο της (χάλκινο) μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει αύριο (3/7, 15:30) η εθνική υδατοσφαίρισης ανδρών, αντιμετωπίζοντας την Κροατία στον «μικρό» τελικό της διοργάνωσης, που ολοκληρώνεται στη Βουδαπέστη.
Για να τα καταφέρει, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα χρειάζεται να ξεπεράσει την απογοήτευση που προκάλεσε η ήττα από την Ιταλία στον ημιτελικό, αλλά και την απώλεια δύο βασικών παικτών. Μετά τον Μάνο Ζερδεβά, ο οποίος τέθηκε νοκ-άουτ μετά τον προημιτελικό με τις ΗΠΑ (ρήξη τένοντα στον δικέφαλο του αριστερού χεριού), ο Θοδωρής Βλάχος έχασε και τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, που υπέστη κάταγμα στη μύτη μετά από χτύπημα που δέχθηκε στον ημιτελικό. Αυτό σημαίνει ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής θα έχει μόλις έντεκα διαθέσιμους παίκτες για τον «μικρό» τελικό και θα χρειαστεί να αναπροσαρμόσει τα αγωνιστικά πλάνα του.
Παρότι η εθνική ανδρών δεν έχει… περίσσευμα μεταλλίων σε μεγάλες διοργανώσεις, είναι ξεκάθαρο ότι οι στόχοι της ομάδας στη Βουδαπέστη δεν περιορίζονταν στη διεκδίκηση της τρίτης θέσης. Το ασημένιο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο έχει ανοίξει την… όρεξη των διεθνών, που θέλουν να συνδέσουν το όνομά τους με τον πρώτο μεγάλο τίτλο της «γαλανόλευκης», αλλά πλέον θα χρειαστεί να περιμένουν, τουλάχιστον για δύο μήνες, αφού ακολουθεί το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Σπλιτ.
Η Κροατία διεκδικεί αύριο να διευρύνει το απίθανο ρεκόρ της, καθώς μία νίκη θα της εξασφαλίσει θέση στο βάθρο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος για όγδοη συνεχόμενη διοργάνωση! Η τελευταία φορά που η «χρβάτσκα» έμεινε εκτός μεταλλίων, ήταν το 2005 στο Μόντρεαλ, όταν ο Γιώργος Αφρουδάκης είχε πετύχει πιθανότατα το ωραιότερο (και σίγουρα το σημαντικότερο) από τα αναρίθμητα γκολ της καριέρας του, στα τελευταία δευτερόλεπτα της παράτασης του «μικρού» τελικού, χαρίζοντας στην εθνική τη νίκη με 11-10 και στην Ελλάδα το παρθενικό της μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου (γενικά, σε όλα τα αθλήματα).
Το πλεονέκτημα για την Κροατία είναι ότι, ακόμη κι αν δεν πάρει μετάλλιο, η πορεία της στη Βουδαπέστη κρίνεται επιτυχημένη. Ο Ιβιτσα Τούτσκακ προχώρησε στην -αναγκαία- ριζική ανανέωση μετά το Τόκιο, αλλά η νεότερη γενιά του κροατικού πόλο δεν διαθέτει τις προσωπικότητες της προηγούμενης. Η νίκη επί της Σερβίας στον προημιτελικό κατέστησε ήδη επιτυχημένη την παρουσία των «χρβάτσκι» στο Παγκόσμιο, όμως στον ημιτελικό η Ισπανία εξέθεσε την απειρία και τις αδυναμίες τους και τους νίκησε πολύ εύκολα (10-5).
Ελλάδα και Κροατία αναμετρήθηκαν και στην πρεμιέρα της διοργάνωσης, στο Ντέμπρετσεν, και αναδείχθηκαν ισόπαλες 8-8, σε ένα ματς όπου η εθνική προηγήθηκε 4-1 και δεν βρέθηκε ποτέ πίσω στο σκορ, αλλά δεν κατάφερε να το κερδίσει. Συνολικά, μαζί με το φετινό παιχνίδι, οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί τέσσερις φορές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, με τη «γαλανόλευκη» να μετράει δύο νίκες (η μία, όπως προαναφέρθηκε, στον «μικρό» τελικό του 2005), μία ισοπαλία (τη φετινή) και μία οδυνηρή ήττα στα πέναλτι, στον ημιτελικό του 2015 στο Καζάν. Η συνολική προϊστορία, πάντως, είναι σαφώς υπέρ των Κροατών, καθώς σε 58 αγώνες έχουν 40 νίκες, έναντι 9 της ελληνικής ομάδας και 9 ισοπαλιών.
Στις 9 μ.μ. θα γίνει ο τελικός, που για δεύτερη σερί διοργάνωση φέρνει αντιμέτωπες την Ιταλία και την Ισπανία. Οι «σετεμπέλο» θα προσπαθήσουν να επαναλάβουν το θρίαμβο του 2019 και να κατακτήσουν για πέμπτη φορά τον τίτλο, όμως η αλήθεια είναι ότι οι Ιβηρες φαντάζουν ως το λογικό φαβορί της αναμέτρησης, καθώς διαθέτουν πληρέστερη και πιο έτοιμη ομάδα, με ελάχιστες αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η «ρόχα» διεκδικεί τον πρώτο τίτλο της μετά το 2001 και φυσικά τη ρεβάνς από τους Ιταλούς, από τους οποίους έχει ηττηθεί δύο φορές σε τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (το 1994 στη Ρώμη και το 2019 στη Γκουανγκζού), αλλά και σε έναν τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, μέσα στη Βαρκελώνη το 1992.
