Καραμιχάλης: “Η πιο μπασκετική ομάδα στην Ελλάδα ο Άρης, είναι φτιαγμένος από ατσάλι, όσο πιο πολύ τον χτυπάς τόσο δυναμώνει”
Στο Yellow Radio 101.7 και την εκπομπή “Box To Box” φιλοξενήθηκε ο Δημήτρης Καραμιχάλης ο οποίος διατέλεσε βοηθός του Γιάννη Ιωαννίδη στη «χρυσή εποχή» του Άρη.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στον Ιάσονα Μίσχο:
Αρχικά, για την μνήμη του “Μότσαρτ του μπάσκετ”, Ντράζεν Πέτροβιτς ανέφερε:
Eίναι πάρα πολύ συγκινητική η επέτειος αυτή γιατί χάθηκε αν όχι ο μεγαλύτερος ένας από τους μεγαλύτερους και πιο ταλαντούχους μπασκετμπολίστες όχι μόνο του ευρωπαϊκού αλλά κα του παγκόσμιου μπάσκετ . Δεν θα ξεχάσω ένα περιστατικό όταν αγωνιζόταν στην Τσιμπόνα , είχαμε παίξει ένα φιλικό με τον Άρη μαζί του και εγώ είχα ένα πόστερ και αυτός έβαλε την υπογραφή του πάνω σε αυτό σαν ενός είδους αφιέρωση. Είναι πραγματικά μεγάλη η απώλεια του.
Για το τι του έχει μείνει από τον Άρη:
Στο team του Άρη πήγα το ’83 και έφυγα το ’89, δούλεψα σε όλα τα τμήματα του συλλόγου από παιδο-εφηβικά, συνεργάτης του Ιωαννίδη μέχρι και την γυναικεία ομάδα είχα μία σεζόν αλλά η πιο μεγ’αλη εμπειρία και η πιο συγκλονιστική επαφή ήτανε με την μεγάλη ομάδα η οποία είτε το θέλουνε ορισμένοι είτε δεν το θέλουνε ήταν μια ομάδα φτιαγμένη από ατσάλι, είχε τον κορυφαίο παίκτη στην Ευρώπη τον Νίκο τον Γκάλη, έναν εξαιρετικό προπονητή τον Ιωαννίδη, καλούς παίκτες όπως ο Γιαννάκης, ο Σούμποτιτς και άλλα παιδιά τα οποία ήτανε πρωτοκλασάτα ονόματα αλλά μείνανε λίγο πίσω στον βωμό του συμφέροντος της ομάδας όπως ο Φιλίπου , ο Ρωμανίδης και άλλοι. Η διοίκηση δούλευε 24 ώρες το 24ωρο για την ομάδα, υπήρχε πειθαρχία και όλο το προπονητικό team είμασταν μία οικογένεια. Είχαμε ως στόχο ο κόσμος να αγαπήσει περισσότερο το μπάσκετ, να παρουσιάσουμε θέαμα, να κερδίζουμε αγώνες. Όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίχτηκε στην δουλειά και το ταλέντο των παικτών, στην ικανότητα των προπονητών αλλά ο κόσμος ήταν αυτός που έδωσε την ώθηση, η πειθαρχία που υπήρχε και που ήταν η φωνή του προπονητή. Ο Γκάλης επιτέλεσε ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό έργο, όλα τα παιδιά ήταν από το πρωί μέχρι το βράδυ με μία μπάλα στο χέρι στην προσπάθεια τους να δομήσουν και τον χαρακτήρα τους. Ήταν μία εποχή ναι μεν επαγγελματική αλλά υπήρχε μέσα το συναίσθημα και το ελληνικό στοιχείο. Γενικά στη σημερινή εποχή έχει αλλοτριωθεί πάρα πολύ το ελληνικό στοιχείο στο μπάσκετ.
Για το πως είναι μια ομάδα να κάνει χρόνια πρωταθλητισμού χωρίς την λέξη ήττα στο λεξιλόγιο της:
Το ταλέντο ήταν ο Γκάλης, αυτός καθοδηγούσε αλλά όλοι οι παίκτες ήταν χαρισματικοί. Ο βασικότερος πυλώνας ήταν οι ατελείωτες ώρες προπόνησης, ναι μεν οι παίκτες είχαν καταλάβει οτι το ταλέντο περισσεύει αλλά όταν είσαι καλός πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερο ποσοτική και ποιοτική προπόνηση από κάποιον άλλο που είναι μέτριος αν θέλεις να διατηρηθείς στην κορυφή. Εκεί που χτίστηκε αυτή η ομάδα εκτός από την βοήθεια που δέχτηκαν στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης από τον Γιώργο τον Ραμπότα ήταν τα αμέτρητα σουτ που έκανε, κάθε μέρα οι παίκτες οι ίδιοι επιζητούσαν να κατεβούν στο γήπεδο τρεις και τέσσερις φορές την εβδομάδα για να σουτάρουνε, να βελτιώσουν τα ποσοστά τους γιατί κατάλαβαν οτι μόνο με την δουλειά μπορείς να πας μπροστά. Γενικά η ομάδα δεν ήθελε να χάνει ποτέ ήταν διψασμένη για πρωταθλήματα και ο κόσμος έδινε τεράστια ώθηση.
Για την παρουσία του Νεντζήπογλου στο ACBC Camp:
Ο Όμηρος επειδή είχα την τύχη να τον γνωρίζω χρόνια από όταν προπονητής εδώ στην Μακαμπή και παίζαμε φιλικά, είναι ένα παιδί το οποίο πατάει και με τα δύο του πόδια στο έδαφος, δεν ονειροβατεί γιατί μη ξεχνάμε οτι όταν ένα παιδάκι 19 χρονών παίρνει φανέλα βασικού στην πρώτη ομάδα του Άρη δεν είναι και μικρό πράγμα. Έχει καταλάβει οτι το Α και το Ω είναι τα ψυχικά αποθέματα, όταν βρίσκεται μέσα στο γήπεδο τα δίνει όλα σίγουρα τα τεχνικά του χαρακτηριστικά θέλουνε αρκετή βελτίωση γιατί είναι ακόμα πολύ μικρός. Για να μπορέσεις να σταθεροποιηθεί πρέπει να αποκτήσει κάποια στάνταρ δεδομένα στο παιχνίδι αι στις ικανότητες του από ότι συζήτησα μαζί του κατάλαβα ότι δουλεύει πάρα πολύ, είναι φιλόδοξος , αγαπάει την ομάδα που τον βοήθησε και συνεχίζει να τον βοηθάει , είναι παιδί της οικογένειας του Άρη αλλά το βασικότερο είναι οτι έχει φιλοδοξίες και κάποια εμπόδια να συναντήσει πιστεύω οτι θα τα υπερπηδήσει και θα βελτιωθεί. Είναι ένα παιδί ταπεινό που όλοι οι προπονητές θέλουν αν δουλεύουν μαζί του, του εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα το μέλλον είναι μπροστά του βίωνο.
Για την φετινή ομάδα του Άρη:
Ο Άρης φέτος έκανε υπερπροσπάθεια, όλο το σταφ, όλοι οι παίκτες ο κόσμος στάθηκε δίπλα, το όπλο και η δύναμη του Άρη είναι οι φίλαθλοι του. Από ότι είδαμε ταλαιπωρήθηκε για κάποια χρονικά διαστήματα, έφυγαν και ξαναγύρισαν παίκτες , υπήρχαν και τραυματισμοί όμως κανείς υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος δεν μπορεί να πει τίποτα για αυτήν την ομάδα η οποία στέφθηκε με επιτυχία ήταν μέσα στον κάθε αγώνα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό εκτός απειροελαχίστων περιπτώσεων, έκανε πολύ μεγάλες νίκες, πίεσε, έπαιξε έξυπνα, ο coach στην άμυνα δημιουργούσε καταστάσεις με έξυπνο τρόπο για να μπορέσει να κρύψει κάποια πράγματα και να φανερώσει κάποια άλλα δυνατά σημεία. Γενικά όσα παιχνίδια έχασε τα έχασε πολύ δύσκολα, αξίζει ένα πολύ μεγάλο μπράβο σε όλους, εύχομαι οι διοίκηση να κρατήσει αυτούς που πρέπει να κρατήσει, να φρεσκάρουνε την ομάδα και πάλι με την βοήθεια του κόσμου αλλά και με την αύξηση του μπάτζετ κυρίως η καινούργια χρονιά να είναι πιο δυνατή. Ο Άρης είναι φτιαγμένος από ατσάλι, όσο πιο πολύ τον χτυπάς τόσο δυναμώνει και τα τελευταία χρόνια είχε τα προβλήματα του βρεθήκανε όμως άνθρωποι που τον βοήθησαν. Ένα πολύ μεγάλο μπράβο στον Χάρη τον Παπαγεωργίου ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του έχουνε δώσει μια ηρεμία στην ομάδα και προσπαθούνε για το καλύτερο δυνατό. Θέλω να πιστεύω οτι το μέλλον βήμα με το βήμα θα είναι καλύτερο.
Κλείνοντας, ανέφερε:
Ο Άρης είναι η πιο μπασκετική ομάδα στην Ελλάδα για να μην πούμε και στην Ευρώπη. Ο κόσμος του Άρη και μπάσκετ ξέρει και πρέπει να σταθεί δίπλα στην ομάδα δίνοντας ώθηση στην προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο σύλλογο
