Το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με μια εκκρεμότητα δυστυχώς: μια δικαστική απόφαση θα ξεκαθαρίσει το ποιος ανάμεσα στον ΠΑΣ και στον ΟΦΗ θα αγωνιστεί στα play off. Ο ΟΦΗ κέρδισε τον Απόλλωνα, ενώ ο ΠΑΣ δεν κέρδισε το Βόλο: από το αν θα πάρει ή όχι πίσω ο ΠΑΣ τους βαθμούς που του αφαιρέθηκαν θα κριθεί το αν θα μπει στην εξάδα. Στο μεταξύ μια άλλη δικαστική απόφαση, η απόφαση του CAS που επέστρεψε τους έξι βαθμούς στον Αρη, έκρινε και κάτι άλλο πέρα από την παρουσία του Αρη στα play off: στάθηκε αιτία για να πάψει να υπάρχει το αήττητο του Ολυμπιακού.
Ο Αρης ένοιωσε όχι απλά χαρά παίρνοντας πίσω τους έξι βαθμούς, αλλά πραγματική ανακούφιση: βγήκε από ένα εφιάλτη κι αυτό φάνηκε στο Βικελίδης στο ματς με τον Ολυμπιακό. Ο Αρης κέρδισε όχι μόνο γιατί ήταν καλύτερος, αλλά και γιατί δεν είχε κανένα απολύτως άγχος: αν δεν είχε πάρει τους έξι βαθμούς κι έβλεπε τον Ελ Αραμπί να ανοίγει το σκορ στο Βικελίδης την πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός πάτησε περιοχή, δεν ξέρω αν και πόσο θα μπορούσε να γυρίσει το ματς και να φτάσει σε μια ιστορική νίκη – την πρώτη επί του Ολυμπιακού στο Βικελίδης μετά από έντεκα χρόνια Και συγχρόνως μια νίκη που επιτρέπει στον Αρη να έχει κερδίσει (τουλάχιστον μια φορά) στο πρωτάθλημα Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΠΑΟ και να είναι και με τους τέσσερις αήττητος φέτος στην έδρα του έχοντας μάλιστα συνολικά 13 βαθμούς στα συγκεκριμένα ματς. Αν τους κάνει και στα play off μπορεί να βγει και στην Ευρώπη. Δεν θα είναι εύκολο (είχε να συμβεί 43 χρόνια), αλλά ο Αρης που επιμένει μπορεί τα πάντα.
Δεν τον ψαρώνει τίποτα
Με καθαρό το μυαλό χάρη στην επιστροφή των βαθμών (και έχοντας στον πάγκο ένα παίκτη-πολυτέλεια όπως είναι ο Μπρούνο Γκάμα σκόρερ του φάουλ – γκολ της ανατροπής στο 78΄), ο Αρης έκανε κόντρα στον Ολυμπιακό ένα πολύ καλό ματς πρώτα πρώτα γιατί δεν τον φοβήθηκε και δεν του άφησε τη μπάλα, όπως κάνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα τόσοι και τόσοι: ήδη στο ημίχρονο και πριν την ισοφάριση του Καμαρά η κατοχή μπάλας ήταν στο 60% κι ο Ολυμπιακός ήταν σε απολύτως απθητικό ρόλο. Με την άμυνα του Αρη σχεδόν αλάνθαστη (μόνο σοβαρό λάθος το κακό γύρισμα του Μπράμπετς στον Κουέστα που δεν εκμεταλλεύτηκε ο Ελ Αραμπί στο 40΄), με τον Σάσα, τον ΕνΝτιαγιέ και τον Ματίγια να κυριαρχούν στη μεσαία γραμμή υποχρεώνοντας τον Πέδρο Μαρτίνς να βγάλει από το ματς τον Καρβάλιο στο 43΄, με τον κινητικότατο Αμπουμπακάρ Καμαρά να τρέχει τα στόπερ του Ολυμπιακού σε όλο το ματς, ο γηπεδούχος απλά άργησε να φτάσει στην ανατροπή.
Ο Αρης έχει αποκτήσει ειδικότητα στο να σταματά ομάδες που τρέχουν αήττητα σερί: το κανε προ διετίας με τον ΠΑΟΚ, το κανε και χθες με τον Ολυμπιακό κι ο λόγος είναι απλό: «αήττητα» και «ρεκόρ αντιπάλων», ως ομάδα δεν τον «ψαρώνουν», αλλά απλά μεγαλώνουν την σταθερή θέλησή του του να διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή – χθες έβαλε με τον τρόπο του σφραγίδα στο πρωτάθλημα. Αυτό κάνει πάντα όταν είναι καλός κι αυτό έκανε και χθες και μπράβο του. Με τον Μπούργκος στον πάγκο παίζει πιο κάθετα και πιο γρήγορα στην επίθεση, ενώ το γεγονός ότι ο νέος του προπονητής μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Ματίγια, τον Μάντσινι, τον Ιτούρμπε και τον απόντα (εξαιτίας του θανάτου του πατέρα του) Ματέο Γκαρσία βοήθησε τον Αρη να αποκτήσει ξαφνικά κάμποσους νέους παίκτες!
Όπως στη Λεωφόρο και στην Τούμπα
Κι ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός πρώτα πρώτα δεν κατάλαβε πως μετά την απόφαση του CAS o χωρίς άγχος Αρης θα ήταν καλύτερος από αυτό που περίμενε. Χωρίς την συναίσθηση της αποστολής και της δυσκολίας του ματς (το καταλάβαινες κι από το ότι ο Πέδρο Μαρτίνς άφησε εκτός αποστολής τον Αγκιμπού Καμαρά για να ξεκουραστεί…) ο Ολυμπιακός ήταν ένα κλικ κάτω από την ανάγκη του παιγνιδιού. Εδειξε πάλι το γνωστό προβληματικό του πρόσωπο σε ματς με ομάδα κορυφής, επαναλαμβάνοντας λάθη, που (στα εκτός έδρας ματς ειδικά) τα χει κάνει και προηγουμένως και με άλλους. Ηταν για μια ώρα αντιπαραγωγικός όπως στη Λεωφόρο και στην Τούμπα. Αφησε στον Αρη τη μπάλα όπως έκανε με την ΑΕΚ όταν προηγήθηκε στο ΟΑΚΑ. Νόμιζε πως μπορεί να κοιμίσει τον Αρη στο δεύτερο ημίχρονο όπως έκανε στο ματς με τον ΠΑΟΚ απλά γιατί μπήκε ένας μαχητικός χαφ στο γήπεδο – δηλαδή ο Μαντί Καμαρά αντί του παρόντα απόντα καρβάλιο. Χάρισε στον Αρη στημένες φάσεις αφού ο Μπα ήταν πάλι σκληρός και επιπόλαιος. Και το χειρότερο; Περπατούσε. όπως σε πολλά άλλα παιγνίδια, πράγμα που συνέβη κυρίως γιατί ο Μαρτίνς δεν άλλαξε τη μισή ομάδα, κάνοντας το rotation που είδαμε στα διαδοχικά παιγνίδια με Βόλο, Αταλάντα, ΟΦΗ και Αστέρα. Αυτό, σε συνδυασμό με τη φοβία του προπονητή του να παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (για να μην του γκρινιάζουν οι πάντες…), έφερε μια εμφάνιση που πριν την έναρξη των play off θα πρεπε να είναι λόγος σοβαρού προβληματισμού. Που όμως δεν πρόκειται να υπάρξει γιατί τον Ολυμπιακό τον κοιμίζει το +12 από τον ΠΑΟΚ. Και τον κοιμίζει επικίνδυνα.
Η ευκολία του ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟΚ πέρασε εύκολα από τη Λαμία, τερμάτισε πρώτος στο δεύτερο γύρο κι αν ο ΟΦΗ βρεθεί στα play off είναι μια χαρά: με ΟΦΗ και ΠΑΟ έκανε στο πρωτάθλημα δυο νίκες και με την ΑΕΚ, αν δεν έκανε δυο, είναι γιατί έμεινε με δέκα παίκτες από το 18΄την περασμένη Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Αν επαναλάβει αυτά τα αποτελέσματα στα play off δεν αποκλείεται το πρωτάθλημα να κριθεί στα δυο ματς με τον Ολυμπιακό. Στο μεταξύ στη Λαμία ο Ζαμπά, ο Σβαπ, ο Μιχαηλίδης, ο Τσόλακ, ο Καντουρί, ο Σοάρες, ο Μουργκ έδειξαν στον Λουτσέσκου πως είναι έτοιμοι να βοηθήσουν. Ο ΠΑΟΚ έχει τέσσερις μόνο αναντικατάστατους: τον Ινγκασον, τον Πασχαλάκη, τον Κούτριτς και τον Ζίφκοβιτς, αλλά τη Λαμία που έχει εννέα ματς να κάνει αποτέλεσμα θα την κέρδιζε και χωρίς αυτούς κι ας της επέτρεψε να κάνει τουλάχιστον τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες. Το κάνει με όλους, αλλά έχει 14 ματς να χάσει στο πρωτάθλημα. Κι ας μοιάζει (για την ώρα…) να του λείπει η πίστη ότι μπορεί να το διεκδικήσει.
Η διαφορά ήταν το κίνητρο
Η τελευταία αγωνιστική ολοκληρώθηκε με τα πανηγύρια ομάδων που κυρίως είχαν μεγαλύτερο κίνητρο να νικήσουν. Ο Αστέρας Τρίπολης πχ φάνηκε ότι τέτοιο δεν είχε, όχι στο ματς με την ΑΕΚ, αλλά γενικά το τελευταίο δίμηνο: η ομάδα του Ράσταβατς κλίνει την κανονική περίοδο με πέντε ήττες σε έξι ματς! Η ΑΕΚ αυτή τη φορά δεν έπαθε νευρικό κλονισμό όταν ο Μπαράλες ισοφάρισε στο 58΄ και πήρε το ματς με γκολ του Τζαβέλα στο 82΄: η πρόβλεψή μου είναι πως στα play off θα είναι σκληρό καρύδι, ειδικά αν καπαρώσει νωρίς την τρίτη θέση και διώξει το άγχος.
Το μεγάλο τους κίνητρο μας έδειξαν κι ο ΠΑΟ κι ο ΟΦΗ κερδίζοντας δυο ματς με τον ίδιο τρόπο: ο Ατρόμητος και ο Απόλλωνας έπαιξαν πολύ παθητικά για να αντέξουν κι ο ΠΑΟ κι ο ΟΦΗ, παρόλο που πέταξαν ένα ημίχρονο, άνοιξαν το σκορ λίγο πριν αρχίσουν να αγχώνονται. Ο ΟΦΗ βρήκε ένα απροσδόκητο σκόρερ, τον Πραξιτέλη Βούρο, ενώ ο ΠΑΟ πήρε δυο γκολ από την καλύτερη καλοκαιρινή μεταγραφή του, δηλαδή τον Παλάσιος. Αυτό το γκολ ήταν που έλειψε από τον ΠΑΣ στο Βόλο: είχε ένα δοκάρι, έψαξε τη νίκη πιο πολύ, αλλά οι καλές σχέσεις του Βόλου με τον ΟΦΗ μέτρησαν. Ο Μπούσης χρωστά στον Αχιλλέα Μπέο ένα ακόμα γλέντι στα μπουζούκια. Εκτός αν πάρει πίσω τους βαθμούς ο ΠΑΣ και γελάσει αυτός τελευταίος…
