Γιαννάκης: Το εγώ του, η… κόντρα με τον Γκάλη και άλλα πολλά… (vid)
Σου λένε “Εθνική Ομάδα”, λες “μπάσκετ”. Σου λένε “μπάσκετ”, λες “Παναγιώτης Γιαννάκης”. Γιατί ο Παναγιώτης Γιαννάκης ΕΙΝΑΙ το μπάσκετ στην Ελλάδα.
Το τοτέμ του ελληνικού μπάσκετ, ο “Δράκος”.
Ο Βασίλης Σκουντής τον υποδέχθηκε στον καναπέ της Trace ‘n Chase στη Θεσσαλονίκη και θυμήθηκαν τα παλιά στο δεύτερο επεισόδιο του project “The Lost Tapes by Stoiximan”.
Το τελευταίο παιχνίδι με τη φανέλα της Εθνικής Ομάδας και την παρακαταθήκη που άφησε όταν σταμάτησε το μπάσκετ
Τα τσέρκια τα οποία μετέτρεπε μικρός σε καλάθια για να παίζει μπάσκετ με τον παιδικό του φίλο Γιώργο
Τα “μακρινά από κοντά” με τα οποία προσπαθούσε να παροτρύνει τους παίκτες του να πλησιάσουν το καλάθι
Το στόχο του ως προπονητής να “φτάσουμε το μπάσκετ κάπου αλλού, κάπου που εγώ δεν είχα την ευκαιρία να το πάω”
Την πρόταση υποτροφίας από το Μίσιγκαν όταν έφυγε ο “Μάτζικ” Τζόνσον το 1979, αλλά “δεν ήταν εύκολο”
Τον έρωτά του για τον παίκτη Παναγιώτη και την αγάπη του για τον προπονητή Γιαννάκη
Τη στιγμή στην καριέρα του που “δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα”
Τον πιο δύσκολο αντίπαλο
Το βράδυ που γύρισε σπίτι “κλαμένος” γιατί “είχε γίνει της κακομοίρας στη Δάφνη”
Το παιχνίδι ως παίκτης που “έμεινα άγαλμα, αισθάνθηκα άβολα”
ΤΟ ματς της ζωής του ως προπονητής
Την προφητεία με τον αριθμό #34
Τι σκεφτόταν το βράδυ της παραμονής του άθλου επί των ΗΠΑ το 2006 και τι έγινε στον τελικό με την Ισπανία
Τις πρώτες εικόνες που ήρθαν στο μυαλό του όταν εντάχθηκε στο Hall of Fame με την “Τάξη του 2021”
Τον Νίκο Γκάλη που “μπορούσε να βάλει το πιο απίθανο καλάθι”, τον Βράνκοβιτς και τον Πάσπαλι
Το “εγώ” του όταν έπαιζε στον Άρη και στην Εθνική Ομάδα
Τον παίκτη που συνάντησε ως προπονητής και του θύμιζε τον εαυτό του όσο κανείς άλλος
Τη σημασία του #5 στον Άρη και του #6 στην Εθνική Ομάδα
Το “Γιαννάκης 73 – Γκάλης 62” στις 24 Ιανουαρίου 1981
Την καλή πάσα “που κάνει χαρούμενους δύο ανθρώπους. Ας μάθουμε να δίνουν πολύ καλές πάσες ο ένας στον άλλον”
