Φταίει ο Φεράρι, φταίει ο Άρης και στο τέλος δεν είδαμε το potential

Ο Αργεντινός έδειξε καλά στοιχεία, αλλά δεν καθιερώθηκε ποτέ με ευθύνη του ίδιου και της ομάδας.

Ο Φεράρι ήρθε το περσινό καλοκαίρι στον Άρη έχοντας ως «συστατική επιστολή» την εξαιρετική του παρουσία στον Βόλο και προερχόμενος από μία θετική παρουσία στην Κύπρο με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ.

Στη Θεσσαλονίκη ουσιαστικά δεν καθιερώθηκε ποτέ. Έκανε μερικά πολύ καλά παιχνίδια -ιδίως με τις μικρότερες ομάδες- επιθετικά, ήταν εξαιρετικός στο 1on1 (από τους κορυφαίους στο πρωτάθλημα σύμφωνα με το Wyscout), αλλά ακόμη και έτσι δεν μετέτρεπε συχνά την παρουσία του στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου σε απειλή για την αντίπαλη εστία.

Αμυντικά δεν ήταν τραγικός, αλλά ούτε ξεχώριζε, με συνέπεια ο Άκης Μάντζιος να προτιμάει τον Μοντόγια που ταίριαζε περισσότερο στα δικά του «θέλω».

Δεδομένα η αποτυχία του να καθιερωθεί σε μία σεζόν που ήταν το μοναδικό αριστερό μπακ, αλλά και το γεγονός ότι τελείωσε τη σεζόν με μόλις μία ασίστ, τον βαραίνει.

Ταυτόχρονα όμως, η αποτυχία της ομάδας να αξιοποιήσει ένα από τα καλύτερα -στο επιθετικό κομμάτι- ακραία μπακ του πρωταθλήματος, αλλά και να του βρει ένα καλό στήριγμα μπροστά του είναι σημαντικά ελαφρυντικά για εκείνον.

Ουσιαστικά, για το ότι ο Φεράρι στο αγωνιστικό κομμάτι δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες σε γενικές γραμμές, φταίνε και οι δύο πλευρές. Δεν ήταν κακός, δεν ήταν ιδιαίτερα καλός και πιθανότατα δεν είναι ένας από τους παίκτες που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.

Αυτό είναι και το χειρότερο, γιατί τα στοιχεία του Φεράρι υποδεικνύουν ότι potential υπήρχε, ότι θα μπορούσε να παίζει σημαντικό ρόλο ειδικά στα μικρά παιχνίδια, βοηθώντας μία δυσλειτουργική επίθεση. Πλέον η ελπίδα για κάτι τέτοιο μεταφέρεται στον Φρίντεκ…