Α.Ρότα: “Θέλω να δω τον Άρη πρωταθλητή – Παράπονο το οτι δεν αγωνίστηκα στην πρώτη ομάδα “
Στο Yellow Radio 101.7 και την εκπομπή “Box To Box” φιλοξενήθηκε ο ποδοσφαιριστής της ιταλικής Καραρέζε, Άρης Ρότα ο οποίος αγωνιζόταν και με τη φανέλα του Άρη στα τμήματα υποδομής των κιτρινόμαυρων.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στον Ιάσονα Μίσχο:
Αρχικά, για την νέα εποχή Πογιέτ στην εθνική ομάδα:
Παρακολούθησα και τα δύο παιχνίδια, αφού στο πρώτο έπαιξε και ο αδερφός μου, βλέπω ότι γίνεται μία αξιότιμη προσπάθεια με πολλά νέα παιδιά και που σίγουρα θα πρέπει να στηρίξει και ο κόσμος γιατί έχουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο . Από ότι μου λέει και ο αδερφός το καινούργιο σταφ της εθνικής έχει πολύ όρεξη οπότε πιστεύω ότι θα δούμε πολύ ωραία πράγματα.
Για το αν είναι αυτός ή ο αδερφός του καλύτερο μπακ:
Καλύτερο δεξί μπακ είναι ο Λάζαρος, αλλά εμένα μου αρέσει πιο πολύ να παίζω προς το κέντρο, οπότε στα μπακ ο Λάζαρος και στο κέντρο εγώ.
Για το τι του έχει μείνει από τον Άρη:
Στον Άρη ήταν η πρώτη μου επαφή με κόσμο και με φιλάθλους, γιατί σαν πιτσιρικάς στις ακαδημίες ερχόντουσαν μόνο οι γονείς μας και όταν στην Κ-17 του Άρη παίξαμε τον τελικό με τον ΠΑΟΚ, ήταν η πρώτη φορά που ήρθανε οπαδοί στο γήπεδο και ο Super 3. Επίσης, θα μου μείνει κάτι που μου το πέρασε ένας προπονητής μου, ο οποίος με βοήθησε πολύ να γίνω αυτό που είμαι μέχρι στιγμής, ο Παντελής ο Κοντούτσικος και είναι η αγάπη για τη φανέλα, μας πέρασε αυτό το πράγμα. Οπότε αν θα μου μείνει κάτι από τις χρονιές που έπαιξα στον Άρη, είναι ότι μας περάσανε την αγάπη και το να παίζεις για τη φανέλα, κάτι που πλέον στο ποδόσφαιρο δύσκολα υπάρχει.
Για το αν του έχει μείνει μια αγάπη για τον Άρη:
Ναι μου έχει μείνει γιατί μας το περάσανε στις ακαδημίες και όταν από μικρός σου το περνάνε αυτό, δεν γίνεται να μην την αγαπάς την ομάδα
Για τον αν πανηγυρίζει τα γκολ και τις νίκες του Άρη :
Ναι ξεκάθαρα υποστηρίζω τον Άρη, αλλά μόνο όταν δεν παίζει η ΑΕΚ και ο αδερφός μου που τώρα εξαιτίας του την υποστηρίζω. Στο Άρης-ΑΕΚ ήθελα να κερδίσει ο αδερφός μου, αλλά δεν είναι ότι με ενόχλησε κιόλας που πήγε τελικά ο Άρης Ευρώπη.
Για το περιστατικό σχετικά με το μπουκάλι που πέταξαν στον αδερφό του στην αναμέτρηση στο Χαριλάου και ότι αν ήταν κάποιος που δεν «ένιωθε» από Άρη δεν θα συνέχιζε το παιχνίδι:
Σίγουρα αν ήταν κάποιος ο οποίος δεν ξέρει από Άρη και Θεσσαλονίκη, μπορεί και να το έκανε, αν και δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει τόσο με τις ομάδες, όσο με τον άνθρωπο. Ο Λάζαρος είναι ένα παιδί που ποτέ δεν θα καθόταν επίτηδες στο έδαφος ή θα έδειχνε ότι πονάει για να μη συνεχιστεί το παιχνίδι, δεν έχουμε μάθει έτσι από την οικογένειά μας, οπότε δεν είναι τόσο πολύ η ομάδα, αλλά ο άνθρωπος.
Για το αν θεωρεί ότι θα μπορούσε να του είχε δοθεί μία ευκαιρία για να βοηθήσει τον Άρη στα δύσκολα χρόνια:
Σίγουρα το πιστεύω, αλλά γίνονται πολλά πράγματα σε μία ποδοσφαιρική ομάδα που δεν φαίνονται αρκετές φορές. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ήμασταν πολλά παιδιά που ήταν καλοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν είχαν την ανάλογη πορεία, οι οποίοι πριν υποβιβαστεί ο Άρης κάνανε προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Κάναμε προπονήσεις το τελευταίο εξάμηνο, έγινε ότι έγινε, άλλαξαν και προπονητές και γενικά πολλά άλλα πράγματα και αναγκαστήκαμε και εμείς να φύγουμε για ένα καλύτερο μέλλον.
Για τον αν του λείπει από την καριέρα του το να παίξει στον Άρη:
Αν κάτι μου έχει μείνει σαν παράπονο, είναι που δεν κατάφερα να παίξω με την πρώτη ομάδα στο Βικελίδης, έπαιξα βέβαια με την Κ-20 αλλά είναι αλλιώς να παίζεις με τον κόσμο του Άρη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή.
Για το παιχνίδι στην Τρίπολη και το πρωτάθλημα με την Κ-17:
Είναι ένα ματς που δεν πρόκειται να ξεχάσω, όχι απλά γενικά το παιχνίδι, αλλά το κάθε λεπτό, το τι ζήσαμε, το πως πανηγυρίζαμε, είναι πολύ δυνατές αυτές οι εμπειρίες, έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου, σίγουρα με έχουν στιγματίσει και εκεί καταλαβαίνεις την ομορφιά του ποδοσφαίρου και το πόσο θέλεις να βιώνεις αυτά τα συναισθήματα
Για το πως είναι τα πράγματα στην Ιταλία:
Είναι πολύ καλά, είχα ευκαιρίες να γυρίσω στο παρελθόν στην Ελλάδα, αλλά δεν το έκανα, είμαι πολύ ικανοποιημένος από το πως βλέπουν το ποδόσφαιρο, το οποίο είχα την ευκαιρία να το δω και στην Ελλάδα, γιατί έπαιξα και β’ και γ’ εθνική και η αντιμετώπιση δεν είναι η ίδια. Στην Ιταλία μας αντιμετωπίζουν σαν ποδοσφαιριστές, συν το οικονομικό κομμάτι και την αγάπη που δέχεται ο ποδοσφαιριστής στην κάθε ομάδα. Στη β’ και στη γ’ εθνική που έπαιζα, δεν υπάρχουν οι υποδομές, η ομάδα πρέπει να σε βοηθάει να ζήσεις επαγγελματικά σαν ποδοσφαιριστής, στην Ελλάδα λείπανε μέχρι και τα βασικά πράγματα.
Για τις εγκαταστάσεις στην τρίτη κατηγορία της Ιταλίας:
Υπάρχουν ομάδες στην τρίτη κατηγορία που το επίπεδο των εγκαταστάσεων τους είναι παραπάνω και από Super League, για παράδειγμα έπαιζε το Παλέρμο για τα play-off της γ’ εθνικής και είχαν 40.000 κόσμο στο γήπεδό τους. Η Ιταλία γενικά έχει πολλές ιστορικές ομάδες, που για τους λόγους τους βρίσκονται στην γ’ εθνική, οι οποίες όμως έχουνε τα προπονητικά τους και μεγάλο γήπεδο.
Για το πως είναι να διεκδικεί την άνοδο στη β’ κατηγορία της Ιταλίας :
Το βήμα αυτό θα το επιδιώκω σε όλη μου την καριέρα, πάντα θα έχω στόχους. Το να παίζεις στα play-off της γ΄ εθνικής σίγουρα είναι μία μοναδική εμπειρία, γιατί ξέρεις ότι θα αντιμετωπίσεις πολύ μεγάλες και δυνατές ομάδες και πάντα τα paly-off είναι διαφορετικά, έχουμε πολύ κόσμο, υπάρχει η πίεση, αλλά είναι η ωραία η πίεση.
Για την συνύπαρξη με τον Σουνά στη Μονόπολη:
Ήταν πολύ καλή, ο Δημήτρης ήταν ήδη ένα χρόνο πριν από εμένα, ουσιαστικά αυτός με βοήθησε να προσαρμοστώ στην ομάδα και μετά μείναμε άλλα δύο χρόνια μαζί. Πέρα από πολύ καλός ποδοσφαιριστής, είναι και πολύ καλό παιδί. Φυσικά και μιλούσαμε και για τον Άρη, βλέπαμε τα ματς και συζητούσαμε για την ομάδα και μπορώ να πω ότι είναι και αυτός ένα παιδί που τον αγαπάει τον Άρη
Για το αν είναι φέτος έτοιμος ο Άρης να κάνει το βήμα παραπάνω:
Η αλήθεια είναι οτι δεν παρακολούθησα πολλά παιχνίδια του Άρη φέτος, έβλεπα μόνο αυτά της ΑΕΚ εξαιτίας του αδερφού μου, σίγουρα ο Άρης έχει έναν πάρα πολύ καλό προπονητή και γενικά μία καλή ομάδα και ένα δυνατό σύνολο, ήρθε αυτός ο προπονητής προς το τέλος και έκανε την ομάδα πιο μαχητική και σκληρή, την έκανε να ξέρει τι θέλει. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται κάποια προσθήκη για να κάνει κάτι αξιοσημείωτο και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Για το αν ήρθε η ώρα για τον τίτλο:
Κάποια στιγμή θα ήθελα πάρα πολύ να δω τον Άρη πρωταθλητή, το έχει ανάγκη και ο κόσμος του Άρη, που έχει στηρίξει την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια
Για το 3-5-2 και τι χρειάζεται να κάνει ένας στόπερ σε αυτό σύστημα:
Είναι ένα σύστημα που το έχω παίξει τρία χρόνια συνεχόμενα με έναν πάρα πολύ καλό προπονητή, ο οποίος έκανε δύο με τρείς φορές την εβδομάδα διπλή προπόνηση και στην πρωινή έκανε τακτική αποκλειστικά στο 3-5-2. Είναι πολύ σημαντική η δουλεία που κάνουν οι αμυντικοί και κυρίως ο δεξιός και ο αριστερός, γιατί από εκεί πρέπει να ξεκινάει το παιχνίδι. Στο κέντρο να υπάρχει μπακ χαφ που θα έχει πολλά τρεξίματα. Θα πρέπει γενικά να υπάρχουν παίκτες που να παίρνουν πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη από πίσω, το πλεονέκτημα μιας ομάδας ξεκινάει από τον δεξιό και τον αριστερό στόπερ.
