Το θετικό της βελτίωσης και το… αρνητικό των ευκαιριών που καταλήγουν στα “σκουπίδια”
Ήταν… άδικο αυτό το 1-0 απέναντι στον Ιωνικό. Ο Άρης ήταν ιδιαίτερα καλός κόντρα στην ομάδα του Δημήτρη Σπανού και θα μπορούσε να “καθαρίσει” το ματς από… νωρίς. Έχασε αρκετές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο (παράλληλα, δημιούργησε φάσεις και στο δεύτερο μέρος) και θα μπορούσε να βάλει τις βάσεις για το θετικό αποτέλεσμα από το πρώτο 45λεπτο.
Είτε από… ατυχία, είτε γιατί “αντέδρασε” σωστά ο -τερματοφύλακας- Χουτιεσιώτης, είτε από μη ικανοποιητικές τελικές αποφάσεις, ο Άρης “πέταξε” στα σκουπίδια ουκ ολίγες ευκαιρίες και το γκολ “ήρθε” από πέναλτι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θα πρέπει να υπάρξει βελτίωση στο κομμάτι της αποτελεσματικότητας όσον αφορά την επίτευξη τερμάτων…
Μπορεί αυτή (σ.σ. η αποτελεσματικότητα που… έλειπε) να μην κόστισε απέναντι στον Ιωνικό -και να κατακτήθηκαν οι τρεις βαθμοί- ωστόσο έχει κοστίσει σε άλλα ματς. Και επίσης, αν ο Άρης εξακολουθεί να χάνει -τόσες πολλές- ευκαιρίες απέναντι σε δυσκολότερες ομάδες σε σχέση με τον Ιωνικό, η μπάλα αρκετές φορές… τιμωρεί. Αυτό δεν συνέβη την Πέμπτη, αλλά με μια ποιοτικότερη ομάδα απέναντί του, ενδεχομένως να είχε προκύψει σημαντικό πρόβλημα για το σύνολο του Άκη Μάντζιου.
Πάντως, το θετικό απέναντι στον Ιωνικό, ήταν πως ο Άρης “έφτιαξε” αρκετές φάσεις, “έβγαζε” συνεργασίες και ήταν βελτιωμένος σε σχέση με άλλα παιχνίδια (π.χ. στο “σπίτι” του, όπου έχουν χαθεί αρκετοί βαθμοί). Η ομάδα του Μάντζιου μπήκε αποφασισμένη στο ματς, έκανε σαφές πως ήταν το “αφεντικό” του αγώνα και ήταν ιδιαίτερα “ανεβασμένη” αφήνοντας την… μετριότητα προηγούμενων παιχνιδιών.
