Καλλιτέχνες και επιστήμονες από ολόκληρο τον κόσμο απευθύνουν έκκληση εναντίον μιας «επιστροφής στην κανονικότητα» μετά την πανδημία του κοροναϊού, με ένα άρθρο στη γαλλική εφημερίδα Le Monde
“Όχι στην επιστροφή στην «παλιά» κανονικότητα”. Mε αυτό το σύνθημα πάνω από 200 καλλιτέχνες απευθύνουν έκκληση μέσω της Le Monde για μια ριζική αναθεώρηση του τρόπου ζωής μετά την πανδημία. Μια πρωτοβουλία της ηθοποιού Ζυλιέτ Μπινός και του αστροφυσικού Ορελιέν Μπαρό.
Με αυτόν τον τρόπο πάνω από 200 προσωπικότητες από το διεθνές καλλιτεχνικό και επιστημονικό στερέωμα εκφράζουν την αγωνία τους για την μετά τον κοροναϊό εποχή.
Πρόκειται για ένα είδος «μανιφέστου», ένα κάλεσμα προς τους ηγέτες και τους πολίτες «να αλλάξουν ριζικά τρόπο ζωής, κατανάλωσης και οικονομίας».
Συνυπογράφουν τρανταχτά ονόματα καλλιτεχνών όπως οι Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ιζαμπέλ Ατζανί, Γιάν Αρτίς-Μπερτράν, Τζέιν Φόντα, Κέιτ Μπλάνσετ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μόνικα Μπελούτσι, Γκιγιόμ Κανέ, οι τραγουδίστριες Μαντόνα και Ανζέλ, οι σκηνοθέτες Πίτερ Μπρουκ και Μπετράν Ταβερνιέ, ο φωτογράφος Γιαν Αρτίς-Μπερτράν, νομπελίστες της Ιατρικής, της Χημείας και της Φυσικής, όπως ο Τζέιμς Πιμπλς, ο νομπελίστας της Ειρήνης Μοχάμεντ Γιουνούς.
Το κείμενο
«Η πανδημία είναι μια τραγωδία. Ωστόσο αυτή η κρίση έχει την αρετή να μας καλεί να αντιμετωπίσουμε βασικά ερωτήματα.
Η αξιολόγηση είναι απλή: Οι διορθώσεις και προσαρμογές δεν αρκούν πλέον, το πρόβλημα είναι συστημικό.
Η τρέχουσα οικολογική καταστροφή είναι μέρος μιας «μετά-κρίσης»: της μαζικής εξαφάνισης της ζωής στη Γη που δεν αμφισβητείται πλέον, ενώ όλοι οι δείκτες δείχνουν μια άμεση υπαρξιακή απειλή.
Σε αντίθεση με μια πανδημία, όσο σοβαρή και εάν είναι, πρόκειται για μια παγκόσμια κατάρρευση οι συνέπειες της οποίας θα είναι πέραν από κάθε μέτρο.
Καλούμε επομένως επισήμως τους ηγέτες και τους πολίτες να βγουν από την ανυπόφορη λογική που εξακολουθεί να επικρατεί για να εργασθούν επιτέλους προς την κατεύθυνση μιας βαθιάς αναθεώρησης των στόχων, των αξιών και των οικονομιών.
Ο καταναλωτισμός μας οδήγησε να αρνηθούμε τη ζωή αυτή καθεαυτή: τη ζωή των φυτών, των ζώων και τη ζωή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Η ρύπανση, η υπερθέρμανση του πλανήτη και η καταστροφή των φυσικών χώρων οδηγούν τον κόσμο σε σημείο καμπής, σε σημείο ρήξης.
Για αυτούς τους λόγους, σε συνδυασμό με τις συνεχώς αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες, μας φαίνεται αδιανόητο να επιστρέψουμε στην “κανονικότητα”.
Ο ριζικός μετασχηματισμός που απαιτείται, σε όλα τα επίπεδα, χρειάζεται κουράγιο και θάρρος. Δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί χωρίς μια τεράστια και αποφασιστική δέσμευση».
Το «μανιφέστο» κλείνει με το ερώτημα: «Πότε ξεκινούν οι πράξεις; Είναι θέμα επιβίωσης όσο και αξιοπρέπειας και συνέπειας».
