Σταμάτης: “Ευχής έργο η επιστροφή του Γιαννάκη, βασικός πυλώνας ο κόσμος για τον Άρη”

Ο Πέτρος Σταμάτης που υπήρξε μέλος της «Αυτοκρατορίας» του Άρη το 1980, φιλοξενήθηκε στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή αθλητικό X-PRESS.

Αναλυτικά όσα είπε στον Γιώργο Τότσικα:

Για το πώς έζησε εκείνο το «όνειρο» της «Αυτοκρατορίας» είπε:

Θεωρώ πως όλο εκείνο που ζήσαμε εμείς τότε με πάρα πολύ τύχη, ήταν ευλογία για μερικούς, για μένα λίγο παραπάνω γιατί είμαι οπαδός του Άρη και ήταν ευτυχία να παίζω μπάσκετ το άθλημα που αγαπώ στην ομάδα της καρδιάς μου. Παίρναμε και εμείς αυτό που μας αναλογούσε δεν έχω παράπονο, όταν έχεις τέτοιους συμπαίκτες και σε ενοχλεί η λίγη δημοσιότητα που έχεις εσύ τότε… εσύ είσαι ο περίεργος.

Για τον Γιάννη Ιωαννίδη είπε:

Ο Γιάννης είναι ο ίδιος δεν άλλαξε καθόλου, περνάει καμιά φορά από το μαγαζί μου και συζητάμε, τα θυμόμαστε και γελάμε. Στο τέλος φυσικά πάντα καταλήγουμε σε καυγά λόγω ότι διαφωνούμε, φωνάζει και πάντα θέλει να έχει δίκιο. Ισχυρογνώμον και οξύθυμος όπως πάντα αλλά έτσι πέτυχε ότι πέτυχε και ήταν βασικότατο «κλειδί» εκείνης της «Αυτοκρατορίας».

Για το τι ρόλο είχε στην ομάδα ο ίδιος είπε:

Μέχρι να έρθει ο Σούμποτιτς το 1985 η αλήθεια είναι ότι παίζαμε πολύ περισσότερο μετά ήρθε αυτός ήρθε και ο Γιαννάκης και οι θέσεις 1,2,3 είχαν «κλειδώσει». Και τότε παίζανε
έξι με εφτά παίκτες το πολύ δεν ήταν όπως σήμερα που παίζουν δώδεκα. Απόφευγαν τα πολλά φάουλ ώστε να μην γίνουν αναγκαστικά αλλαγή και εμάς ο χρόνος που μας απέμεινε ήταν περιορισμένος.

Για το πόσα χρόνια έπαιξε στον Άρη είπε:

Όλα μου τα χρόνια ήμουν στον Άρη, από το 1978 που ήμουν παιδικό, είχαμε πάρει με τον Γεωργή Μπουσβάρο πανελλήνιο πρωτάθλημα, εκείνη την χρονιά ο Άρης έκανε παγκόσμιο ρεκόρ, την πρώτη χρονιά που πήρε ο Άρης το πρωτάθλημα με τον Ιωαννίδη προπονητή, πήραμε και το πανελλήνιο εφηβικό, παιδικό και το μίνι τοπικό της Θεσσαλονίκης, με λίγα λόγια τα είχε σαρώσει όλα ο Άρης τότε. Εκείνη ήταν η πρώτη χρονιά(1977) που έπαιξα με τον Άρη και έμεινα μέχρι το 1988 όπου τραυματίστηκα στην προπόνηση πριν πάμε στην Γάνδη, μετά έπαιξα δύο χρόνια στον Ήφαιστο που ήταν και θυγατρική και σταμάτησα.

Για το πώς βλέπει την επιστροφή του Παναγιώτη Γιαννάκη στον Άρη είπε:

Είναι ευχής έργο, είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής, ξέρει την ομάδα αρκετά καλά, αν τον βοηθήσουν πιστεύω θα βοηθήσει αρκετά τον Άρη. Είναι «μαχητής» δεν παρατάει το ματς ποτέ. Θυμάμαι παίζαμε ματς στην προπόνηση, χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και όποια ομάδα έφτανε τους 11 πόντους κέρδιζε (όλα τα καλάθια μετρούσαν για 1 πόντο), έχανε η ομάδα του Γιαννάκη για 10-2, έπαιρνε time out και έλεγε πάμε να κερδίσουμε ενώ οι αντίπαλοι θέλανε 1 πόντο. Δεν θέλει να χάνει ποτέ.

Για το πώς ήταν η συνύπαρξη Γκάλη-Γιαννάκη είπε:

Εντάξει τώρα να πούμε ότι δεν είχαν προβλήματα θα πούμε ψέματα αλλά ήταν τόσο επαγγελματίες και οι δύο, που άφηνα πάντα τα προσωπικά τους για το καλό της ομάδας.

Για τον κόσμο του Άρη, και στο αν πιστεύει ότι άλλες ομάδες αν είχαν περάσει αυτά που πέρασε ο Άρης θα είχαν διαλυθεί είπε:

Συμφωνώ απολύτως, ο κόσμος του Άρη είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του συλλόγου. Συμφωνώ πως αν δεν ήταν ο κόσμος του θα είχε διαλυθεί ο Άρης.