Ήταν από τους πιο γενναιόδωρους και πιο παράξενους ανθρώπους στον χώρο της μουσικής.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν του άρεσαν οι θορυβώδεις ήχοι αλλά ούτε και τα πλήθη. Η ιστορία τα ‘φερε όμως έτσι ώστε ο ίδιος να βρεθεί στο κέντρο και των δύο, να γίνει ο μπροστάρης της Punk, ο οποίος όμως αγαπούσε την Country, την Jazz, την Folk και την κλασική μουσική.
Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος:
Ένας ευγενικός γίγαντας που είτε θα τον έπιαναν τα διαόλια του είτε θα καθόταν ήσυχος στην μεριά του. Εξαίρετος μαραγκός, ακόμα πιο εξαίρετος βιολιστής κι αξιώτερος όλων στο να βοηθά στρατιώτες με ψυχικά τραύματα αφού είχαν γυρίσει από τον πόλεμο. Ένας οραματιστής επιχειρηματίας που δεν τον ένοιαζε καθόλου να πιάσει την καλή.
Μπορεί να ντυνόταν σαν ξυλοκόπος αλλά είχε το μυαλό και το πάθος ενός καθηγητή πανεπιστημίου.
Λάτρης του κλασικού κι ευρωπαϊκού κινηματογράφου καθώς και των B-Movies. Η μουσική καρδιά του Bowery που ποτέ δεν μπήκε σε καλούπια, άνοιξε έναν από τους πιο ιστορικούς συναυλιακούς χώρους στη Νέα Υόρκη και όταν μνημειώδη πράγματα συνέβαιναν πάνω στη σκηνή του εκείνος δεν τα ζούσε διότι ήταν απασχολημένος στο να καθαρίζει τα πατώματα του CBGB!!!
Ο Hilly Kristal δεν υπήρξε ποτέ ένας από εκείνους του επιχειρηματίες όπου δεν έχουν καμία σχέση με το χώρο της μουσικής και κοιτούν μόνο τη τσέπη τους.
Ο Hilly Kristal ήταν παιδί της μουσικής αφού μπορούσε να τραγουδήσει, να παίξει κιθάρα, πιάνο, γιουκαλίλι, το αγαπημένο του βιολί και να γράφει τα δικά του Country τραγούδια. Ήδη από την ηλικία των είκοσι, και το 1951, η Atlantic Records του πρόσφερε συμβόλαιο για δίσκο αλλά εκείνος αρνήθηκε προτιμώντας να ηχογραφήσει στην νεοσύστατη ανεξάρτητη που είχε ιδρύσει ο πρώην διευθυντής της. Θα γράψει τέσσερα Folk τραγούδια που δεν θα δισκογραφηθούν ποτέ μιας και η εταιρεία θα κλείσει πριν καν μπει στο χορό της μουσικής αγοράς.
Ακούραστος θα συνεχίσει να γράφει τα δικά του κομμάτια και να εξασκείται ως αυτοδίδακτος στην μάθηση κι άλλων μουσικών οργάνων. Κατά τη δεκαετία του ’60 θα μανατζάρει το ιστορικό Jazz Club, Village Vanguard, και θα κλείσει ονόματα όπως οι Miles Davis, Thelonious Monk και John Coltrane ενώ θα συνδεθεί φιλικά με τον καυστικό Standup Comedian Lenny Bruce. Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας θα οργανώσει το Rheingold Central Park Music Festival και θα φέρει τον Jimi Hendrix, ενώ παράλληλα θα ανοίξει και το δικό του εστιατόριο (Hilly’s) όπου μέσα στην εβδομάδα έφερνε μιούζικαλ παραστάσεις με την Bette Midler να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή της σκηνής.
Αρχές δεκαετίας του ’70 θα μεταφερθεί στη γειτονιά Bowery της Νέας Υόρκης όπου μέσα σε μια διετία θα ανοίξει και θα κλείσει τα Hilly’s on the Bowery και Hilly’s on 13th Street. Τα δυο αυτά μπαρ ειδικεύονταν στις αγαπημένες μουσικές του Kristal όπου ήταν η Folk, η Country και η Bluegrass. Κάπου εδώ και τον Δεκέμβρη του 1973 έρχεται η μεγάλη απόφαση του να ανοίξει ένα Club με το όνομα CBGB και με τον αινιγματικό υπότιτλο OMFUG. Τι σήμαιναν αυτά τα αρχικά και ποια θα ήταν η μουσική κατεύθυνση του συγκεκριμένου Club; Country, BlueGrass, Blues για τον τίτλο και Other Music For Uplifting Gormandizers για τον υπότιτλο! Ο Hilly Kristal ναι μεν ήθελε να κρατήσει τις μουσικές του ρίζες και προτιμήσεις με τον κύριο τίτλο του Club αλλά με τον υπότιτλο είχε βάλει ένα άτυπο στοίχημα με τον εαυτό του.
Στη σκηνή του CBGB θα έπαιζαν νέα συγκροτήματα που θα παρουσίαζαν τα δικά τους τραγούδια με την δική τους αυθεντική φωνή. Μουσικοί που δεν είχαν υπογράψει σε καμία εταιρεία, που δεν είχε σημασία αν ήξεραν να παίζουν ένα ακόρντο ή μια νότα, θα είχαν την δυνατότητα να ανεβούν στην σκηνή και να ακουστούν. Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς, τα πράγματα δεν κύλησαν σε Country, Bluegrass, Blues ρυθμούς αλλά σε ανεβαστικές μουσικές για κοιλιόδουλους!!! Με τον υποφαινόμενο ερχομό της Disco, την κούραση από τα μονότονα κιθαριστικά σόλο και το κλασικό ροκ της δεκαετίας του ’60, μια νέα γενιά ανθρώπων ερχόταν από πίσω και ήθελε να τα πει.
Το Rock του δρόμου πριν βαφτιστεί Punk επέστρεφε στα βασικά. Τα νέα παιδιά δημιουργούσαν σχήματα με φτηνά μηχανήματα και εξοπλισμό παίζοντας για λίγους φίλους στα γκαράζ των σπιτιών τους. Ο Hilly Kristal με το CBGB τους έδινε την ευκαιρία που ήθελαν. Ένα πραγματικό Club που δεν θα τους έβαζε όρια και θα τους άφηνε να εκφραστούν ελεύθερα. Οι εισπράξεις της εισόδου πήγαιναν στη μπάντα ενώ τα ποτά του μπαρ στην τσέπη του Kristal. Δίκαιη μοιρασιά.
Τα ονόματα που ανέβηκαν για πρώτη φορά τη σκηνή του CBGB και αργότερα έγιναν σπουδαία και τρανά μαρτυρούν τη σημαντικότητα αυτού του ιστορικού χώρου όπου οι αλήθειες και οι μύθοι για το πόσο βρώμικος και ακάθαρτος ήταν είναι πέρα για πέρα αληθινές.
Μπάντες και μουσικοί όπως οι Ramones, Patti Smith, Blondie, Talking Heads, Television, Fleshtones, Cramps, Dead Boys, Police, Mink DeVille, Elvis Costello (κι ο κατάλογος δεν τελειώνει) από εκεί ξεκίνησαν και πάντα τιμούσαν τον χώρο που τους έφερε στην επιφάνεια.
Η χρυσή εποχή του διήρκεσε για πολλά χρόνια με τον Kristal αργότερα να οργανώνει ειδικές θεματικές βραδιές με συγκεκριμένα είδη μουσικής όπως η Hardcore Punk, κ.α. Το CBGB πότε με τα πάνω του και πότε με τα κάτω του θα περάσει από πολλά στάδια μέχρι τον Οκτώβριο του 2006 όπου και θα κλείσει οριστικά τις πόρτες του ενώ ο ίδιος ο Kristal θα εγκαταλείψει τον πάνκικο τούτο κόσμο μια χρονιά αργότερα και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2007 κι αφού τον ταλαιπώρησε ο καρκίνος του πνεύμονα.
Όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε για το κατά πόσο συνειδητοποιούσε πόσο σημαντικά μουσικά πράγματα συνέβαιναν στο μαγαζί του εκεί στα τέλη των Seventies, απαντούσε πως όχι, μιας και ήταν απασχολημένος με το να καθαρίζει τα πατώματα και τις τουαλέτες του μαγαζιού.
Αφεντικό του εαυτού του, ζούσε στο πίσω δωματιάκι του Club με τον σκύλο του που περιφερόταν μέσα στον κόσμο, αυτός ο γενναιόδωρος άντρας που άκουγε Folk, Country και Blues έδωσε σε μια ολόκληρη γενιά το μοναδικό βήμα που απλά χρειαζόντουσαν. Να ανεβούν πάνω σε μια σκηνή και να παίξουν τα τραγούδια τους!
