Πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στους Άγγλους, αλλά δεν χωράει αμφιβολία ότι ξέρουν να πουλάνε το ποδόσφαιρο τους καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο για αυτό άλλωστε και επενδύουν στις ομάδες τους κάποιοι τύποι με μεγάλα πορτοφόλια από όλο τον κόσμο.
Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος:
Είναι τόσο ικανοί σε αυτό, ώστε όταν κατάλαβαν ότι το πρωτάθλημα τους μπορεί να γίνει θεαματικότερο χωρίς Άγγλους προπονητές, σχεδόν τους κατάργησαν! Οι πανέξυπνοι Άγγλοι λοιπόν σήμερα θα πουλήσουν σε ολόκληρο τον κόσμο την τιτανομαχία στην οποία θα πάρουν μέρος οι δύο καλύτερες ομάδες τους τα τελευταία χρόνια: αναφέρομαι στο ματς της Μάντσεστερ Σίτι με τη Λίβερπουλ που διεκδικούν και φέτος το πρωτάθλημα Αγγλίας χωρίς να έχουν κανένα άλλο αντίπαλο: η ιστορία θα γράψει ότι την Κυριακή 10 Νοεμβρίου θα στηθεί μπροστά στις τηλεοράσεις ολόκληρος ο πλανήτης και να παρακολουθήσει την αναμέτρηση του Πεπ Γκουαρντιόλα με τον Γιούργκεν Κλοπ, ενός Καταλανού και ενός Γερμανού. Μια εξαιρετική αγγλική υπερπαραγωγή, που δίχως τις διοικήσεις των δυο αγγλικών ομάδων που πληρώνουν για δαύτη δύσκολα θα τη βλέπαμε.
Ολοι στο La la land
Οι δυο τύποι είναι καταπληκτικοί πρωταγωνιστές γιατί είναι αντισυμβατικοί και ως άνθρωποι αλλά και ως προπονητές. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα, κάποτε, το 2017 για την ακρίβεια, πριν από ένα σημαντικό ματς με Τότεναμ πήρε τους παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι ένα βράδυ και να τους πήγε σινεμά. Η ιστορία μου θύμισε ότι ο Νίκος Αναστόπουλος, πριν από εικοσιπέντε χρόνια, όταν ακόμα έπαιζε ποδόσφαιρο, έπαιρνε μαζί του στο ξενοδοχείο βιντεοκασέτες για να τις βλέπει το βράδυ παρέα με τους φίλους του.
Η διαφορά είναι ότι ο Νικόλας έβλεπε ταινίες με τον Τσάρλς Μπρόνσον, για να πορώνεται κι αυτός και οι υπόλοιποι και να παίζουν καλά, ενώ ο Γκουαρντιόλα πήγε την ομάδα να δει το La La Land. Την ίδια χρονιά, στις αρχές Δεκέμβρη, ο Γιούργκεν Κλοπ με πρόσχημα ότι στην Αγγλία έβρεχε κι έκανε πολύ κρύο, πήρε τους παίκτες της Λίβερπουλ και τους πήγε τριήμερο αναψυχής στη Βαρκελώνη – μεταξύ άλλων είδαν όλοι μαζί και το Μπαρτσελόνα – Γκλάντμπαχ. Δεν ξέρω πόσο στοίχισε η εκδρομή, αλλά ουδείς στην Αγγλία του έκανε κριτική. Κι αυτός και ο Πεπ αποθεώθηκαν γιατί έκαναν πράγματα μη συνηθισμένα. Από αυτά δηλαδή που αρέσουν στους Άγγλους.
Βρήκαν παραγωγούς στην Αγγλία
Ο Γκουαρντιόλα και ο Κλοπ βρήκαν στην Αγγλία τους ιδανικούς παραγωγούς για να δημιουργήσουν αυτό που ξέρουν: ομάδες που προσφέρουν θέαμα παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο. Και οι δυο λειτουργούν σχεδόν υπεράνω κριτικής μόνο εκεί. Στον Πεπ ασκούσαν αυστηρή κριτική για το παιγνίδι της Μπαρτσελόνα ακόμα και παλιοί παίκτες της ή ποδοσφαιριστές του κι ας ήταν η Μπάρτσα επί των ημερών του μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Όλο και κάποιος εμφανιζόταν που δεν του άρεσε η υπερβολική κατοχή μπάλας, οι ασταμάτητες πάσες, το «τίκι τάκα» κι ας ήταν όλα ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
Όταν ο Πεπ πρωτοπήγε στην Αγγλία η Σίτυ του προσπάθησε να παίξει όπως αυτός θέλει να παίζουν οι ομάδες του και δεν το έκανε πολύ επιτυχημένα παρόλο που απέκτησε παίκτες για το παιγνίδι του: δεν τόλμησε κανείς να του πει κουβέντα. Σήμερα η ομάδα του δεν παίζει ακριβώς έτσι. Κάνει πάντα κατοχή μπάλας (όπως κάνουν όλες οι ομάδες που θέλουν να παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στην διάρκεια ενός αγώνα), αλλά δεν αλλάζει τις πάσες που άλλαζαν τον καιρό του Πεπ η Μπάρτσα, αλλά και η Μπάγερν. Σε σχέση με τις ομάδες αυτές η Σίτυ έχει παίκτες που παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες εκτέλεσης, χωρίς να ψάχνουν πάντα τον συμπαίκτη, ενώ παίζει και πολύ πιο γρήγορα στις αντεπιθέσεις – τα γκολ που είχε σημειώσει πέρυσι για παράδειγμα στο ματς με την Λίβερπουλ είναι ενδεικτικά της αλλαγής των αντιλήψεων του Πεπ.
Επίσης κανείς δεν τόλμησε να τον κατηγορήσει ότι πρόδωσε τις ιδέες του: στην Ισπανία ή στην Ιταλία θα το έκαναν πανεύκολα! Ο Γκουαρντιόλα, όσο δεν κερδίζει το Τσάμπιονς λιγκ με τη Σίτυ, θα συνεχίζει να θεωρείται από τους πολέμιούς του λιγότερο σημαντικός από όσο πραγματικά είναι, αλλά εκτός Αγγλίας: στην Αγγλία αυτή η κριτική δεν υπάρχει γιατί οι άνθρωποι ξέρουν ότι δεν δουλεύει σε κάποια ομάδα που έχει συλλογή από ευρωπαϊκά τρόπαια στην τροπαιοθήκη της. Φυσικά αυτή η κριτική δεν υπάρχει και εντός της Σίτυ. Υπάρχει μόνο εμπιστοσύνη και στήριξη.
Πέμπτος Μπιτλ, αλλά και καλός μάνατζερ
Ιδιος θαυμασμός υπάρχει και για τον Κλοπ. Στο Λίβερπουλ ξετρελάθηκαν μαζί του εξ αρχής: σε χρόνο ρεκόρ άρχισαν να τον αποκαλούν «πέμπτο Μπιτλ» – πρόκειται για σπάνιο τίτλο τιμής. Ο ίδιος διάλεξε σωστά να πάει στη Λίβερπουλ καταλαβαίνοντας πόσο του ταιριάζει. Σε πολλά πράγματα η δουλειά του στο Λίβερπουλ ήταν σαν συνέχεια της δουλειάς στο Ντόρτμουντ. Εχει και η Λίβερπουλ εκδηλωτικούς οπαδούς που μπορεί να τον λατρέψουν, έχει μια διοίκηση που επενδύει σχεδόν αποκλειστικά σε νέους παίκτες, έχει παράγοντες με την καλή συνήθεια να δίνουν στον προπονητή πίστωση χρόνου, ειδικά αν το βιογραφικό του λέει πως αξίζει να ποντάρεις σε αυτόν. Δεν κέρδισε (ακόμα…) το πρωτάθλημα και χρειάστηκε πολύ καιρό για να κερδίσει τον πρώτο του μεγάλο τίτλο – το Τσάμπιονς λιγκ το κατέκτησε μόλις πέρυσι.
Αλλά οι Άγγλοι βλέπουν ότι έκανε σπουδαία δουλειά σε πολλούς τομείς: κυρίως ξόδεψε σωστά τα λεφτά της ομάδας επενδύοντας αρχικά σε τρεις νέους κυνηγούς (ο Μανέ, ο Φιρμίνο κι ο Σαλάχ χαίρονται να παίζουν μαζί) και στη συνέχεια ξοδεύοντας πολλά για ένα τερματοφύλακα (τον Άλισον) και ένα στόπερ (τον Φαν Ντάικ) που ανέβασαν την ομάδα επίπεδο. Εκεί που οι Γερμανοί έβλεπαν ένα αλαζόνα, οι Άγγλοι βλέπουν ένα άνθρωπο που ξέρει τι θέλει. Το μοναδικό ίσως που θα μπορούσε να οδηγήσει τη Λίβερπουλ σε ένα τίτλο που της λείπει τρεις δεκαετίες γιατί επένδυσε σωστά στο χρόνο.
Δυσκολίες και για τους δυο
Ο Γκουαρντιόλα έχει δυσκολίες φέτος και θα έχει κι απόψε: του λείπουν παίκτες ειδικά στην άμυνα και παλεύει να μετατρέψει σε αμυντικούς κάποιους που κάνουν άλλες δουλειές. Σε κανένα από τα ματς που έδωσε φέτος η ομάδα του δεν ήταν πλήρης και κανένα από τα εφετινά παιγνίδια της δεν ήταν από αυτά που θα έμπαιναν ποτέ στο άλμπουμ με τα καλύτερά της στα χρονιά που δουλεύει μαζί του. Κι ο Κλοπ τελευταία βλέπει τη Λίβερπουλ να υποφέρει πολύ για να κερδίσει: γυρίζει ματς στις καθυστερήσεις, όπως αυτό με την Αστον Βίλα και σώζεται με γκολ στο τέλος από ήττες (όπως στο Ολντ Τράφορντ στο ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Και οι δυο ομάδες, επειδή παίζουν διαρκώς ματς υψηλής έντασης μοιάζουν λίγο κουρασμένες.
Όταν μια ομάδα τρέχει και είναι σε φόρμα, ο προπονητής της, όποιος κι αν είναι, μοιάζει σπουδαίος. Αλλά η πραγματική προσφορά του προπονητή φαίνεται όταν τα πράγματα δεν είναι τέλεια: τότε καταλαβαίνεις ποιος μπορεί να πείσει τους παίκτες του να δώσουν κάτι παραπάνω, ποιος κάτι έχει διδάξει, ποιος έχει δουλέψει τόσο καλά στη νοοτροπία, ώστε η ομάδα του να σηκωθεί, ακριβώς τη στιγμή που έμοιαζε έτοιμη να πέσει νοκ άουτ. Αυτά κάνουν ο Γκουαρντιόλα και ο Κλοπ και οι Άγγλοι τα εκτιμούν. Πιο πολύ από τις νίκες τους με τις οποίες ασχολούνται πάντα περισσότερο οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Καιρός να δούμε λίγο αληθινό ποδόσφαιρο. Χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουν οι διαιτητές από πριν, χωρίς να ασχολούμαστε με το αν το Var έχει γραμμές, χωρίς να συζητάμε για αστειότητες. Ας χαρούμε μια αγγλική υπερπαραγωγή (έστω και με χρήματα Αράβων και Αμερικάνων) γιατί την έχουμε ανάγκη εμείς πρώτα…
ΠΗΓΗ: https://www.karpetshow.gr/
