Το να υπάρχουν απαιτήσεις σε μια ομάδα του μεγέθους και της εμβέλειας του Άρη δεν είναι απλώς δικαίωμα, αλλά καθήκον και υποχρέωση. Το να ζητάς από την ομάδα σου να τελειώνει παιχνίδια όπως αυτό του Σαββάτου πριν καν αυτά ξεκινήσουν δεν είναι δα και καμιά υπερβολική αξίωση, αλλά το αυτονόητο ειδικά αν θέλουμε να λέμε πως η φετινή ομάδα έχει απτές φιλοδοξίες και στόχους.
Γράφει ο Δημήτρης Σαχινίδης:
Πάντοτε σαν άνθρωπος ήμουν υπέρμαχος της φασαρίας όταν αυτή φυσικά γίνεται με ορθό τρόπο και χωρίς άναρθρες κραυγές, καθώς πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα πώς η σιωπή όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά σε μια συλλογική προσπάθεια έχει γεννηθεί για να εξυπηρετεί τους αδύναμους αποτελώντας με αυτόν τον τρόπο το μόνιμο άλλοθι και προνόμιο τους.
Πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας κάνοντας το παράλληλα και τατουάζ στην ψυχή μας ότι ο Άρης είναι δυνατός και μεγάλος οπότε κατά συνέπεια τέτοιου είδους γκέλες είναι απαγορευτικό να αντιμετωπίζονται και να ξεπερνιούνται επιδερμικά όταν λαμβάνουν χώρα.
Επέλεξα να γράψω αυτό το κείμενο στο σάιτ του κίτρινου ραδιοφώνου με αφορμή και την επέτειο των πέμπτων γενεθλίων του διότι θεωρώ πώς η οποιαδήποτε αντίδραση οφείλει για να μην πω πως επιβάλλεται να ξεκινήσει από εδώ.
Δεν με ενοχλεί η ισοπαλία όπως δεν με ενόχλησε ποτέ κανένα αρνητικό αποτέλεσμα άλλωστε έχω μάθει πάρα πολύ καλά στα όσα χρόνια παρακολουθώ ομαδικά σπορ και ειδικότερα ποδόσφαιρο ότι διαρκές συμβόλαιο με τη νίκη δεν υπέγραψε καμιά ομάδα στον πλανήτη από καταβολής του αθλήματος. Αυτό που όμως με θύμωσε πάρα πολύ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αφελής αντιμετώπιση της ομάδας μου σε μια αναμέτρηση που ήταν εξ αρχής το φαβορί όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά.
Είναι αδιανόητο να είσαι ο Άρης να παίζεις με τον τελευταίο της βαθμολογίας ο οποίος ακόμη δεν έχει καν βαθμούς λόγω τιμωρίας και να μην τον πατάς εξ αρχής στο λαιμό σε αγωνιστικά πάντα πλαίσια δείχνοντας του ότι εσύ είσαι το απόλυτο αφεντικό της αναμέτρησης.
Αυτή η διαχρονική μας νωχελική στάση που τείνει δυστυχώς να γίνει ένα με τη σάρκα μας μας έχει κοστίσει άπειρες στο παρελθόν και πολύ φοβάμαι ότι θα εξακολουθεί να μας κοστίζει και στο απώτερο μέλλον αν δεν ξυπνήσουμε όσο είναι ακόμα νωρίς.
Δεν στοχεύω στο να πυροβολήσω την ομάδα την οποία λατρεύω από μικρό παιδί δεν είναι αυτός ούτε ο ρόλος μου ούτε φυσικά η πρόθεση μου, άλλωστε είναι αφελής όποιος θεωρεί ότι φταίει μόνο αυτή και δεν βλέπει ότι αυτή η άρρωστη κατάσταση της αδράνειας έχει εμποτίσει συνολικά το μεδούλι ολόκληρου του φάσματος του Συλλόγου. Αυτό που όμως θα ήθελα και το εκφράζω σαν παράκληση προς όλους τους αρμόδιους φορείς είναι να μάθουμε να ήμαστε πιο ενεργοί μη αφήνοντας για μια έστω φορά τις καταστάσεις και τις εξελίξεις να μας προλάβουν.
