Ο Άρης έχει φτάσει στο σημείο μηδέν, εκεί που δεν (πρέπει να) έχει πιο κάτω…
Στις 29/12 του 2018 ο Άρης των 21 τίτλων, των ραψωδιών του παρελθόντος ο Άρη των 3.500 και πλέον ανθρώπων που με την ομάδα στην προτελευταία θέση βρέθηκαν στο Αλεξάνδρειο ο Άρης των 300 που εντός των εορτών με την ομάδα σχεδόν στον “πάτο” βρέθηκαν στην Χαλκίδα έχει φτάσει στο σημείο να βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας.
Το πώς έφτασε μέχρι εδώ ο πάλαι ποτέ Αυτοκράτορας είναι ιστορία χρόνων, το ότι ο Άρης είναι σε αυτό το σημείο σαφώς είναι ευθύνη πάρα πολλών ανθρώπων, ανθρώπων που βρέθηκαν στο τιμόνι της ομάδας του Άρη όντας ανίκανοι να διαχειριστούν το τεράστιο αυτό καράβι.
Όλα αυτά κανείς δεν πρόκειται να τα ξεχάσει, στο σήμερα όμως δεν είναι αυτό που έχει άμεση σημασία.
Στο σήμερα ο Άρης επιβάλλεται να βρει λύσεις, να βρει τον τρόπο να λύσει τα προβλήματα του, όχι άμεσα, όχι σύντομα, αλλά σήμερα.
Και όπου λύσεις σαφώς δεν μπορούμε να βάλουμε ούτε τον (ταλαντούχο μεν, αλλά όχι έτοιμο να κάνει την διαφορά σήμερα) Τολιόπουλο, ούτε τον Σακελλαρίου, αλλά φυσικά η άρση της απαγόρευσης των μεταγραφών..
Πρώτος από όλους στο “κάδρο” είναι ο Δημήτρης Γουλιέλμος, ακόμη και αν πέρυσι όντως βοήθησε, ακόμη και αν πληρώνει την πρώτη του μηνός αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να αποτελεί άλλοθι την στιγμή που ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ βρίσκεται στην τελευταία θέση της Basket League.
Γνώριζε που ήρθε, γνώριζε ποιος είναι ο Άρης, οι ιδιαιτερότητες του, ποια είναι η περιβόητη “πίεση” που υπάρχει και ως μεγαλομέτοχος είναι αυτός που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης, οι δικαιολογίες δεν υφίστανται ούτε για τους παίκτες -όπως ο ίδιος τους είπε- αλλά ούτε και για τον ίδιο.
Πέρα όμως από τον κάθε μεγαλομέτοχο όμως ο Άρης είναι ένας ζωντανός οργανισμός, αρχής γενομένης από την “μάνα του συλλόγου” τον Α.Σ., τους “παραδοσιακούς” παράγοντες, όσους έχουν βοηθήσει πραγματικά, αλλά και όσους έχουν κερδίσει από αυτήν την ομάδα είναι ώρα ευθύνης για όλους.
Είναι η ώρα που άπαντες πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα, συμπάθειες και αντιπάθειες, υπάρχει μόνο ο Άρης, ο Άρης που ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ να συνεχίσει να παίζει με την φωτιά, γιατί ως γνωστών όποιος παίζει με την φωτιά, στο τέλος καίγεται…
Υ/Γ Σαφώς σε καμία των περιπτώσεων από την ΤΕΡΆΣΤΙΑ ευθύνη που έχουν δεν απαλλάσσονται ούτε παίκτες, ούτε προπονητές, δυστυχώς όμως έως τώρα έχουν αποδείξει ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι, οπότε ο “κλήρος” πέφτει στους υπόλοιπους.
Υ/Γ2 Ότι και να πει κάποιος για τον κόσμο είναι ελάχιστο, για τον κόσμο που βρέθηκε δίπλα στην ομάδα γιορτινές μέρες με τον Χολαργό, για τον κόσμο που ταξίδεψε μέχρι την Χαλκίδα, και για τον κόσμο που και πάλι θα στηρίξει μέχρι το τέλος…
