Ο Frontman των Dead Kennedys, Jello Biafra, αποχαιρετά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον DH Peligro.
Μετά τη θλιβερή, απρόσμενη είδηση ότι ο ντράμερ των Dead Kennedys, DH Peligro (Darren Henley), πέθανε σε ηλικία 63 ετών, ο τραγουδιστής της θρυλικής μπάντας, Jello Biafra, αποχαιρετά τον πρώην σύντροφό του μέσα από ένα αφιέρωμα που έγραψε στα Social Media.
DH PELIGRO: 1959-2022
Ουάου. Σίγουρα δεν το περίμενα αυτό. Νιώθω σαν να με χτύπησε τρένο. Παρά όλα όσα είχε κάνει στο μυαλό και το σώμα του, ποτέ δεν πίστευα ότι θα τον χάναμε πρώτοι. Δεν ήταν απλώς ο δυνατός αξέχαστος ντράμερ μας. Ήταν ένας ταλαντούχος τραγουδιστής, τραγουδοποιός, κιθαρίστας και πολλά άλλα. Ακόμα και πίσω από το Drum kit, είχε παρουσία. Εντελώς ζωώδες ένστικτο, δεν έπαιξε ποτέ τίποτα με τον ίδιο τρόπο δύο φορές. Ήταν γεννημένος σόουμαν.
Ξεκάθαρα το ’79, πήρα μια καυτή συμβουλή για ένα νέο Punk συγκρότημα εμπνευσμένο από τους Clash που ονομάζεται SSI που έπαιζε στο Deaf Club. Όσο υπέροχα κι αν έπαιξαν αυτά τα παιδιά, ήταν ο ντράμερ που έκλεψε την παράσταση. Μια ελεύθερη αφροαμερικανή δύναμη της φύσης (η σκηνή του πανκ είναι πάντα πολύ λευκή), με αυτό το χάλι να χαμογελά, μια μπαντάνα στο κεφάλι του και δύο τύμπανα (!) να τραγουδούν στο “Keep a Knockin”, ακόμη και να ηχούν όπως ο Little Richard, καθώς έκλεισαν την παράσταση. Μετά εξαφανίστηκαν.
Το 1981 χρειαζόμασταν έναν νέο ντράμερ. Κάπως ο Ρέι βρήκε αυτόν τον τύπο από το SSI. Ή ίσως τον βρήκε ο Ντάρεν, δεν ήμουν ποτέ σίγουρος. Από το πρώτο τραγούδι ήταν σταθερός. Καλό ένστικτο για να κάνει τα τραγούδια να πάνε καλά.
Στη δεύτερη ακρόαση, ήταν αυτός που είχε κάνει τα μαθήματά του, οπότε ο Ρέι είπε ότι είχε μάθει το “In-Sight” ακούγοντας το μια φορά στο αυτοκίνητό του στο ραδιόφωνο.
Τώρα είχαμε περισσότερη φωτιά και αίσθηση από ποτέ, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Έκανε όλο το συγκρότημα 10 χρόνια νεότερο, συμπεριλαμβανομένων όλων των καταραμένων μεθυσιών και φάρσες. Πετούσε φαγητό σε επιβάτες σε όλο το αεροπλάνο καθ’ οδόν για την Αυστραλία, μέχρι που ο πιλότος επέστρεψε και τον απείλησε να τον συλλάβει.
Στη Ρώμη, αυτός και εγώ τραβήξαμε όλα αυτά τα καλώδια έξω από το παράθυρο ενός γραφείου δισκογραφικής μουσικής, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι τραβούσαμε τις τηλεοράσεις όλων αυτών των ανθρώπων από τα μπαλκόνια τους και από τα σαλόνια τους. Γελάσαμε με πολλά πράγματα που τα άλλα παιδιά δεν έκαναν. Είχαμε τον δικό μας μοναδικό δεσμό.
Φίλοι που είδαν τον DH με τους Chili Peppers στο Hollywood Bowl είπαν ότι φαινόταν τόσο χαρούμενος εκεί πάνω. Έδειχνε τόσο περήφανος. Αλλά δεν ήταν να γίνει.
Όταν τελικά έφτασε στο πάτο, επέστρεψε στο Σεντ Λούις για να καθαρίσει. Εγώ ήμουν αυτός που πέταξα έξω για να τον δω όταν βγήκε από την απεξάρτηση. Άλλος ένας φίλος κατέβηκε από το Σικάγο και μας “τίναξε” τα μυαλά με την πρώτη μας 90λεπτη βάπτιση του Wesley Willis!
Ένα ή δύο χρόνια αργότερα, ήμουν στο Σικάγο και δούλευα στο Λαρντ και ήρθε ο Γουέσλι. Κάλεσα τον DH και φώναξα τον Γουές, χωρίς να λέω στον Ντάρεν ποιος ήταν. Όταν η συζήτηση μετατοπίστηκε στους κινδύνους του σιροπιού καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, ήξερα ότι το ήξερε. Όταν πήρα το τηλέφωνο πίσω, γελούσε.
Όταν ερχόταν βόρεια για επίσκεψη, έμενε μαζί μου. και ήρθαμε πιο κοντά και πιο βαθιά από ποτέ. Τα άλλα παιδιά παρακαλούσαν και δεν ήθελαν να τον δουν. Νόμιζα ότι θα ήμασταν πραγματικά αδέρφια για μια ζωή.
Έφτιαξε το δικό του συγκρότημα, που ονομαζόταν Peligro φυσικά, με τον ίδιο στην κιθάρα και στα φωνητικά, χρησιμοποιώντας πολλά από τα τραγούδια από το Punk power τρίο του 80, τους Hellations. Το ντεμπούτο τους στο Alternative Tentacles είναι μακράν το καλύτερο σόλο άλμπουμ οποιουδήποτε από τους πρώην DKs. Όπως το “Fresh Fruit..” Gone Bad Brains, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχε πλέον ανοίξει τα φτερά του ως πλήρης ηγέτης και τραγουδοποιός. Αλλά δεν ήταν να γίνουν περισσότερα.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα μπορούσαν να έχουν γίνει πολύ περισσότερα όταν ανασυγκροτήθηκαν, από ένα συγκρότημα Tribute 20+ ετών. Θα μπορούσαν να είχαν πάρει έναν νέο ντράμερ, τον Jon Lieb, ίσως. Και έκανε τον DH νέο Frontman, στα φωνητικά, στη δεύτερη κιθάρα, να εμπλουτίσει τα τραγούδια του και πολλά άλλα. Στοχεύετε ψηλά και κάντε το σωστά, με νέο όνομα, νέο ήχο και εντελώς νέα ταυτότητα. Όπως και ο τρόπος με τον οποίο οι Bauhaus μετατράπηκαν σε Love and Rockets, μετά τον Peter Murphy. Θα μπορούσε να ήταν μια τόσο καλή μπάντα.
Γ@μώτο. Ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι..
Ελπίζω λοιπόν ο Peligro να είναι κάπου εκεί ψηλά, να πάρει επιτέλους κεφαλιά από τον Wesley. Για πάντα απαλλαγμένος από ό,τι έχει να κάνει με το σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης.
Με πολλή αγάπη και σεβασμό,
Jello Biafra
