Όταν ήταν καιρός να ξεκινήσει η περίοδο της προετοιμασίας και οι rookies ενσωματώνονταν επίσημα στην οικογένεια του Άρη, τα σχόλια ήταν ποικίλα.
Πολλοί εστίαζαν στο νεαρό της ηλικίας των περισσότερων παικτών, αφού ο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι και ένας εκ των αρχηγών της ομάδας, Σταύρου Σχίζα (32 ετών). Η ηλικιακή κλίμακα, όμως, για αυτούς συμβάδιζε με την πιθανή απειρία του ρόστερ του Άρη, το οποίο ξεκινούσε από το μηδέν.
Όταν ο σύλλογος αποτελείται από νέα παιδιά που τώρα κυνηγούν την καριέρα τους, είναι γεγονός που μπορεί να συνυφανθεί με πολλές ερμηνείες. Για κάποιους, η πλειοψηφία νέων επαγγελματιών στον Άρη, σηματοδοτεί την αρχή ενός αβέβαιου πρωταθλήματος, του οποίου η ζυγαριά τείνει προς την αποτυχία, καθώς ο χρόνος προετοιμασίας είναι περιορισμένος.
Για άλλους, τα δεδομένα αυτά κρίνονται περισσότερο αισιόδοξα. Οι καινούριες προσθήκες και οι νεαροί αθλητές, ναι μεν προϋποθέτουν σκληρή και επίμονη δουλειά, ώστε να σφυριλατηθεί και πάλι ο ισχυρός Άρης και να εδραιωθεί στην απαιτητική Basket League. Από την άλλη, όμως, μαζί με εκείνους, έρχεται ο ενθουσιασμός, η όρεξη, το σθένος, η αθλητικότητα.
Οι φίλοι του μπάσκετ αναζητούσαν να παρακολουθήσουν κάτι το ανανεωμένο, άτομα με θέληση, σύνολο με ενότητα και σκοπό. Αυτό, άλλωστε, έδειξε και η πώληση των εισιτηρίων διαρκείας στο Nick Gallis Hall.
Έτσι, λοιπόν, η ΚΑΕ Άρης, απέδειξε, όχι μόνο στην νίκη επί του Παναθηναϊκού, αλλά και στην αναμέτρηση με τον Ιωνικό, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, πως μπορεί να είναι παρούσα, έχοντας στο ρόστερ της ακόμα και τον 18χρονο αλλά υπερταλαντούχο, Όμηρο Νετζήπογλου.
Εννοείται, πως λόγω του χρονικού περιθώριου, ο σύλλογος ψάχνει ακόμη τα σταθερά πατήματα του, την ισορροπία και αν όχι την σίγουρη νίκη, όσο λιγότερα σκαμπανεβάσματα κατά την διάρκεια του 40λεπτου.
Η προετοιμασία, παρ’ αυτά, η ταπεινότητα, το «θέλουμε να γινόμαστε καλύτεροι» του Γιάννη Καστρίτη, που αποδεικνύεται και στο παρκέ, βγάζει τους κιτρινόμαυρους από την «σκιά» που τους «έπνιγε» τα τελευταία χρόνια. Χτίζει καριέρες, ονόματα, παίκτες και τελικά «πλάθει» την ομάδα μπάσκετ που μπορεί να φτάσει ψηλά.
Ο δρόμος προς την κορυφή είναι μακρύς, αλλά ο Αυτοκράτορας προχωρά με κατάθεση ψυχής αγώνα με αγώνα. Η νεανική όρεξη, η έντονη επιθυμία ενός ικανοποιητικού αποτελέσματος, η αθλητικότητα που δεν επιφέρει ταχεία εξάντληση, συνεισφέρουν, ως επί το πλείστον, σε αυτόν τον σκοπό.
Εκεί που θα πρέπει το τεχνικό team και μέλη να εστιάσουν, φαίνεται πως είναι να «μοιρασθεί» η αδρεναλίνη, που φαίνεται να κυριαρχεί στο δεύτερο μισό του αγώνα και επιτυγχάνει να σβήσει τον αντίπαλο, στα δύο μισά-δεκάλεπτα των «μαχών».
