Τόνι Κούκοτς: «Αξίζει απόλυτα να βρίσκεται στο Hall of Fame ο Γκάλης»
Ο θρυλικός Τόνι Κούκοτς μίλησε για τους αγώνες κόντρα στην Εθνική Ελλάδος την δεκαετία του ’80, αναφέρθηκε στην κόντρα του με τον Νίκο Γκάλη, ενώ χαρακτήρισε τον εαυτό του τυχερό λόγω της πρώτης απόσυρσης του Μάικλ Τζόρνταν.
Ο βετεράνος Κροάτης φόργουορντ παραχώρησε συνέντευξη του στην μπασκετική εκπομπή της Cosmote TV τονίζοντας πως θεωρεί κοπλιμέντο να λογίζονται οι Λούκα Ντόντσιτς και Γιάννης Αντετοκούνμπο ως διάδοχοί του.
Αναλυτικά όσα είπε ο Τόνι Κούκοτς:
Τι θυμάστε από τις μονομαχίες σας στην Ελλάδα;
«Πάντα είχαμε καλά ματς, Γιουγκοπλάστικα εναντίον Άρη και Γιουγκοσλαβία εναντίον Ελλάδας. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο, ξέραμε τι να περιμένουμε. Τα παιχνίδια μας ήταν πάντα δύσκολα, γεμάτα ένταση, πραγματικά δεν θυμάμαι ένα ματς που να ήταν συντριβή, να υπάρχει μεγάλη τελική διαφορά.
Με εξαίρεση τον τελικό του Ευρωμπάσκετ στο Ζάγκρεμπ. Όλα τα άλλα ματς, είτε σε συλλογική επίπεδο, είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ήταν κλειστά παιχνίδια μέχρι το τέλος. Ξέρω ότι ηττηθήκαμε στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ στην Ελλάδα… Κι αν μπορώ να το πω έτσι, μπορέσαμε να ισοφαρίσουμε το σκορ στο Ζάγκρεμπ.
Και σε ό,τι αφορά την Γιουγκοπλάστικα και τα ματς κόντρα στον Άρη, κάθε παιχνίδι ήταν πολύ δυνατό και σκληρό. Ξέραμε πόσο δύσκολο ήταν να πάμε στη Θεσσαλονίκη και να παίξουμε εκεί. Η ατμόσφαιρα εκεί ήταν πάντα ηλεκτρισμένη, οι οπαδοί ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ήταν διασκεδαστικό. Όταν μπορείς να παίξεις με αυτούς τους αντιπάλους σε τέτοιου είδους ματς, να έχεις αυτή την ένταση και όλα αυτά τα στοιχεία…
Και μετά έρχεσαι το καλοκαίρι για το τουρνουά ‘Ακρόπολις’ και τότε μπορείς να χαλαρώσεις λίγο. Και να μιλήσεις και να σκεφτείς μαζί με τον Γιαννάκη και τον Φασούλα για τα παιχνίδια και όσα συνέβησαν. Ήταν ωραίες εποχές και πρόκειται για εξαιρετικούς ανθρώπους και παίκτες».
Εκείνη την εποχή είχες ποτέ φανταστεί ότι εσύ και ο Νίκος Γκάλης θα είστε μέλη του «Hall of Fame;»
«Δεν νομίζω ότι είτε ο Νίκος είτε εγώ ξεκινήσαμε να παίζουμε μπάσκετ με την ιδέα ότι κάποια μέρα θα μπούμε στο “Hall of Fame”. Προφανώς ήταν θέμα αγάπης, της αγάπης μας για το μπάσκετ.
Ο Νικ ήταν πάντα γνωστός ως μεγάλος παίκτης, μεγάλος σκόρερ, όλοι τον φοβόντουσαν… Ήταν μεν σχετικά κοντός, αλλά την ίδια στιγμή είχε απίστευτο άλμα, το σουτ, η ταχύτητα του. Έπρεπε απλά να μην τον αφήσεις να σκοράρει 30 η 40 πόντους γιατί θα ήταν καταστροφικός.
Θα έλεγα ότι είχα την τύχη, ή την ατυχία, εξαιτίας του ύψους μου, επειδή είμαι 2.10, να μου δοθεί η ευκαιρία να τον μαρκάρω αρκετές φορές. Πίστευα ότι με το μέγεθος και την ταχύτητα μου θα μπορούσα τουλάχιστον να τον δυσκολέψω να σκοράρει.
Είμαι πολύ χαρούμενος που κι αυτός βρίσκεται στο ‘Hall of Fame’ και αξίζει απόλυτα να είναι εκεί. Εκείνη την εποχή, όταν παίζαμε στο ΝΒΑ, προφανώς υπήρχε μεγάλο χάσμα κατανόησης των Ευρωπαίων παικτών, του τρόπου παίζαμε. Όταν πρωτοπήγαμε στο ΝΒΑ, έλεγαν αν μιλάμε αγγλικά, αν παίζουμε άμυνα, αν παίρνουμε ριμπάουντ, αν κάνουμε το ένα και το άλλο. Στην πραγματικότητα κανείς δεν εκτιμούσε την πληρότητα του παιχνιδιού μας, κάτι το οποίο φέραμε στο ΝΒΑ. Και κάποιοι από αυτούς τους Ευρωπαίους παίκτες ποτέ δεν είχαν μια πραγματική ευκαιρία.
Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί στην πρώτη μου χρονιά αποσύρθηκε ο Μάικλ. Και έτσι είχα την ευκαιρία να παίξω άμεσα, βρήκα τη θέση μου και κατανόησε ποιος είμαι ο Σκότι. Κάναμε κλικ στο παρκέ σχεδόν αμέσως. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι πρέπει να κάνω για να παίξω με τους Μπουλς. Όταν ο Μάικλ επέστρεψε ο ρόλος μου άλλαξε λίγο και έπρεπε να προσαρμοστώ. Νομίζω ότι όντως θυσίασα ένα μέρος του παιχνιδιού μου για το καλό της ομάδας. Όταν, όμως, το τελικό αποτέλεσμα είναι να κερδίσεις τα τρία πρωταθλήματα και μετά από όλα αυτά μπαίνεις στο ‘Hall of Fame’…
Δεν θα άλλαζα τίποτα σε αυτή την εμπειρία, δεν θα άλλαζα τίποτα σε ό,τι αφορά την καριέρα μου. Είχα μια απίστευτη καριέρα στην Ευρώπη, κέρδισα τρεις Ευρωλίγκες με την Γιουγκοπλάστικα… Η οποία θεωρείται αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών στην Ευρώπη. Και μετά είχα την ευκαιρία να έρθω στους Μπουλς και να ζήσω όλα αυτά που έζησα με τους Μπουλς. Δεν ξέρω πόσοι παίκτες στον κόσμο είχαν την ευκαιρία να είναι μέλη των δύο καλύτερων ομάδων σε δύο διαφορετικές ηπείρους».
Βλέποντας τον Αντετοκούνμπο η τον Ντόντσιτς, τους θεωρείτε διαδόχους σας;
«Αυτό είναι ένα εξαιρετικό κομπλιμέντο, σας ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί και οι δύο είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικοί παίκτες. Είναι πλήρεις, απολύτως πλήρεις παίκτες και να το συγκρινόμαστε είναι πραγματικά κάτι ιδιαίτερο.
Ελπίζω ότι το παιχνίδι τους είναι πιο εξελιγμένο γιατί μιλάμε για το δικό μου παιχνίδι κι από τότε έχουν περάσει 20-30 χρόνια. Είχαν την ευκαιρία να δουν πως παίζαμε εμείς, να μάθουν το παιχνίδι από μικρή ηλικία και μπορείς να δεις πως αυτοί είναι ακόμα πιο πλήρεις».
