Μπουσβάρος: «Ο Ίβκοβιτς δεν ήταν μόνο δάσκαλος του μπάσκετ, ήταν και καλός φίλος»
Ο Γιώργης Μπουσβάρος, ο πρώτος βοηθός του Ντουσάν Ίβκοβιτς, όσο βρισκόταν στον Άρη, ανακαλεί στην μνήμη του και μιλάει στο Yellow Radio 101,7, για την εμπειρία του με τον μεγάλο προπονητή.
Λίγα λόγια τον μέγιστο Ντουσάν Ίβκοβιτς: Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν μεγάλος άνθρωπος και μεγάλος δάσκαλος. Άλλαξε πολλά στο ελληνικό μπάσκετ να ξέρετε. Εγώ πιστεύω πως δύο άνθρωποι άλλαξαν πολλά πράγματα, αν βγάλεις τον Φαίδων Ματθαίου, ο Ντούσαν και ο Ρίτσαρντ που ήρθαν, άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ. Προπονητικά, ως δάσκαλοι και ως οργάνωση, δεν ήμασταν οργανωμένοι, αυτοί προσπάθησαν να το αλλάξουν αυτό, καταλάβαμε ότι το μπάσκετ δεν παίζεται μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών. Καταλάβαμε ότι πρέπει να δουλέψουμε και εκτός γηπέδου, καταλάβαμε ότι η προπόνηση δεν είναι μία ώρα 3 vs 3, 8άρι και παίξιμο, καταλάβαμε πάρα πολλά πράγματα, τα οποία έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο, ειδικά ο συγχωρεμένος. Οι πρωινές προπονήσεις εκείνη την εποχή, κάτι το οποίο ήταν δύσκολο, γιατί οι παίκτες δεν είχαν αυτές τις αντοχές που έχουν τώρα, το μπάσκετ ήταν σε δύσκολη κατάσταση, αλλά κατάφερε με την πειθώ να αλλάξει το στάτους που υπήρχε και οι ομάδες του να παίξουν πάρα πολύ καλό μπάσκετ. Σε αυτό συμπεριλήφθηκαν και οι νεαροί παίκτες, δεν δίσταζε να τους αφήσει να παίξουν, δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Όσοι είχαν σχέσεις με τον προπονητή είναι συναισθηματικά φορτισμένοι: Είναι κάτι το απίστευτο. Εγώ μιλάω ειλικρινά, προσπάθησα να πάω στο Βελιγράδι κι από εκεί και πέρα αιωνία του η μνήμη. Ήταν φίλος, ήταν ένας άνθρωπος που έδινε λύση και στα προβλήματα σου. Δεν ήταν μόνο δάσκαλος-προπονητής. Να ξέρετε, πάντοτε σαν άνθρωπος έλεγε ότι θα βρεθούν λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Θυμάμαι πως αυτό το έκανε πάντα ο μεγάλος Ντούσαν.
Το συγκινητικό “αντίο” του Ομπράντοβιτς: Ο Ομπράντοβιτς έχει ζήσει πάρα πολλά με τον Ντούσαν και καταλαβαίνετε ότι αυτή την στιγμή και αυτός ήταν υποχρεωμένος, ξέρετε ότι στην Σερβία έχουν μεγάλο πένθος, να έρθει να παίξει με την ομάδα του στην Αθήνα. Άλλη φορά δεν υπήρχε περίπτωση να πάει μακριά. Τώρα, ήρθε, έπαιξε, έφυγε γρήγορα με τον Σάβιτς μαζί, για να αποτιμήσουν την μνήμη του μεγάλου δασκάλου.
Είστε ο πρώτος άνθρωπος που συνεργάστηκε μαζί του στον Άρη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι τα γήπεδα δεν ήταν όπως είναι τώρα. Σε τρεις μήνες έμαθε ελληνικά και σε δύο μήνες ήξερε όλα τα γήπεδα. Δηλαδή, τον έβλεπες να βρίσκεται σε όλα τα γήπεδα. Θα σας μιλήσω για ένα χαρακτηριστικό γεγονός, για το οποίο φταίμε εμείς, εγώ δηλαδή, που ήμουν προπονητής κι ο συγχωρεμένος Μίλτος Βέλλος. Παίζαμε με τον Ολυμπιακό, έβαλε τον Ρομανίδη πεντάδα να παίξει, τον είδε, τον έβαλε. Εμείς μόλις τελείωσε το ματς πήραμε το δελτίο του, για να παίξει την άλλη μέρα και το πήρε ο Μάκης Νάτσης για να αγωνιστεί μαζί μας εναντίον του ΠΑΟΚ. Πρωί πρωί ήρθε έξω από το γήπεδο του Δημοκρίτου, τελείωσε το ματς, ένα ματς το οποίο ήταν τελείως αδιάφορο γιατί θα περνούσαμε και οι δύο, εμείς να κερδίσουμε, μας έπιασε με τον Βέλλο στα κτίσματα τα παλιά και μας είπε «Αυτό που κάνατε σήμερα ήταν έγκλημα». Εμείς τον ρωτήσαμε τι κάναμε λάθος, εκείνος μας απάντησε πως «αυτό το παιδί δεν κοιμήθηκε από την χαρά του όλο το βράδυ, εσείς το ξυπνήσατε το πρωί να έρθει να παίξει μπάσκετ. Τι κερδίσατε; Τίποτα».
Εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα εκείνη την εποχή, το καταλαβαίνουμε τώρα που το μπάσκετ έχει αλλάξει, ακόμα όλοι το βλέπουν και όλοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει. Οι δάσκαλοι του μπάσκετ φεύγουν, δυστυχώς, όλοι σιγά σιγά. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα.
Τι έχετε να πείτε για την νέα διοίκηση που φέρνει την Εθνική ομάδα και πάλι στο Παλέ ντε Σπορ; Μπράβο στον κύριο Λιόλιο και στον Δήμαρχο, μπράβο σε όλους αυτούς που θα ξαναγυρίσει η Εθνική του μπάσκετ. Η Εθνική ήταν αποκλεισμένη πάρα πολύ, από την Θεσσαλονίκη. Όλοι οι αγώνες γίνονταν στο Ηράκλειο, τώρα βλέπω πως γίνεται κάτι άλλο. Βέβαια, 10 ημέρες υπάρχει στο προσκήνιο ο άνθρωπος αυτός, 54 χρόνια ήταν η άλλη διοίκηση. Εγώ από εκεί και πέρα τον χαιρετίζω και μπράβο του, νομίζω ότι είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία, η Θεσσαλονίκη με τον κύριο Ζέρβα και τον κύριο Τζιτζικώστα, με όλους αυτούς να κάνει πράγματα για το μπάσκετ. Το άθλημα δεν είναι μόνο να κάνουμε γήπεδα, να κάνουν κι άλλα πράγματα. Είμαστε λίγο τυχεροί που ο Ζεϊμπέκης είναι μέλος της διοίκησης και τον είχα εγώ στον Άρη. Μάλιστα έκανα και ολέθριο λάθος που τον πήρα εκείνη την εποχή τον Νίκο, τον πήραμε από το ποδόσφαιρο, τον κάναμε μπασκετμπολίστα και ακολούθησε το μπάσκετ που από ότι άκουσα, ήταν φοβερός τερματοφύλακας. Αγάπησε το μπάσκετ και ήρθε στο άθλημα, αγωνίζονται και τα παιδιά του, έφυγαν από τον Άρη επειδή μεγάλωσαν και παίζουν στην ΜΕΝΤ. Ο Νίκος ξέρει, είναι μες την πόλη, η δουλειά που κάνει είναι καταπληκτική σαν αντιδήμαρχος. Μάλιστα την περασμένη βδομάδα τον είδα μπροστά μου με τον Λάκη Τζάβα, που ήταν εκείνη την ημέρα που παρέλαβαν, βγήκε η αναμνηστική φωτογραφία και ανακοινώθηκαν οι θέσεις που είχει ο καθένας. Του είπα πως «Νίκο, δεν θέλω να παρατήσεις την Θεσσαλονίκη». Αν ασχολείται και με τον Άρη, μπράβο του. Το παλέ ντε σπορ δεν είναι δημοτικό, είναι κυβερνητικό. Το γήπεδο ανήκει στο κράτος, δεν είναι του Δήμου. Άρα, μην τα φορτώνουμε όλα στον Νίκο, ξέρω πως από τις 5:30-6:00 το πρωί είναι στο πόδι.
ΠΑΟΚ και Άρης να κάνουν ένα τουρνουά στην μνήμη του Ντούσαν κάποια στιγμή, να συνεργαστούν οι δύο ΚΑΕ κάποια στιγμή και να γίνει ένα τουρνουά με τις ομάδες που ήταν υπό την βούλευση του προπονητή, ακόμα και από την Σερβία.
