Ένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν και ταλανίζουν όλο το οικοδόμημα του Άρη είναι το θέμα του Ερασιτέχνη που σε όλες τις ομάδες που σέβονται τον εαυτό τους οφείλει να παίζει τον ρόλο του θεματοφύλακα, αυτού που εν ολίγοις θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει και να διασφαλίσει με κάθε τρόπο την ηρεμία στις τάξεις ενός αθλητικού οργανισμού.
Βέβαια κάτι τέτοιο στον Άρη αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο αφού η κατάσταση εντός του Α.Σ. είναι περίπλοκη εδώ και πάρα πολλά χρόνια εξαιτίας των διοικητικών-οικονομικών εγκλημάτων που έλαβαν χώρα κατά το παρελθόν και οι συνέπειες τους είναι ορατές δυστυχώς μέχρι και σήμερα.
Επειδή όμως κάθε νόμισμα πάντοτε έχει δύο όψεις τα δεδομένα προβλήματα στα οποία αναφέρθηκα παραπάνω δεν μπορεί και δεν πρέπει αν θέλετε να προβάλλονται ως μόνιμη δικαιολογία από τα χείλη των υπευθύνων, μιας και σε περίπτωση που αυτή η κατάσταση διογκωθεί τότε πολύ φοβάμαι ότι το τρένο θα έχει χαθεί και ο δρόμος του γυρισμού θα είναι εξ ορισμού πάρα μα πάρα πολύ δύσκολος.
Το να προτείνω κάποια λύση δεν είναι ούτε ο ρόλος μου, ούτε φυσικά συνιστά αρμοδιότητα μου. Ανέκαθεν όμως πίστευα ακράδαντα πώς τα αδιέξοδα είναι προνόμιο ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν τη διάθεση ή ακόμα και τις δυνατότητες να πετύχουν.
Το να καλείται ο κόσμος να στηρίξει είναι κάτι που εγώ προσωπικά το αντιμετωπίζω πολύ θετικά, πριν όμως ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου οφείλεις να του περιγράψεις και να του εξηγήσεις με απόλυτη σαφήνεια την κατάσταση που θα βρει μπροστά του και θα κληθεί μετέπειτα να την αντιμετωπίσει και κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μετά από την διεξαγωγή γενικής συνέλευσης του φορέα.
Μέχρι τότε οτιδήποτε άλλο λέγεται ή γράφεται είναι κατά την άποψη μου άσκοπη σπατάλη φαιάς ουσίας.
Συντάκτης: Δημήτρης Σαχινίδης
