Διαβάζω όλο αυτό το χαμό που έχει γίνει τις τελευταίες μέρες για το κύπελλο Ελλάδος και σκέφτομαι πόσο άδικο τελικά είναι που φτάσανε στον τελικό ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ κι αποκλείστηκε ο Αρης.
Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος:
Που στην Τούμπα την Κυριακή μας θύμισε για μια ακόμα φορά τι σημαίνει γόητρο, στάση ευθύνης απέναντι σε οπαδούς και πραγματική ανθεκτικότητα στα δύσκολα. Η ισοπαλία του με τον ΠΑΟΚ ήταν το τελευταίο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα σε μια σεζόν που τέτοια είχε πραγματικά λίγα.
Τι θέλουν η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός
Τι καταλαβαίνω εγώ από αυτή την τραγελαφική ιστορία του κυπέλλου; Μεταξύ άλλων, μοιάζει οι δυο ομάδες να προσπάθησαν, η κάθε μια με τον τρόπο της, να παίξουν το παιγνίδι εκεί που ήθελαν, προσπαθώντας να αντλήσουν ένα αβαντάζ, αλλά κάνοντας και επίδειξη εξωαγωνιστικής δύναμης. Η ΑΕΚ, με σύμμαχο την ΕΠΟ, ήθελε τη Ριζούπολη, ένα γήπεδο στενό κι όχι με τον καλύτερο αγωνιστικό χώρο, ώστε να καταφέρει να αμυνθεί: από τον Ολυμπιακό έχει δεχτεί επτά γκολ φέτος (σε τέσσερα ματς) κι όπως και να χει αυτά τα θυμάσαι. Ο Ολυμπιακός από την άλλη, συνηθισμένος να κάνει κατοχή μπάλας και να δημιουργεί, ήθελε ένα γήπεδο με καλύτερο αγωνιστικό χώρο, με μεγάλο πλάτος και το καλύτερο δυνατό χόρτο ώστε να μπορέσει να παίξει το ποδόσφαιρο που ξέρει. Ο καυγάς προέκυψε ως συνέπεια διαφορετικών απαιτήσεων: ο καθένας σκέφτηκε τι τον διευκολύνει και στο τέλος προέκυψε η αναβολή που μοιάζει να βολεύει την ΑΕΚ πιο πολύ. Αλλά και από τις δυο ομάδες έλειψε η θέληση να αποδείξουν ότι μπορεί να δείξουν τις αρετές και την υπεροχή τους σε οποιασδήποτε συνθήκες.
Καμία δεν είπε τελικά «παίζω όπου θέλετε και σε οποιοδήποτε γήπεδο γιατί έχω τη σιγουριά ότι θα τα καταφέρω», ίσως γιατί μιλάμε για δυο καλομαθημένες ομάδες, συνηθισμένες να τους κάνουν χάρες – ομάδες που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να πολεμάς. Πράγμα που δεν ξεχνά ποτέ ο Αρης.
Θα είχε γίνει ντοκιμαντέρ
Αν είμασταν στις ΗΠΑ, όπου οι φίλαθλοι ξέρουν να ξεχωρίζουν τα αληθινά αθλητικά κατορθώματα από τα απλά σπουδαία αποτελέσματα, η ισοπαλία που απέσπασε ο Αρης στην Τούμπα την Κυριακή θα είχε γίνει ντοκιμαντέρ, όχι για να χαρεί ο κόσμος της ομάδας, αλλά για να μην χαθούν στο πέρασμα του χρόνου οι λεπτομέρειες αυτής της καταπληκτικής ιστορίας, που για μια ακόμα φορά άφησε άφωνους όσους μπορούν να καταλάβουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Ο Αρης, χτυπημένος από απίθανες δυσκολίες, δεν έκανε τα Play Off που του ταιριάζουν. Στο Βικελίδης έχασε και από τους τέσσερις πρώτους – κι αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί σε κανονικές συνθήκες. Μπορεί να κέρδισε δυο φορές τον ΟΦΗ, αλλά έχασε δυο φορές από τον Παναθηναϊκό από τον οποίο ήταν αήττητος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ακόμα και από τον ΠΑΟΚ έχασε στο Βικελίδης, τέσσερις μέρες μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό του στον ημιτελικό κυπέλλου από την ΑΕΚ με ένα γκολ μαχαιριά του Λιβάγια στις καθυστερήσεις και μετά από ένα πρώτο ματς πραγματική ντροπή για το ποδόσφαιρό μας, στο οποίο διαιτητές δέχτηκαν επίθεση στα αποδυτήρια.
Πέρα από τα αποτελέσματα (που δεν ήταν αντάξια της δυναμικής της εφετινής ομάδας του Αρη) στα Play Off έγιναν κι άλλα πολλά. Παίκτες έφυγαν γιατί συμφώνησαν με άλλες ομάδες ή γιατί δεν δέχτηκαν να παρατείνουν τα συμβόλαιά τους, κάποιοι ξένοι έπαιξαν χωρίς συμβόλαια, σαν να είναι παιδιά που βγήκαν από τις ακαδημίες της ομάδας και οι τραυματισμοί ήταν τόσοι, ώστε ο Μίκαελ Ενινγκ πήγε στην Τούμπα με 13 παίκτες όλους κι όλους – πέντε μάλιστα από δαύτους ήταν παιδάκια. Δυο που θα μπορούσαν να βοηθήσουν έλειψαν για λόγους απερίγραπτους: ο Ρόουζ αποβλήθηκε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με τον ΠΑΟ κι ο Γιάννης Φετφατζίδης πήρε άδεια για να παντρευτεί!
Να μην σταματήσει
Από την άλλη πλευρά ο αντίπαλός του, σίγουρος για την υπεροχή του και γιατί στο Βικελίδης κέρδισε επιτέλους μια φορά εύκολα, ήταν τόσο βέβαιος για την επικράτησή του, ώστε έδωσε τη δυνατότητα σε όλους να παρακολουθήσουν το ματς δωρεάν: το PAOK TV έπρεπε να επιτρέψει στους πάντες να παρακολουθήσουν ένα θρίαμβο του ΠΑΟΚ, που με το εισιτήριο του προκριματικού του Τσάμπιονς λιγκ στο χέρι, ήθελε απλά να χαιρετήσει μια προβληματική χρονιά προσφέροντας στους οπαδούς του ένα λόγο για να κάνουν πλάκα σε όσους φέτος τους έσπασαν το περίφημο αήττητο. Στη Θεσσαλονίκη, μόλις είδαν την ομάδα να γλυτώνει την τιμωρία για την κωμική ιστορία των δελτίων, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μια μόνο απαίτηση είχαν: να μην σταματήσει ο ΠΑΟΚ στο ματς με τον Αρη και να τον φορτώσει με όσα περισσότερα γκολ γίνεται. Οντως ο ΠΑΟΚ δεν σταμάτησε, αλλά γιατί δεν άρχισε ποτέ.
Ο,τι έγινε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ματς μαρτυρά ότι ο Αρης έχει δυνάμεις και αντοχές, όχι μόνο απέναντι στην ομάδα του ΠΑΟΚ, αλλά απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα που τον έχει βάλει στόχο είτε κρύβοντας του αποφάσεις της FIFA, είτε κυνηγώντας τον με Φωτιάδες και Μανούχους που άλλους προστατεύουν, είτε κατασυκοφαντώντας τον για σχέσεις με ομάδες.
Σκέφτεστε τι θα είχε γίνει αν σε ένα ματς Αρης – Ολυμπιακός, ο Αρης εμφάνιζε δώδεκα παίκτες χωρίς δελτία κι ο Ολυμπιακός δεν έκανε ένσταση; Θα είχε υπάρξει ένας λόχος από εισαγγελείς πρόθυμους να ψάξουν το γιατί! Κι αν συνέβαινε το αντίθετο, δεν έκανε δηλαδή ένσταση ο Αρης λέγοντας ποιήματα περί ηθικής, τον Καρυπίδη θα τον είχαν συλλάβει νύχτα στον ύπνο του. Σε αυτό το περιβάλλον ο Αρης άντεξε στην Τούμπα αναγκάζοντας ακόμα και τον ψύχραιμο Βιερίνια να λυγίσει από τα νεύρα της ντροπής στο τέλος. Το πρόστιμο που επιβλήθηκε στους παίκτες του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι η πιο μεγάλη νίκη των Αρειανών: κατέβηκαν να τους συντρίψουν και πλήρωσαν κιόλας γιατί κάτι είχαν υπολογίσει τον Αρη λάθος! Το φινάλε της σεζόν απλά λέει πως όλοι αυτοί που επεξεργάζονται σχέδια διάλυσης του Αρη πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο: μόνο με αποκρύψεις εγγράφων της FIFA και ακατάσχετη λασπολογία δεν γίνεται τίποτα.
Πολεμιστές και μόνο
Κλείνω όπως άρχισα. Αν ήταν ο Αρης στον τελικό του κυπέλλου θα έβγαζε μια ανακοίνωση και θα έλεγε «παίζω όπου θέλετε: ακόμα και στην Τούμπα». «Θέλετε να περιμένουμε να σπείρετε το χόρτο στην Αγιά Σοφιά και να παίξουμε εκεί; Δεκτό κι αυτό». «Θέλετε να παίξουμε, όχι στο Καραϊσκάκη, αλλά στο Ρέντη; Κανένα πρόβλημα». Και μετά θα προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο δυνατό παιγνίδι. Τίμια κι αντρίκεια. Κι όχι με 13 παίκτες, αλλά με όσους πολεμιστές είναι απαραίτητο. Γιατί τέτοιοι είναι όλοι στον πλανήτη του: και οι παίκτες και οι παράγοντες και οι οπαδοί του.
ΠΗΓΗ: https://www.karpetshow.gr/
