Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη νέα σεζόν και ο Άρης ετοιμάζεται για μία πιο απαιτητική χρονιά από τις προηγούμενες.
Αν βάλουμε στη σύγκριση τις τελευταίες δύο σεζόν με την ερχόμενη, τότε είναι ξεκάθαρο πως οι απαιτήσεις για τον Άρη ανεβαίνουν. Όχι γιατί ως σύλλογος πρέπει να ανεβεί πιο ψηλά αλλά γιατί το αγωνιστικό πλάνο απαιτεί την κατάκτηση της τέταρτης θέσης.
Έως την περασμένη σεζόν, η Ελλάδα «έστελνε» πέντε ομάδες στη Super League 1. Σε συνδυασμό με το απαγορευτικό του Παναθηναϊκού από Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όταν κατακτούσε θέση στην πεντάδα, αυτομάτως έδινε… θέση στον αμέσως παρακάτω. Όπως είδαμε και φέτος, ο 6ος ΟΦΗ πήρε «εισιτήριο» για προκριματικά Ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Σαν να γίναμε… Αγγλία δηλαδή.
Έτσι και ο Άρης ήταν πολύ πιο χαλαρός προς το κλείσιμο της σεζόν. Ήξερε ότι σχετικά εύκολα θα κατακτήσει μία θέση στην Ευρωπαϊκή εξάδα, θα πετύχει το στόχο του και όλα κυλούσα αισίως.
Όμως στη φετινή σεζόν οι απαιτήσεις αυξάνονται σημαντικά. Ο Άρης θα πρέπει να κατακτήσει μία από τις πρώτες τέσσερις θέσεις στο πρωτάθλημα για να συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση – κι ας είναι αυτή το Europa Conference League. Δεν έχει κι άλλη επιλογή.
Ο Παναθηναϊκός έχει «σβήσει» την Ευρωπαϊκή του απαγόρευση οπότε μπαίνει στο κόλπο. Μαζί με τους «πράσινους» ο Άρης διεκδικεί την τέταρτη πολύτιμη θέση, αν αναλογιστούμε πως Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έχουν «κλειδωμένες» τις πρώτες τρεις.
Οι «κιτρινόμαυροι» πρέπει να είναι πολύ πιο σοβαροί φέτος από κάθε άλλη χρονιά. Ο στόχος της 4ης θέσης φαίνεται απλός αλλά μόνο τέτοιος δεν είναι. Και όσοι ονειρεύονται για πρωτάθλημα και τριάδες, μάλλον βιάζονται πολύ και επικίνδυνα.
