Το Yellow «απέναντι» στους… μεσσίες και τους σαλιάρηδες της εξουσίας!
Είμαστε μετά από τέσσερα σκληρά χρόνια αυτοεξορίας στην ευχάριστη θέση να σχολιάζουμε επιτέλους μεταγραφές, ποδοσφαιρικά συστήματα, να βλέπουμε αθλητές μας να καλούνται στην Εθνική, μετά από παλικαρίσιες εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες διαπλοκής και ωμής συναλλαγής τύπου… εξυγίανσης, να καμαρώνουμε την συσπείρωση του κόσμου, την προσπάθεια βελτίωσης της οργάνωσης της ΠΑΕ και γενικώς αρχίσαμε πάλι να βιώνουμε την αγάπη μας, τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, μέσα από… κανονικότητα!!!
Αυτό ήταν το όνειρό μας…
Για να τα καταφέρουμε και να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη που προηγήθηκε, χρειάστηκε πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν δεν ενεργοποιηθούμε όλοι, δεν παλέψουμε, δεν δώσουμε την μάχη, θα μας περίμενε το «μοιραίο». Ένα ζοφερό μέλλον, μια τραγωδία χωρίς τέλος, με θύματα το ίδιο μας τον σύλλογο και τον ίδιο τον λαό.
Οι αγώνες δόθηκαν, είχαν αποτέλεσμα, ζούμε πλέον το τέλος μιας ζοφερής εποχής. Χρειάζεται στην δύσβατη αυτή πορεία να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν σωτήρα, «δικό» μας ή ξένο.
Έγινε (θέλουμε να πιστεύουμε) συνείδηση, βίωμα, η ανάγκη να γίνει επιτέλους, ο σύλλογος «νοικοκύρης στο σπίτι του». Μια ανάγκη, απαίτηση όλων μας, η οποία αποκτά σήμερα τεράστια σημασία ζωτική, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας ορισμένων να μετατρέψουν το πρώτο σωματείο της πόλης σε «νοικάρη» στο ίδιο μας το σπίτι, στην ίδια την Θεσσαλονίκη.
Η θέση μας ήταν και είναι ξεκάθαρη: Μόνο με ένα ευρύ μέτωπο μαζικής συμμετοχής και ένα ισχυρό σύλλογο σε όλους τους τομείς (αγωνιστικό, οργανωτικό, κτλ) έχουμε ελπίδες να επαναφέρουμε την αγαπημένη μας ΙΔΕΑ, τον ΑΡΗ καλύτερα την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ στις παλιές δόξες.
Αφορμή για να πούμε αυτά τα πράγματα (αν και ειλικρινά δεν είχαμε ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ να το κάνουμε, αλλά «αναγκαστήκαμε» από τις καταστάσεις) ήταν αρκετά e-mail και μηνύματα στο σταθμό, προκειμένου να στηρίξουμε κάποιους συγκεκριμένους, μεμονωμένους Αρειανούς που κατεβαίνουν σε μια και συγκεκριμένη παράταξη, στον στίβο της πολιτικής στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Οφείλουμε λοιπόν, μετά από τέσσερα χρόνια ζωής του Yellow να προσπαθήσουμε να γίνουμε πιο… κατανοητοί για την φιλοσοφία μας και τις αντιλήψεις μας.
Θα το… ξαναπροσπαθήσουμε τώρα να γίνουμε όσο τον δυνατόν. Συγκεκριμένα, έχουμε και λέμε:
1. Δεν πιστεύουμε στους «μεσσίες» και τους «σωτήρες». Το παρελθόν μας έχει δικαιώσει περίτρανα στην άποψη αυτή. Ακόμα και Αρειανό υπουργό αθλητισμού είχαμε στην χώρα και αντί να βοηθήσει τον αγαπημένη μας ομάδα βοήθησε τους αντιπάλους μας!
2. Η νοοτροπία «έχουμε κολλητιλίκια με την πολιτική», όπως και αυτούς που την προσκυνάνε κατά συνείδηση, «πουλώντας» συναίσθημα και Αρειανιλίκι, ως στάχτη στα μάτια δεν μας εκφράζουν.
3. Είμαστε «απέναντι» από όλες εκείνες τις νοοτροπίες που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας και την έστειλαν να ζήσει τα χειρότερα χρόνια υποτέλειας. Συναλλαγή με τους καιροσκόπους, τους… σαλιάρηδες της εξουσίας μόνο για το «βόλεμα» και την συναλλαγή με το δημόσιο, είναι συμπεριφορές που μας φέρνουν… ναυτία.
4. Οι ουσιαστικές αλλαγές και η ενδυνάμωση του ΑΡΗ θα έρθει μόνο από σκληρή συλλογική δουλειά, συμμετοχή και εντιμότητα.
5. Όταν ο σύλλογος θα δυναμώσει η ίδια η εξουσία θα έρθει και θα υποκλιθεί, θα… γονατίσει στο μεγαλείο του ΑΡΗ.
6. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα όσο παραμένει σάπιο και άρρωστο μέχρι το μεδούλι, χρειάζεται να δοθεί σκληρή μάχη για να αλλάξει και η όποια συνεργασία ως «αυτοσκοπός» και για προσωπικό συμφέρον θα έχει πρόσκαιρα οφέλη, για τους λίγους.
7. Δεν μας εκφράζει η αισθητική που δημιουργούν όλοι που δίνει «γη και ύδωρ» για την καρέκλα, χωρίς να έχουν σχέδιο, άποψη, δράση.
8. Ο ΑΡΗΣ δεν πρέπει να κάνει τα ίδια λάθη, που τον γύρισαν χρόνια πίσω…
Για όλα αυτά, αλλά πολλά, το Yellow αποφάσισε να μην συμμετέχει σε προβολή υποψηφίων.
Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε…
ΑΡΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
