Εκτός από τη σταθερότητα που επέστρεψε στην άμυνα, ο Άρης έβγαλε μεσοεπιθετικά ένα στοιχείο που είναι καθαρά του Μίχαελ Ένινγκ.
Αρχικά, έδωσε στον Γιάννη Φετφατζίδη έναν ακόμα πιο ελεύθερο ρόλο. Να ανοίγεται και να τρέχει πολύ με τη μπάλα στα πόδια, κάτι που κατάφερε πολύ καλά, ιδίως όταν ντρίμπλαρε τέσσερις παίκτες της Ξάνθης.
Το κυριότερο στοιχείο όμως ήταν το passing game που κούραζε τον αντίπαλο και έδινε «λύσεις» στους «κίτρινους».
Ήταν κάτι που δεν έβλεπε ο κόσμος στα προηγούμενα παιχνίδια, καθώς η επιθετική λειτουργία της ομάδας γινόταν κυρίως από τις δύο πλευρές με βαθιές μπαλιές στην αντίπαλη περιοχή.
Αυτό φυσικά δεν σταμάτησε, αλλά τουλάχιστον μειώθηκε σημαντικά. Ο Μίχαελ Ένινγκ πέρασε στους παίκτες του τη φιλοσοφία του γρήγορου επιθετικού ρυθμού, δηλαδή τις γρήγορες πάσες που «ξεκλειδώνουν» συμπαίκτες και κουράζουν πολύ τους αντίπαλους αμυντικούς.
Αυτό όμως δεν έγινε χθες σε μεγάλο βαθμό διότι οι γηπεδούχοι ανέβηκαν πολύ στο γήπεδο και το συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί εύκολα.
