Σεπτέμβριος 1982, γήπεδο Σπόρτιγκ, τριήμερο Νew Wave και ανάμεσα στα γκρουπ οι δαιμονικοί Birthday Party
Όταν έρχονται παλιοί ροκάδες να παίξουν στην Αθήνα με πιάνει μια μελαγχολία, αφού –χωρίς να το θέλω– θυμάμαι παλιές ιστορίες για άτομα και στέκια που δεν υπάρχουν πια…
Θυμάμαι την πρώτη φορά του Nick Cave στην Αθήνα, την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 1982, όταν ήρθε με τους Birthday Party και έπαιξαν στο Σπόρτιγκ στο πλαίσιο ενός τριήμερου φεστιβάλ, όπου τις δύο επόμενες μέρες θα έπαιζαν οι Fall και οι New Order, που μόλις είχαν προκύψει από τη διάλυση των Joy Division μετά την αυτοκτονία του Ίαν Κέρτις. Τα στενά γύρω από το Σπόρτιγκ είχαν γεμίσει με ΜΑΤ από νωρίς και δεν είχε καλά καλά νυχτώσει όταν μπήκαμε μέσα, την ώρα που τελείωναν οι Metro Decay, το ελληνικό support γκρουπ. Οι περίπου 300 θεατές παρακολουθήσαμε μια πραγματικά άγρια συναυλία, που κράτησε παραπάνω από δύο ώρες και τέλειωσε όταν οι 50 κανίβαλοι που είχαν ανέβει μαζί με τον Nick Cave και ούρλιαζαν στη σκηνή έκοψαν κατά λάθος τα καλώδια του μικροφώνου. Έτσι έβγαλαν από τη δύσκολη θέση τον Νικ, που το ρεπερτόριό του είχε πια στερέψει.
Το ελληνικό κοινό αποδείχθηκε πολύ ψαγμένο, καθώς σε μια εποχή όπου ο Nick Cave έβαζε τις βάσεις για μια τεράστια καριέρα όπως αποδείχθηκε τουλάχιστον 300 οπαδοί του βρέθηκαν στο Σπόρτινγκ αποσβολωμένοι να παρατηρούν τις κινήσεις του σπουδαίου frontman που έδινε κυριολεκτικά ρεσιτάλ αυθεντικότητας.
Ο Nick Cave χτυπιόταν σαν να μην υπάρχει αύριο, έκανε περίεργες γκριμάτσες, έχανε την ισορροπία του, σηκωνόταν βουτούσε στο κοινό, ούρλιαζε υστερικά, έσπρωχνε τους αστυνομικούς που είχαν αναλάβει την τήρηση της τάξης (σ.σ.: δεν υπήρχαν εκείνοι την εποχή security), διχάζοντας με την απόδοση του πανκιά, φρικιά, νιουγουεϊβάδες, γκοθάδες, ροκάδες και μερικούς περίεργους που αδυνατούσαν να συνειδητοποιούσαν πως ένα κεφάλαιο της ροκ μουσική εν Ελλάδι γράφονταν εκείνο το βράδυ της 20 Σεπτεμβρίου 1982.
Ο αστικός μύθος λέει πως το βράδυ μετά τη συναυλία ο Nick Cave και η μπάντα πήγαν στο Snowball της οδού Χάριτος για ποτά. Εκεί γνωρίστηκαν με τους υπόλοιπους θαμώνες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο φίλος μου Νίκος Π. (Νικολάκης ο Πανκ ή Νικολάκης ο Καρώτος). Την ώρα που έπιναν τα ποτά τους, κάποιος από το γκρουπ εξέφρασε την επιθυμία να «τραβηχτούν» παραπέρα. Ο Νικολάκης τους οδήγησε κάπου στα ορεινά της Κυψέλης, στο σπίτι του Στέλιου Π., του επονομαζόμενου Ινδιάνου.
Ο Στελάκης δεν ήταν τυχαίος, καθώς είχε ζήσει στο Λονδίνο, το ένδοξο 1977, όπου μάλιστα διατηρούσε μπουτίκ ρούχων για πάνκηδες. Η μικρή μπουτίκ –δεν θυμάμαι το όνομα– ήταν διακοσμημένη σαν το εσωτερικό ενός φέρετρου. Παρότι έβγαζε καλά χρήματα, το μαγαζί έκλεισε και ο Στέλιος, που δεν ήταν επιχειρηματίας, γύρισε στην Ελλάδα. Τις μέρες της συναυλίας, μάλιστα, είχε μόλις επιστρέψει από ένα ταξίδι στο Πακιστάν, απ’ όπου είχε φέρει και κάποιο τοπικό ψυχοτρόπο προϊόν.
Ο Στελάκης δέχτηκε τον Νικολάκη, τον Nick Cave και τους υπόλοιπους Birthday Party, τους κέρασε και άρχισαν να μιλούν για μουσική και για κοινούς γνωστούς που είχαν στο Λονδίνο, αφού οι παρέες τότε ήταν συγκεκριμένες. Περιττό να σας πω ότι οι Αυστραλοί έμειναν με το στόμα ανοιχτό από το θέαμα που αντίκρισαν όταν ο Στέλιος τους σέρβιρε τα εκλεκτά προϊόντα της πακιστανικής γης μέσα από πιάτα της σούπας. Η παρέα υποτίθεται ότι θα γύριζε στο Snowball τα ξημερώματα. Όμως δεν πήγαν μακριά.
Το άλλο πρωί ένας θυρωρός τούς βρήκε να σέρνονται στα σκαλιά γειτονικής πολυκατοικίας. Ο κόσμος την εποχή εκείνη δεν ήταν υποψιασμένος και έτσι δεν έγινε θέμα για μερικούς «μεθυσμένους αλλοδαπούς». Το θέμα πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και απλώς κάτι γράφτηκε στον αθηναϊκό Τύπο «για κάποιους άγνωστους ξένους μουσικούς που βρέθηκαν να κοιμούνται στους θάμνους μιας πλατείας».
Ο Nick Cave, υποθέτω, θα θυμάται πάντα την παρθενική του εμφάνιση στην Ελλάδα, την άγρια συναυλία στο Σπόρτιγκ και το εκρηκτικό κοινό. Δεν φανταζόταν ότι σε μια «επαρχιακή» πόλη –σαν την Αθήνα– θα υπήρχαν 300 άτομα να πάνε να τον δουν, ούτε φανταζόταν ποτέ ότι θα τον σέρβιραν μέσα από πιάτα της σούπας. Από τότε δεν προγραμματίζεται τουρνέ συναυλιών του στην Ευρώπη που να μην περιλαμβάνει και την Αθήνα.
Τριάντα επτά χρόνια μετά, ο Νικολάκης ο Πανκ και ο Στέλιος Π. δεν είναι πια μαζί μας. Το ίδιο και ο Τρέισι Πιου (μπασίστας) και ο Χάουαρντ Ρόλαντς (κιθάρα) από τους Birthday Party.
Κείμενο: Γιάννης Μπαζός
https://www.youtube.com/watch?v=ByrpGQ10fvk
