Από τη στιγμή που έχουν αρχίσει να ανησυχούν ακόμη και οι στενότεροι συνεργάτες του Νίκου Λάσκαρη, πώς είναι δυνατόν εμείς να… σφυρίζουμε αδιάφορα; Φτάσαμε στα μισά του Σεπτέμβρη και οι… καμπάνες αρχίζουν να βαράνε προειδοποιητικά.
Χρυσός ο Γιαννάκης, ευλογία η παρουσία του στον πάγκο του Αρη, αλλά η ομάδα που χτίζει πρέπει να αρχίσει να πληρώνεται κάποια στιγμή. Οπως και οι συνεργάτες του. Με τι χρήματα; Για τον ίδιο δε λέω, γιατί έμαθα ότι θα φροντίσει και γι αυτό. Με χορηγίες που θα φέρει στην ομάδα. Τι άλλο θα κάνει, δεν ξέρω…
Τα εισιτήρια διαρκείας που πουλήθηκαν έως τώρα πλησιάζουν τα 1.200. Το τηλεοπτικό συμβόλαιο παραμένει στον… αέρα. Αισιοδοξούμε ότι θα φτάσει στις 300 χιλιάδες ευρώ. Εάν όμως δεν προκύψει -σύντομα- χορηγία στη φανέλα ή (και) στο όνομα της ομάδας, ακόμη και ο επόμενος προϋπολογισμός θα είναι ελλειμματικός.
Οσο γι αυτά που έμειναν πίσω, είναι να σε πιάνει απελπισία. Επτά προσφυγές μέχρι τώρα (Μαρμπλ, Τζένκινς, Ντραγκίσεβιτς, Γιάνκοβιτς, Σανικίτζε, Καββαδάς, Σίμτσακ), από τις οποίες οι έξι πρώτες έχουν φτάσει στη FIBA. Αλλοι δύο ετοιμάζονται να καταθέσουν άμεσα (Ζάρας, Ξανθόπουλος) και τελευταίος θα κάνει ο Πρίφτης.
Βάλτε και οφειλές σε ιδιώτες από το άρθρο 99, βάλτε και την εφορία, βάλτε και τους προμηθευτές της ΚΑΕ… Το συνολικό νούμερο ζαλίζει. Είναι πάνω από δύο εκατομμύρια. Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Λάσκαρη μπορείς;
Πέρα από τα πολλά χρήματα που οφείλονται, οφείλεται και μια μεγάλη αλήθεια, που αφορά στην απάντηση του παραπάνω ερωτήματος. Δεν ξέρω αν είναι ήδη πολύ αργά, πάντως θα εκτιμηθεί η ειλικρίνεια του μεγαλομετόχου στη δεδομένη χρονική στιγμή. Να βγει και να πει στον κόσμο που τον έχει στηρίξει ανενδοίαστα τα προηγούμενα χρόνια, την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Κι αν η αλήθεια είναι ότι οι δυνάμεις του έχουν τελειώσει, να κάνει στην άκρη και να παραδώσει -είτε μετοχές, είτε το management- σε άλλους. Τους οποίους, κανονικά, ο ίδιος έπρεπε ήδη να έχει αναζητήσει, εφόσον από την πλευρά του δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο.
Εάν όμως ΜΠΟΡΕΙ, τότε να ανακοινώσει τον τρόπο με τον οποίο ο Αρης θα βγει από αυτή τη στενωπό και θα έχει τη δυνατότητα πράγματι να κοιτάξει το μέλλον του χωρίς φόβο. Ωστε να έχουν νόημα τα πενταετή προγράμματα, τα οράματα για την επιστροφή στην κορυφή και οι βλέψεις για τη διεκδίκηση κάποιου τίτλου.
Ολος ο κόσμος θα πανηγυρίσει τις βιώσιμες λύσεις που θα δώσει ο Λάσκαρης, ΕΑΝ αυτές υπάρχουν. Μα για να το μάθουμε, θα πρέπει να μιλήσει. Δε γίνεται αλλιώς. Δε γίνεται να κυλούν οι εβδομάδες και οι μήνες κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δε γίνεται ο Αρης να πορευτεί σε μια ολόκληρη σεζόν, με τη δαμόκλειο σπάθη της οικονομικής κατάρρευσης να επικρέμεται απειλητικά.
Από τότε που ανέλαβε την ΚΑΕ ο Λάσκαρης, έχει πει αρκετές φορές ότι το έκανε επειδή δεν άντεχε να βλέπει τον Αρη στη δύσκολη θέση που βρισκόταν, καταχρεωμένος και περιστοιχισμένος από αδιέξοδα. Δυστυχώς ο ΙΔΙΟΣ επέτρεψε ο Αρης να βρίσκεται πλέον σε παρόμοια θέση. Ακόμη χειρότερο από αυτό θα είναι να μην κάνει κάτι για να αποτρέψει τα χειρότερα που… αργά ή γρήγορα θα καταφτάσουν.
Εξαιρετικο αρθρο!!!