Οι αριθμοί που οδήγησαν στο θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού αλλά και αυτά που οι αριθμοί δεν μπορούν να αποτυπώσουν

Στο ποδόσφαιρο, τις περισσότερες φορές οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Ο θρίαμβος του Άρη απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί ακόμη παράγοντες τους οποίους οι αριθμοί δεν είναι δυνατόν να αποτυπώσουν.

Με τη βοήθεια των στατιστικών της NOVA και της Superleague 1, γίνονται σαφή τα “αίτια” της μεγάλης εμφάνισης του Άρη και του θριαμβευτικού σκορ απέναντι στους Πράσινους.

Η μάχη του κέντρου

Ο Γιώργος Δώνης επέλεξε να ξεκινήσει με δύο κεντρικά χαφ, Δώνη και Ζαχίντ, χωρίς καθαρόαιμο ανασταλτικό μέσο. Πιο μπροστά βρέθηκε ο Μπουζούκης μαζί με τον Χατζηγιοβάνη, με τον πρώτο να γίνεται ο τρίτος μέσος όταν ο Παναθηναϊκός αμυνόταν. Αυτό το αρχικό 3-4-2-1 (5-3-2 στην άμυνα) φανέρωσε μεγάλες αδυναμίες στην μεσοεπιθετική γραμμή των Πρασίνων, καθώς συνοχή και σωστή συνεργασία δεν υπήρξε στον άξονα ενώ οι γραμμές μεταξύ άμυνας, κέντρου και επίθεσης είχαν μεγάλη απόσταση.

Χαρακτηριστικό είναι ότι στα πρώτα 45 λεπτά, ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 3 τελικές, κάνοντας την πρώτη καλή φάση στο 40’. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως, στο πρώτο 45λεπτο, μόλις το 14% των επικίνδυνων επιθέσεων προς την πλευρά του Άρη έγινε από τον άξονα. Αυτό φανερώνει τόσο την καλή λειτουργία του Κιτρινόμαυρου κέντρου όσο και την έλλειψη δημιουργίας και συνοχής από πλευράς Παναθηναϊκού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότερες προσπάθειες για επίθεση να γίνουν από τα πλάγια (45% από τα αριστερά και 41% από τα δεξιά), εκεί που Φετφατζίδης, Ντιγκινί και Ιντέγε έκαναν εκπληκτική δουλειά τόσο στην “ακινητοποίηση” του επιθετικά ικανού Ινσούα όσο και στον περιορισμό του Γιόχανσον.  Η χρήση του Γάλλου στα δεξιά ήταν άριστη και συνέβαλε τα μέγιστα στον περιορισμό του Ινσούα, ίσως του πιο επιθετικού μπακ στη Superleague 1, ο οποίος στις δύο πρώτες αγωνιστικές είχε 3 ολοκληρωμένες τελικές προσπάθειες.

Ο Άρης δε δίστασε να δώσει την κατοχή στον Παναθηναϊκό (27% έναντι 63%) στο 30’ αλλά η κατοχή ήταν ανούσια και περιοριζόταν στην περιοχή του κέντρου καθώς η εξαιρετική κάλυψη των χώρων στον άξονα, με έναν οξυδερκή και ακούραστο Σάσα, δεν έδινε την παραμικρή ευκαιρία στους Πράσινους να απειλήσουν την εστία του Κουέστα.

Αντίθετα, ο Άρης έκλεισε το πρώτο ημίχρονο με ένα 37% των επιθέσεων του να ξεκινά από την αριστερή γραμμή, ένα 23% από το κέντρο, κάτι που “προδίδει” το ντεφορμάρισμα του Χαβιέ Ματίγια, ενώ το υπόλοιπο 40% αφορούσε τη δεξιά πλευρά των γηπεδούχων. Οι παίχτες των Κιτρίνων έβρισκαν ευκολά χώρους στην πλάτη των κεντρικών των φιλοξενούμενων, με τον Μπρούνο Γκάμα να καταλαβαίνει αμέσως την αδυναμία αυτή του αντιπάλου και να την εκμεταλλεύεται άριστα. Παράλληλα, ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν για άλλη μία φορά εξαιρετικός τόσο με τη μπάλα στα πόδια όσο και με τις κινήσεις του στο γήπεδο. Τελείωσε τον αγώνα με 35 επαφές, περισσότερες από κάθε παίχτη ενώ οι μεταβιβάσεις του δεν περιορίστηκαν μόνο στην αριστερή πλευρά αφού συχνά συνέκλινε προς τον άξονα για να μοιράσει τη μπάλα.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η είσοδος του Κολοβού άλλαξε το σχήμα σε ένα 4-3-3 αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να τρυπήσει τον άξονα του Άρη ενώ η πρώτη του σημαντική ευκαιρία στο δεύτερο μέρος ήταν στο 72’.

Τα λάθη

Τα λάθη επίσης έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, η αφέλεια και απουσία σύνδεσης στον άξονα του σε συνδυασμό με το εξαιρετικό στήσιμο του Άρη είχαν ως αποτέλεσμα πολλά λάθη, με σημαντικότερο φυσικά αυτό του Ζαχίντ. Οι Πράσινοι τελείωσαν τον αγώνα με 45 λάθη (είχαν 30 απέναντι στη Λαμία και 32 απέναντι στον ΟΦΗ).

Από την πλευρά του, ο Άρης και προκάλεσε τα λάθη των Πρασίνων και ήταν εκεί για να τα εκμεταλλευτεί. Βέβαια, η ομάδα του Τερζή έκλεισε το ματς με 30 λάθη (είχε 34 με τον ΟΦΗ και 26 με το Βόλο).

Τα κλεψίματα

Στις τρεις πρώτες αγωνιστικές, ο Άρης βρίσκεται στη δεύτερη θέση στον πίνακα της Superleague 1, όσον αφορά τα κλεψίματα. Έχει συνολικά 57 (ισοβαθμεί με την ΑΕΛ) ενώ είχε περισσότερα από τον αντίπαλο του και στα παιχνίδια με ΟΦΗ και Βόλο. Στατιστικό που δείχνει ότι αρχικά, όταν η ομάδα αποφασίζει να ασκήσει πίεση, αυτή έχει αποτέλεσμα και δεύτερον, τις αμυντικές ικανότητες των παιχτών της τόσο ατομικά όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Φυσικά, οι αριθμοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από αριθμοί. Η μαχητικότητα και το πάθος που έδειξαν οι παίχτες του Άρη καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα και η συγκλονιστική αρωγή του Κιτρινόμαυρου πλήθους δεν μπορούν να περιγραφούν με στατιστικά και αριθμούς.

Ένας Άρης ψυχωμένος που κατάπιε τον αντίπαλο του και δεν έχασε τη συγκέντρωση του σχεδόν σε όλο τον αγώνα. Και από την άλλη, ένας συγκλονιστικός κόσμος που έδωσε το βροντερό “παρών” και βοήθησε την ομάδα να κάνει το restart. Το restart που ήταν απαραίτητο αλλά και που πρέπει τώρα να εκμεταλλευτεί η ομάδα. Ο Άρης βρίσκεται πλέον σε αναζήτηση συνέπειας και σταθερότητας ώστε να μη θεωρηθεί ο θρίαμβος της Κυριακής ένα τυχαίο ξέσπασμα αλλά μια αρχή με νέες και πάνω από όλα σταθερές βάσεις.