Οι αθλητές που αποφάσισαν να γίνουν η φωνή του ανθρώπου που αδικείται
Η δράση και το όραμα της ομάδας που ονομάζεται «Solidarity Athletes» στην οποία συμμετέχουν αθλητές από το υψηλότερο επίπεδο της χώρας
Η αρχή έγινε τον Μάρτιο του 2018, όταν πια οι «Αλληλέγγυοι Αθλητές» είχαν κατασταλάξει στη δομή, το ύφος και την κατεύθυνσή τους. Ξαφνικά, έγινε γνωστό πως μια ομάδα από ανθρώπους του αθλητισμού αποφάσισε να αναμορφώσει ολόκληρο τον εξωτερικό χώρο στο «Χαμόγελο του Παιδιού» στον Καρέα, φτιάχνοντας γηπεδάκια. Χώρους για να παίζουν τα παιδιά ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ, ενώ δώρισαν και ένα τραπέζι του πινγκ – πονγκ. Η επιστολή που έδωσαν στην δημοσιότητα έδωσε αμέσως το στίγμα τους.
«Η ψυχή του ανθρώπου μπορεί να γίνει παντοδύναμη όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα.
Ο αθλητισμός έχει την δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, να εμπνεύσει, να δώσει κίνητρο και ελπίδα σε μικρούς και μεγάλους.
Επαγγελματίες αθλητές ενωθήκαμε για να κάνουμε τα λόγια πράξη, τοποθετώντας ο καθένας μας από ένα λιθαράκι, ώστε να δημιουργήσουμε κάτι που τελικά μας δίδαξε ότι ήταν πιο σημαντικό από ό,τι πιστεύαμε.
Από σήμερα τα 26 παιδιά που αγκαλιάζει «Tο Χαμόγελο του Παιδιού» στον Καρέα, θα μπορούν να αθλούνται στην αυλή του σπιτιού τους.
Θα μπορούν να νιώθουν την ομορφιά της απόλαυσης να παίζεις και μόνο.
Ας γίνει η αλληλεγγύη θάλασσα κι ίσως κι εκείνο το ανθρώπινο το κύμα να φουσκώσει.
77 ανεξάρτητοι επαγγελματίες του αθλητισμού».
Το κύμα ξεκίνησε σιγά-σιγά να φουσκώνει. Μολονότι στην ομάδα βρίσκονται αθλητές, ως επί το πλείστον ποδοσφαιριστές, από μεγάλες ομάδες, με σημαντική καριέρα, αποφάσισαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Αποφάσισαν να κάνουν την αλληλεγγύη πράξη με προσωπική συμμετοχή, να γίνουν η αλλαγή που ονειρεύονται για τον κόσμο. Να κουβαλήσουν οι ίδιοι τα τρόφιμα στις κοινωνικές κουζίνες που ενίσχυσαν, μαγειρεύοντας μαζί με τους ανθρώπους τους. Να ενισχύσουν με αθλητικό υλικό την ποδοσφαιρική ομάδα από το ελληνικό φόρουμ προσφύγων. Να βοηθήσουν συναδέλφους τους που βρέθηκαν σε αδιέξοδο.
Όπως ο Τάσος Κουρδής, ο οποίος έχασε το πόδι του σε τροχαίο και είδε το ασφαλιστικό του ταμείο να πληρώνει μόλις το 1/4 της αποκατάστασης, όπως ο φροντιστής της Παναχαϊκής Γιάννης Λιαρομάτης, ή ο Σάββας Ταταρίδης, ο οποίος τραυματίστηκε και η ομάδα του τον εγκατέλειψε.
Παράλληλα, ενίσχυσαν πρωτοβουλίες όπως ο αγώνας αλληλεγγύης στον Πύργο με στόχο την οικονομική ενίσχυση 14χρονου που δίνει μάχη με τον καρκίνο, ή η γιορτή αλληλεγγύης στην Κατερίνη, μέσω της οποίας ενισχύθηκαν ιδρύματα της πόλης. Μέσω της σελίδας τους στο Facebook ενημερώνουν για τις δράσεις τους και όχι μόνο. Στέλνουν μηνύματα για τη δύναμη του αθλητισμού, μηνύματα αλληλεγγύης, συμφιλίωσης, αξιοπρέπειας.
Ανώνυμα, όπως και σε όλες τις δράσεις τους, οι “Solidarity Athletes” μιλάνε για τον δικό τους αθλητισμό.
Τί ήταν αυτό που σας οδήγησε στη δημιουργία αυτής της ιδιαίτερης ομάδας και πόσο καιρό χρειαστήκατε μέχρι η ιδέα να γίνει πράξη;
Αυτό που μας οδήγησε στη δημιουργία αυτής της ομάδας, που εμείς την ονομάζουμε παρέα είναι η ανάγκη που γεννήθηκε σε καιρό κρίσης από την ίδια την κοινωνία και η αποδοχή της ευθύνης ως αθλητές απέναντι της. Καταλάβαμε δηλαδή πως ως αθλητές έχουμε χρέος και ευθύνη να σταθούμε δίπλα στην κοινωνία με ουσιαστικές πράξεις.
Αποφασίσατε να κινηθείτε συλλογικά, χωρίς να φαίνονται ονόματα και ιδιότητες. Γιατί;
Πιστεύουμε στην αλληλεγγύη και όχι στην φιλανθρωπία και θεωρούμε πως η αλληλεγγύη δεν έχει πρόσωπο. Γι’ αυτό και εμείς επιλέξαμε την ανωνυμία με οποίο κόστος και αν μας επιφέρει. Πιστεύουμε στην δύναμη της συλλογικότητας και της συνεργασίας και είμαστε βέβαιοι πως όταν γίνετε με αυτό τον τρόπο αποκτά μεγαλύτερη αξία.
Έχει αντιμετωπίσει “περίεργες” συμπεριφορές από ΜΜΕ ή από αποδέκτες των δράσεων σας λόγω αυτού ακριβώς του γεγονότος, το ότι δηλαδή γίνονται απρόσωπα;
Δυστυχώς έχουμε αντιμετωπίσει και είναι κάτι που μας έχει πληγώσει αλλά ταυτόχρονα πεισμώσει. Να σας πούμε ένα παράδειγμα. Κάποιο μέσο πήρε τηλέφωνο το Χαμόγελο του Παιδιού στον Καρέα που κάναμε την πρώτη μας δράση και ζητούσε να μάθει τα ονόματα μας, λέγοντας πως διαφορετικά δεν θα δημοσιευτεί η δράση.
Πόσο εύκολα βρήκε ανταπόκριση η πρωτοβουλία στο χώρο των αθλητών;
Αν σκεφτείτε ότι ξεκινήσαμε 5 αθλητές και τώρα αριθμούμε πάνω από 100 και μάλιστα από διάφορα ομαδικά και ατομικά αθλήματα πιστεύουμε καλά.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις δράσεις σας;
Όπως είπαμε και παραπάνω προτιμάμε να μην αποκαλύψουμε τα ονόματα μας πάρα μόνο τις δράσεις μας, οι οποίες προσπαθούμε να έχουν κοινωνικό αντίκτυπο. Θέλουμε με αυτόν τον τρόπο να γίνουμε η φωνή του ανθρώπου που υποφέρει, που αδικείται. Δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρωπαϊκή Ελλάδα όταν μετά από 15 χρόνια ασφαλισμένος πολίτης η ασφάλεια που σε υποχρεώνει το κράτος να έχεις σου καλύπτει μόνο το 1/4 της αποκατάστασης σε ακρωτηριασμό. Δεν μπορεί το το ποσοστό αναπηρίας να μην φτάνει το 67% (ώστε να δικαιούται επίδομα) επειδή το πόδι είναι κομμένο κάτω και όχι πάνω από το γόνατο.
Έχετε σκεφτεί να κάνετε συμμέτοχους στις δράσεις ομάδες ή οργανισμούς;
Εμείς προσπαθούμε μέσα από τις δράσεις μας και την αποδοχή που έχουμε ως αθλητές να παρασύρουμε όσους περισσότερους γίνεται στην ιδέα της αλληλεγγύης. Μας έχουν πλησιάσει οργανισμοί, όμως ευγενικά αρνηθήκαμε. Θέλουμε ό,τι κάνουμε να το κάνουμε μόνοι μας, να ξοδέψουμε χρόνο, να μην δώσουμε απλά χρήματα, αυτό είναι κάτι άλλο. Θέλουμε να νιώσει ο ίδιος ο αθλητής την μαγεία της αλληλεγγύης όπου στο τέλος παίρνεις πιο πολλά από ό,τι δίνεις.
Γιατί επιλέξατε το “Αλληλέγγυοι Αθλητές” και όχι κάτι που να φέρνει σε φιλανθρωπία; Τι σημαίνει για εσάς η αλληλεγγύη;
Όπως σας είπαμε και πριν, δεν πιστεύουμε στην φιλανθρωπία αλλά στην αλληλεγγύη. Οδηγός μας τα λόγια του Γκαλεάνο πως η “φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεσαι τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Έχουμε πολλά να μάθουμε από τους άλλους ανθρώπους”.
Τί ονειρεύεστε για τον αθλητισμό και για την κοινωνία;
Τα όνειρα μας είναι πολλά για τον αθλητισμό. Πιστεύουμε πως ο αθλητισμός είναι μέρος της κοινωνίας και πρέπει να αναλάβει δράση προς όφελος της ανθρωπότητας. Ο αθλητής έχει αποδοχή και πρέπει να αποδεχτεί την ευθύνη που έχει απέναντι σε ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας, τα παιδιά. Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει στον αθλητισμό κι ίσως και κείνο το ανθρώπινο το κύμα να φουσκώσει.
