Μιχάλης Γκουρατζάς: “Ο Κουκ, τα ακουστικά συνθήματα και ο Άρης”
Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή «Μένουμε… studio» φιλοξενήθηκε ο Μιχάλης Γκουρατζάς.
Ο Μιχάλης Γκουρατζάς έγινε γνωστός στο «κιτρινόμαυρο» κοινό πριν από λίγες ημέρες όταν δημοσίευσε στο προσωπικό του «κανάλι» στο YouTube ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα του Άρη. (Θυμηθείτε εδώ) Από το ξεκίνημα της καραντίνας και μετά, ο Μιχάλης έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια… μελοποίησης συνθημάτων!
Μίλησε για το πώς γεννήθηκε η ιδέα των ακουστικών συνθημάτων, ποια είναι η σχέση του με την μουσική ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στην εμπειρία του από… Χαριλάου αλλά και στην γνωριμία του με τον θρυλικό Κουκ.
Αναλυτικά τα όσα είπε στους Πάνο Τσίκαλα και Ιάσονα Μίσχο:
Πως «γεννήθηκε» αυτή η ιδέα;
Αν σας πω ότι δεν το σκέφτηκα και πάρα πολύ; (γέλια) Να σας πω την αλήθεια, εμένα προσωπικά η κατάσταση της καραντίνας μου άρεσε, δεν μιλάω φυσικά για την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, τα κρούσματα, τα θύματα κτλ, αναφέρομαι στην προσωπική μου ζωή. Νομίζω και πολλούς ακόμη ανθρώπους στην ηλικία μου που ήμασταν πιεσμένοι από την δουλειά, υποχρεώσεις, πήραμε μια «ανάσα». Γενικώς ασχολούμαι με την μουσική αλλά είχα αρκετό καιρό να κάνω κάτι για προσωπική ευχαρίστηση.
Ασχολείσαι επαγγελματικά με την μουσική;
Θα μπορούσαμε να το πούμε και έτσι, δεν είναι ο βιοπορισμός μου αλλά η επαγγελματική μου ενασχόληση ναι, είναι η μουσική. Γενικώς μου αρέσουν πάρα πολύ τα συνθήματα, τα βρίσκω πολύ ευρηματικά και αποτυπώνουν το dna και την κουλτούρα της βάσης των φιλάθλων, οι λέξεις και οι ιδιωματισμοί που χρησιμοποιούνται σε κάθε περιοχή σε κάθε γειτονιά, πιστευώ ότι υπάρχει μεγάλο πολιτισμικό background πίσω από τα συνθήματα. Μου αρέσει επίσης πάρα πολύ και η μουσική οπότε συνέβη αυτό. Που και που έπαιζα συνθήματα στην κιθάρα και έτσι κάπως ξεκίνησε, έκανα το συγκεκριμένο video που στην αρχή πίστευτα πως θα το δουν μόνο οι φίλοι μου.
Ποιο σύνθημα δημοσίευσες πρώτο;
Ήταν του Παναθηναϊκού και μετά του Άρη. Κυριολεκτικά σε ένα απόγευμα μέσα σε 2-3 ώρες το έφτιαξα, το μόνταρα και το ανέβασα. Δεν θυμάμαι να το δημοσίευσα στα social media γιατί ήταν αρκετά αργά. Την επόμενη μέρα ξυπνάω και είδα πως έχει ήδη πάρει μεγάλη έκταση, έγινε viral.
Ανεβάζεις το video σχετικά με τον Μαρινάκη, πως αντιδράς με τα σχόλια που βλέπεις αρχικά;
Τα μηνύματα ήταν αρκετά θετικά στην αρχή. Το σίγουρο σχόλιο που γράφτηκε παντού ήταν το «Τι νούμερο τσιμέντο φοράς;», για να με πνίξουν ή «κρίμα, είσαι τόσο νέος» κτλ (γέλια). Γελούσα πάρα πολύ, αν και μπορώ να πω ότι δεν πήρα πάρα πολλά υβριστικά μηνύματα, υπήρξαν και μερικά που ήταν εντελώς στην σφαίρα της παιδικής παρεξήγησης όπως «καλά; υποστηρίζεις αυτό το κάθαρμα;» (γέλια) Όταν ένα ολόκληρο γήπεδο 15.000 ανθρώπων το τραγουδά είναι μια χαρά, όμως όταν το τραγουδάω εγώ μόνος με την κιθάρα μου, είναι πολύ προσβλητικό. Γελούσα με τα περισσότερα γιατί στην περιγραφή του video έγραφα και ξεκαθάριζα φυσικά πως δεν πρόκειται για κάτι οπαδικό ούτε θέλω να προσβάλω κανέναν.
Άρα παίρνεις στο «χαβαλέ» τέτοιου είδους σχόλια;
Ναι, μέχρι ένα σημείο. Όταν βλέπω ότι κάποιος έχει έντονο κόμπλεξ και μπαίνει σε πολλές δημοσιεύσεις μου και σχολιάζει κτλ, μάλλον κάτι άλλο τον ενοχλεί, δεν ξέρω τι θέμα έχει. Νευριάζω με αυτού του είδους τα σχόλια αλλά είναι τόσο ωραίες μετά από κάτω οι αντιδράσεις του κόσμου, οπαδοί των ομάδων που «θίγονται» φυσικά με χιουμοριστικό ύφος, αυτό ναι είναι πολύ όμορφο. Οι περισσότεροι γουστάρουν.
Το συγκεκριμένο video «κατέβηκε» από το YouTube, πως ένιωσες;
Πρώτον «έπεσε» υποτίθεται λόγω προσβλητικού περιεχομένου, μάλλον έγινε report από κάποιους γιατί υπάρχει αντίστοιχο video με αυτό το σύνθημα που τραγουδιέται στο γήπεδο. Να σας πω την αλήθεια κάπως ανακουφίστηκα γιατί είχα αρχίσει να ανησυχώ, έβλεπα πως το συγκεκριμένο σύνθημα άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις, ίσως αν έφτανε στα αυτιά του προέδρου, να δεχόμουν μηνύσεις κτλ, δεν γνωρίζω. Ποτέ δεν ξέρεις ίσως να είναι και υπερβολική αυτή η αντίδραση διότι για εμένα, για εσάς και ευτυχώς για τους περισσότερους αυτό είναι τέχνη και δεν σχετίζεται με κάτι από τα παραπάνω.
Σχετικά με τον Άρη γιατί λοιπόν επέλεξες αυτό το σύνθημα και όχι κάποιο άλλο;
Συνεχίζει το κόνσεπτ της παιδικής βρισιάς στο σχολείο. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ ειλικρινά η επανάληψη που έχει αυτό το σύνθημα «και τρέχατε και τρέχατε», είναι φοβερό. Το θεωρώ πολύ ευρηματικό και έξυπνο.
Τι έγινε όμως με το σύνθημα του ΠΑΟΚ;
Επειδή οι οπαδοί της συγκεκριμέης ομάδας έχουν πολύ ιδιαίτερο ταπεραμέντο δηλαδή «αρπάζονται» λίγο πιο εύκολα από τους υπόλοιπους οπαδούς και ήξερα ότι με το που κάνω αυτό το σύνθημα θα έχω σχόλια τους. Προφανώς και οι περισσότεροι το είδαν χιουμοριστικά (όπως δηλαδή θα έπρεπε) και να σας πω κάτι. Τώρα όλοι γνωρίζουμε πως το περιεχόμενο είναι χιουμοριστικό αλλά επειδή ακριβώς είναι κάτι αν μη τι άλλο πρωτότυπο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν «σκάσει» το πρώτο-δεύτερο video, είναι λίγο δύσκολο να αντιληφθείς αν πρόκειται για πλάκα ή όχι. Νομίζω όμως ότι γράφοντας μάλιστα «παιδιά, το επόμενο θα είναι για τον ΠΑΟΚ» δείχνεις ότι γνωρίζεις και τον οπαδό, ξέρεις πως αντιδρά αλλά και ότι έχεις πάρε-δώσε μαζί τους, δεν νομίζω ότι προσέβαλε ή ότι έδειξε μίσος.
Ισχύει πως όταν βγήκε το συγκεκριμένο σου έστειλε οπαδός του ΠΑΟΚ λέγοντας σου να βγάλεις και για την δική τους ομάδα γιατί τραγουδούν συνεχώς του Άρη (γέλια);
Ναι ισχύει μου έστειλε προσωπικό μήνυμα να ετοιμάσω και ένα με σύνιημα του ΠΑΟΚ γιατί όλη μέρα τραγουδάει των Αρειανών (γέλια), φυσικά ήταν μία από τις απαντήσεις. Βέβαια έχω να πω πως όταν δημοσίυεσα το σύνθημα του Άρη, μού ήρθε ένα μήνυμα που έλεγε το εξής: «Το κατεβάζεις όπως είσαι, θα κατέβουμε να σε βρούμε στην Αθήνα και θα σε τεμαχίσουμε». Εκεί σφύχτηκα λίγο του είπα προφανώς να χαλαρώσει και ότι πρόκειται για χιούμορ και ότι θα βγει και του ΠΑΟΚ. Θέλω να πιστέψω πως όταν γυρίσω στην Θεσσαλονίκη δεν θα έχω κάποιο πρόβλημα..
Γιατί είσαι και από Βόρεια Ελλάδα σωστά;
Ναι, ζούσα 15 χρόνια στην Θεσσαλονίκη!
Θα έχει άλλα συνθήματα του Άρη;
Εννοείται και μάλιστα θα είναι πολύ ωραίο και ερωτικό..«Άρη σ’αγαπώ θέλω ν’ακουστεί, Άρη σ’αγαπώ σε όλη την γη..» μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το σύνθημα.
Ποδόσφαιρο βλέπεις; Υποστηρίζεις κάποια ομάδα;
Βλέπω ναι και γεννημένςο στην Β. Ελάδα έχω τις συμπάθειες μου, εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ξάνθη και ο πατέρας μου ήταν παλαίμαχος της Ξάνθης οπότε κάθε εβδομάδα ήμασταν στο γήπεδο, βλέπαμε μπάλα κτλ. Είμαι γεννημένος το ’87 οπότε πρόλαβα την δεαετία του 90′ αρκετά καλά. Απλώς κάποια στιγμή το 1997 και τα όσα έγιναν με την παράγκα με έκναν να χάσω το ενδιαφέρον μου για το ελληνικό πρωτάθλημα, δηλαδή ένιωθα ότι βλέπω κάτι «σάπιο» και στημένο.
Τα σπορ γενικώς δημιουργούν όμορφα συναισθήματα και αυτά πρέπει να κρατάμε.
Αυτό ακριβώς. Από μικρός ειδικά έβλεπα πάρα πολύ ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και ήμασταν Λίβερπουλ, βλέπαμε δηλαδή πολύ αγγλικό πρωτάθλημα στα 90s με φοβερή Νιουκάστλ, Φιορεντίνα κτλ. Νομίζω ότι αυτό που κάνω για το υγιώς σκεπτόμενο κομμάτι του κόσμου που θεωρώ ότι είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που νομίζουμε γιατί πάντα το κακό ακούγεται πιο ένοντα, λειτουργεί ως ένα βαθμό και ενάντια στην πόλωση του φανατισμού.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις πιο επαγγελματική αυτή την ενότητα που έχεις ανοίξει;
Κοιτάξτες, αυτή η ενότητα τώρα ανεβαίνει παράλληλα στο spotify, δίσκους όχι δεν νομίζω και να πουλήσει. Αλλά σαν χρηματική απολαβή, το spotify με πληρώνει από άλλα πράγματα που κάνω οπότε πιστεύω όταν μπουν και αυτά εκεί σε καμιά εβδομάδα που θα είναι έτοιμα, θα είναι μια χαρά. Θα είναι εκεί ως «ακουστικά συνθήματα» και θα ανεβαίνουν αρκετά συχνά, έχω πάρα πολύ υλικό μαζεμένο, είμαστε στην αρχή ακόμη. Υπάρχουν τρομερές ιδέες με συνθήματα, σκετσάκια, υπάρχει μεγάλη έμπνευση. Θέλω να υπάρχει αυτή η αισθητική και θα το βελτιώσω. Ωστόσο θέλω πάντα να υπάρχει αυτός ο αυθορμητισμός, να είναι live.
Δεν σκέφτεσαι δηλαδή να μπεις στο studio να τα ηχογραφήσεις;
Κοιτάξτε, εγώ ασχολούμαι με την μουσική χονδρικά 20 χρόνια, από το 2001 περίπου, από τότε ξεκίνησα να παίζω. Τόσα χρόνια έδινα πολύ μεγάλη βάση στην τελειοποίηση και την στουντιακή προσέγγιδη και όλα είναι «στην πέννα» και σωστά όπου τώρα μου έκανε φοβερή εντύπωση ότι είχε τόση μεγάλη απήχηση κάτι που για τα δικά μου δεδομένα πάντα ήταν πρόχεριο, δηλαδή έγινε μέσα σε ένα απόγευμα. Και αυτό έχει τύχει και με άλλα μουσικά πράγματα που έχω κάνει, οπότε επαναπροσδιορίζει μέσα μου και τις προτεραιότητες μου και το τι κάνω μουσικά.
Πέρα από τα συνθήματα, μουσικά πού κινείσαι;
Εγώ κινούμαι στον χώρο του punk-rock, το συγκρότημα που έχω από το 2015 είναι οι «Bat Signal». Ξεκινήσαμε στην Θεσσαλονίκη, έχουμε κάνει πέντε ευρωπαϊκές περιοδείες μέχρι τώρα, βγάλαμε ένα βινύλιο, ένα video-clip, γενικώς το έχουμε κυνηγήσει αρκετά. Έχουμε περάσει τρομερές στιγγές αλλά και δυσκολίες, ειδικά όταν κινείσαι σε ένα διεθνές επίπεδο είναι πρακτικά full time job και αυτό ήταν κάτι που με είχε κουράσει πραγματικά πολύ. Γι’αυτό πριν είπα ότι η καραντίνα εμένα με χαλάρωσε που ξαφνικά έβαλα ένα «φρένο» και ησύχασα λίγο μέσα μου. Επιπλέον κάτι παραγωγή, ηχοληψία δίσκων κυρίως σε punk συγκροτήματα. Τέλος είχα βγάλει και έναν δίσκο σόλο ακουστικό αλλά δεν το κυνήγησα τόσο. Απ’ότι φαίνεται όμως αυτό το στυλ μου ταιριάζει πάρα πολύ και έχει απήχηση οπότε θα το συνεχίσω.
Από το συγκρότημα σας ποιο είναι το καλύτερο τραγούδι;
Βάλε «Silent days»!
Γήπεδο πηγαίνεις;
Έχω πάει σε όλα τα γήπεδα της Β. Ελλάδας σχεδόν, νομίζω το Χαριλάου είναι μακράν το πιο ποδοσφαιρικό, έχω πάει πάρα πολλές φορές γιατί έχω πολλούς φίλους Αρειανούς. Ήμουν τώρα στο ντέρμπι! Μια-δυο φορές τον χρόνο θα πάω, μου αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα.
Έγραψες δύο και λόγια για Κουκ.
Για τον Κουκ τώρα τι να πω αλήθεια; Είναι μεγάλη ιστορία, τον ήξερα προσωπικά δεν ήμασταν φίλοι αλλά τον γνώριζα μέσα από την μουσική. Είχε έρθει και σε δικά μας live, όσοι τον ξέρουν γνωρίζουν ότι έχει τον καθολικό σεβασμό της Ελλάδας. Ήταν απλώς μοναδικός, «πυροβολούσε» δεν μιλούσε, οι ατάκες του ήταν μια και μια. Τρομερό χιούμορ, σπιρτάδα, ήταν απίστευτος.
