Κράτος με δουλική νοοτροπία, αστυνομία που “σκύβει” το κεφάλι και “σπάει την μέση”
Η κατάντια τελειωμό δεν έχει, η κατάντια της Ελλάδας, η κατάντια των θεσμών, και η κατάντια ανθρώπων οι οποίοι μπροστά στο ρώσικο ρούβλι ξεχνάνε ποιοι είναι, ξεχνάνε τι εκπροσωπούν και ξεχνάνε τις υποχρεώσεις τους
Η εικόνα με τον αξιωματικό της αστυνομίας να βαράει “προσοχή” μπροστά στον χαλίφη προκαλεί οργή, αηδία, αλλά και πάρα πολλά ερωτηματικά.
Προκαλεί αηδία η τυφλή υποταγή μόνο και μόνο στον Θεό του χρήματος, αφήνοντας πίσω κάθε ψήγμα λογικής και ηθικής που έχει απομείνει.
Προκαλεί αηδία η λογική της υποδούλωσης. Η λογική του ότι τα λεφτά του χαλίφη τον καθιστούν κάτι διαφορετικό.
Η αστυνομία πληρώνεται από τον Ελληνικό λαό, από τον κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά, έτσι ώστε να είναι όλων των πολιτών, έτσι ώστε να μην υποκύπτει στα συμφέροντα στους απανταχού “χαλίφιδες” και να λέει όχι στα τυχόν “δωράκια”.
Οπότε όχι κύριοι, ακόμη και αν του δοθεί με… νόμο όλη η Θεσσαλονίκη δεν θα έχει ούτε ένα παραπάνω δικαίωμα σε σχέση με τον απλό πολίτη και αυτό πρέπει να το βάλετε καλά στο μυαλό σας.
Υπάρχει επίσης οργή, οργή για το ότι κάθε μέρα μας θυμίζουν σε τι κράτος ζούμε. Σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, σε ένα κράτος “δικαίου” και “αριστεράς” θα είχε ήδη αποδοθεί η δικαιοσύνη.
Μας γεμίζει όμως οργή ότι κάτι τέτοιο δεν πιστεύουμε ότι θα γίνει, αλλά ότι θα θαφτεί, όπως τόσο άλλα.
Υπάρχουν επίσης πολλά ερωτήματα. Ερωτήματα για το πόσο τυχαίο ήταν πως κανένας δεν βρέθηκε να συλλάβει τον Ιβάν Σαββίδη όταν μπήκε με το όπλο του μέσα στο γήπεδο.
Ερωτήματα για το πόσο “τυχαίο” ήταν ότι θάφτηκαν επεισόδια έξω από το γήπεδο της Τούμπας, πόσο τυχαίο είναι ότι δεν γράφτηκε τίποτα για τις φωτοβολίδες που πετάχτηκαν στην Νέα Σμύρνη, για το πόσο τυχαίες είναι εν πάση περιπτώσει όλες οι εκθέσεις αστυνομίας που ευνοούν συγκεκριμένες ομάδες.
Στην “δική μας” οικογένεια υπάρχουν επίσης ερωτήματα.
Με το “ρολόι” να μετράει αντίστροφα για τις εκλογές, που βρίσκονται αυτοί οι οποίοι θα θελήσουν να εκλεγούν με “όπλο” τους την “Αρειανοσύνη” τους.
Κρυμμένοι; Εξαφανισμένοι; Περιμένουν τους γνωστούς “ήρωες” να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, με μεγαλύτερη συνεισφορά τους τις εκθέσεις ιδεών στον προσωπικό τους τοίχο στο facebook;
Κάθε φορά άλλωστε που δημιουργούνται ζητήματα, κάθε φορά που καλούνται να δράσουν, τα λόγια και οι ιδέες μένουν προσεκτικά φυλαγμένα σε μια γωνία των social media, χωρίς σε καμία περίπτωση να γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να μετουσιωθούν σε πράξη.
Υ/Γ: Σε αυτούς που νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με χαζούς και ότι μπορούν να δικαιολογούν τα πάντα, έχουμε να πούμε ότι από εδώ και πέρα περιμένουμε από όποιον αστυνομικό βλέπει τον Θόδωρο Καρυπίδη να “σπάει την μέση” και να “βαράει προσοχές”, γιατί η παράνοια έχει και τα όρια της….
