Μέρες μπάσκετ και όχι για καλό. Ή μάλλον όχι για καλό – κατ’ αρχάς.
Η γρήγορη και ορθή κινητοποίηση όλων των οπαδών, και κυρίως των οργανωμένων, ίσως αποδειχθεί ιδιαιτέρως σωτήρια για την ομάδα, σε σχέση με ενδεχόμενους κινδύνους του εγγύς μέλλοντος.
Γράφει ο Βασίλης Κεχαγιάς:
Τούτο σημαίνει πως αντίθετα με το ποδόσφαιρο, όπου οι οπαδικές αντιδράσεις είτε καθυστέρησαν είτε κινήθηκαν σε λανθασμένη κατεύθυνση (αποδείχθηκαν ολέθρια αμφότερα ), τώρα και οι δύο παράμετροι μοιάζουν να συμβαδίζουν με τη λογική. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι αυτή η δυσεύρετη λογική αποτελεί πρόταγμα στις συναντήσεις των συνδεσμιτών – και όχι μόνο – με τον μεγαλομέτοχο Δημήτρη Γουλιέλμο, έτσι που να παρέχεται στον δεύτερο η δυνατότητα διήθησης των αντιδράσεών του από το φίλτρο του “καλύτερου δυνατού” για τον Αρη.
Αν μελετήσουμε καλά το αγωνιστικό πρόγραμμα της ομάδας θα δούμε ότι σε πρώτη φάση καιροφυλακτούν τα δύσκολα, αλλά η συνέχεια ανοίγει ένα παράθυρο να εισέλθει λίγο φως. Αυτό σημαίνει ότι η βιασύνη και τα μπαλώματα δε θα αποτελούσαν το καλύτερο σύμβουλο για ότι μέλλει γενέσθαι. Απεναντίας δίνουν την ευκαιρία για επίσκεψη της νηφαλιότητας και εγκατάστασή της στα γραφεία της ΚΑΕ.
Με αυτά τα δεδομένα οι απανωτές συναντήσεις οι οποίες πραγματοποιούνται μεταξύ αυτών που αγωνιούν για την τύχη του τμήματος έχουν την ευχέρεια να κάνουν χρήση του επόμενου μήνα για μια λύση αναλογικά μακροπρόθεσμη. Το “Φύγε εσύ, έλα εσύ” μπορεί να αποτελεί χαριτωμένη ατάκα τηλεοπτικού παιχνιδιού, όχι όμως κα την ενδεδειγμένη τακτική για τη δύσκολη περίοδο του Αρη.
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται και σίγουρα δεν είναι καιρός για λύκους. Ούτε και για πρόβατα…
Θύματα, κατά καιρούς, αγελαίας αντιμετώπισής μας, δεν είναι δύσκολο να θυμηθούμε – κυρίως από την ποδοσφαιρική εμπειρία μας – φάσεις που μας οδήγησαν σαν πρόβατα στον γκρεμό.
Αν και η πρωτοβουλία, θεωρητικά, θα όφειλε να ανήκει στους θεσμικούς εκπροσώπους του Αρη, η εικόνα δίνει το πρώτο πλάνο στους λεγόμενους συνδεσμίτες.
Σίγουρα δεν τιμάει έναν ιστορικό σύλλογο μια τέτοια υποκατάσταση, αλλά μπορεί να αποτελεί και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για αναβάπτιση των οργανωμένων στη μέση Aρειανή συνείδηση.
Στο εδώλιό της έχει καθήσει πολλές φορές – και μάλλον όχι άδικα – το κίτρινο οπαδικό κίνημα. Τώρα, στη μέση της φουρτούνας, αποδεικνύεται ότι μπορεί να αποτελέσει μια ασφαλή σωσίβια λέμβο.
Ο καπετάνιος δείχνει να μπορεί να κρατήσει το τιμόνι για ένα χρονικό διάστημα και η κατάληψη της γέφυρας με ρεσάλτο μόνο σε επικίνδυνη πειρατική πρακτική αντιστοιχεί. Πρώτα ήσυχα νερά και κατόπιν εγγυημένο λιμάνι είναι η σειρά των πραγμάτων. Εκεί θα δούμε ποιός μπορεί να διαθέτει μάτι φωσφόρο και κουμάντο γερό, που λένε και στα ναυτικά.
