Μέσα σε μια εβδομάδα, δύο παιχνίδια μεταξύ των ίδιων ομάδων, στο ίδιο γήπεδο. Δύο διαφορετικές “πολιτικές σφυριγμάτων” από τους διαιτητές.
Στο πρώτο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός κυριαρχεί από το ξεκίνημα και απειλείται ελάχιστα έως καθόλου. Η διαιτησία προσπαθεί να μοιράσει το “καρπούζι” στη μέση και μετά από πολύ καιρό δίνει στον Αρη το δικαίωμα να εκτελέσει περισσότερες ελεύθερες βολές από τους “ερυθρόλευκους”. Οι “κίτρινοι” ευνοούνται και στο μοίρασμα των φάουλ, με 17 σε βάρος τους έναντι 21 του Ολυμπιακού, γεγονός σπάνιο στο συγκεκριμένο ζευγάρι, ακόμη κι όταν οι αναμετρήσεις διεξάγονται στη Θεσσαλονίκη. Ολα τα παραπάνω βέβαια δεν είχαν καμία σημασία για την έκβαση του παιχνιδιού, στο οποίο ο Ολυμπιακός επικράτησε με άνεση (55-80)!
Στο δεύτερο παιχνίδι κρινόταν η πρόκριση στον τελικό κυπέλλου και ο Αρης εμφανίστηκε πολύ πιο ανταγωνιστικός, εκμεταλλευόμενος την κόπωση των “ερυθρόλευκων” από το ταξίδι τους στη Βαρκελώνη. Οι “κιτρινόμαυροι” απείλησαν με αποκλεισμό το φαβορί της αναμέτρησης και οι διαιτητές άλλαξαν… τροπάριο. Αν και οι άμυνες εκατέρωθεν ήταν σκληρές, ο Αρης πλήρωσε πολύ ακριβότερα το τίμημα. Τα φάουλ σε βάρος του 25, έναντι 18 για τον Ολυμπιακό. Δεκατέσσερις οι ελεύθερες βολές για τους γηπεδούχους, 23 για τους φιλοξενούμενους. Μέχρι και… ποδοσφαιρικό τάκλιν του Αγραβάνη στον Αθηναίου αγνοήθηκε από τους ρέφερι.
Εχω ξαναγράψει ότι για να μπορέσει ο Αρης των 700-800 χιλιάδων ευρώ να κερδίσει τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς που διαθέτουν την πολυτέλεια υπερδεκαπλάσιων μπάτζετ, θα πρέπει να ισχύσουν ταυτόχρονα τουλάχιστον δύο από τις παρακάτω συνθήκες:
1. Ο Αρης να πιάσει μεγάλη απόδοση.
2. Ο αντίπαλος να βρίσκεται σε μέτρια ή κακή μέρα.
3. Η διαιτησία να είναι δίκαιη.
Στο πρώτο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ίσχυσε μόνο η τρίτη συνθήκη και στο δεύτερο παιχνίδι ίσχυσε μόνο η δεύτερη. Οπότε ο Αρης δεν είχε καμία τύχη σε αμφότερες των περιπτώσεων.
Οσο για την ανακοίνωση της ΚΑΕ για τη διαιτησία, νομίζω πως είναι η πρώτη φορά επί των ημερών του Λάσκαρη που βγαίνει τέτοια ανακοίνωση μετά από παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Εννοείται πως δε θα ιδρώσει το αφτί κανενός, εννοείται πως αν χρειαστεί, ο Αρης θα υποστεί τα ίδια και χειρότερα στο επόμενο ντέρμπι με έναν εκ των δύο ισχυρών του ελληνικού μπάσκετ (δεν αργεί η συνάντηση με τον Παναθηναϊκό, οπότε ας είναι προετοιμασμένος ο κόσμος για πολλοστή επανάληψη του ίδιου… έργου).
Η αλλαγή στην παγιωμένη αυτή κατάσταση θα έρθει μόνο με έναν τρόπο: την ισχυροποίηση του Αρη, αγωνιστικά και διοικητικά. Δεν ξέρω πόσο μακριά απέχει η ομάδα από αυτόν το στόχο. Το σήμερα είναι δύσκολο και το πρόσφατο παρελθόν απειλεί την ΚΑΕ με χρεοκοπία. Υπάρχουν κινήσεις στο παρασκήνιο, αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν καταλήξει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι μεγάλες χορηγίες ακόμη αναμένονται, ο ερχομός συμπαικτών ή και αντικαταστατών του Λάσκαρη στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας παραμένει σε επίπεδο φιλολογικών συζητήσεων.
Οσο για την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, οι δηλώσεις του Μπρεντ Πέτγουεϊ πριν το σημερινό παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη εναντίον της Μπεσίκτας, απηχούν σχεδόν όλη την πραγματικότητα. Αμυντικά γίνεται πολύ καλή δουλειά, αλλά στο επιθετικό κομμάτι η ομάδα υστερεί εμφατικά. Η πίστωση χρόνου εξαντλείται και δεν αποκλείεται στην επακόλουθη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων να υπάρξει τουλάχιστον μια αντικατάσταση ξένου παίκτη. Ο προαναφερόμενος, μάλιστα, περιλαμβάνεται στα φαβορί για αποχώρηση.
