Και ο αντίπαλος ήταν ασθενής και αφελής
Θα συμφωνήσω με τον Σάββα Παντελίδη περί ασθένειες και αφέλειες
Από Τάσο Ντόντο:
Μετά από έξι αγώνες χωρίς ήττα, ήρθε μια συντριβή η οποία μας θύμισε κάτι από πρώτο γύρο. Η ομάδα μας αδικήθηκε από το σκορ, άξιζε καλύτερης τύχης όμως μετά από καιρό είδαμε ενεργοποίηση παθογένειας κάτι το οποίο το είχαμε αφήσει στην άκρη.
Η διαφορά όμως σε αυτό το παιχνίδι σε σχέση με τα ματς σε περιστέρι και ΟΑΚΑ με ΑΕΚ, είναι οι αντιδράσεις και ο χαρακτήρας που έβγαλε η ομάδα, αφού κατόρθωσε να μειώσει σε 2-1 αλλά και να κάνει 10 τελικές εάν μέτρησα καλά, οι οποίες 5 βρήκαν εστία… κάτι που δεν έγινε σε καμία περίπτωση στα παιχνίδια που χάσαμε με κατεβασμένα χέρια όπως προαναφέρθηκα πιο πάνω (περιστέρι-ΟΑΚΑ).
Το ζητούμενο όμως που θα πρέπει να απασχολήσει την τεχνική ηγεσία είναι το εξής: ο τρόπος που δέχτηκε η ομάδα το τρίτο και τέταρτο γκολ, αλλά και το χτύπημα φάουλ από τον Φετφατζίδη και όχι από τον “καθηγητή” Mατίγια από ένα σημείο όπου μας έχει αποδείξει ο Ισπανός τι μπορεί να κάνει… εάν λοιπόν υπήρξε εντολή για να εκτελεί ο Φετφατζίδης τότε καλώς… Εάν όχι, σημαίνει ότι έχει παρακαμφθεί εντολή.
Όσο αφορά τις τελικές του Ολυμπιακού και την τύχη με το μέρος του, να υπενθυμίσω ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα των λαθών.
Και εδώ υπάρχουν ευθύνες και από την διοίκηση σε δυο θέματα.
1) Η ομάδα δεν ενισχύθηκε σε θέση φορ όπου ο παίχτης να ταιριάζει στη φιλοσοφία της υπόλοιπης ομάδας.
2) Στο θέμα διαιτησίας δεν έχει κανένα νόημα η ανακοίνωση μετά τον αγώνα, αφού ο συγκεκριμένος διαιτητής είναι αυτός εδώ και πολλά χρόνια.
Υ.Γ: Κύριε Παντελίδη κατά την διάρκεια του αγώνα (με Ολυμπιακό) θα έπρεπε να “τολμήσεις” 2-3 πραγματάκια γιατί και ο αντίπαλος έδειξε αφέλεια και παθογένεια.