Δεν θυμάμαι από πότε είχαμε να δούμε τρεις ελληνικές ομάδες να προκρίνονται μετά τα πρώτα τους ευρωπαϊκά ματς: αυτό το 3 στα 3 αυτής της εβδομάδας είχαμε να το δούμε χρόνια.
Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Φυσικά το χρωστάμε κατά πολύ στον Αρη, που μετά το 0-0 με την ΑΕΛ στο Βικελίδης, πήγε στην Κύπρο κι έδειξε τα κυβικά του. Ο Ολυμπιακός και ο Ατρόμητος έκαναν στις ρεβάνς απλά τη δουλειά τους. Ο Αρης έκανε αυτό και κάτι περισσότερο.
Μετά από δυο δοκάρια
Ο Σάββας Παντελίδης είχε δει τον Αρη να έχει δυο δοκάρια στο πρώτο ματς με τους Κύπριους στο Βικελίδης. Άλλος θα έβλεπε σε αυτά το κακό σημάδι ενός άδικου αποκλεισμού – ένα παιγνίδι της μοίρας, από τα σκληρότερα. Αλλά ο Παντελίδης είδε μόνο ότι η επίθεση του Αρη έπρεπε σε κάτι να διαφοροποιηθεί – το πρώτο ματς το ανέλυσε και συγχρόνως το διέγραψε. Στο δεύτερο παιγνίδι χρησιμοποιεί τον Λάρσον αντί του Τόνσο, και βάζει τον Ντιγκινί και τον Φετφατζίδη να εναλλάσσονται πίσω από τον Ιντέγιε, τον οποίο όλοι «ταϊζουν» συστηματικότερα.
Παρόλο που δεν είναι ακόμα ούτε στο 60% ο Ιντέγιε τρομοκρατεί την άμυνα της πεισματάρας ΑΕΛ. Ο Ιντέγιε παίρνει το πέναλτι του χρυσού 1-0, εμπλέκεται σε τρεις τουλάχιστον μεγάλες ευκαιρίες, παίρνει το φάουλ με το οποίο ο Ματίγια στέλνει τη μπάλα στα εξωτερικά δίχτυα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του 2-0, κι όταν στο 85΄αποχωρεί κατάκοπος βλέπεις στο χαμόγελό του σκηνές από πολλά ωραία που θα δούμε προσεχώς. Μόλις είναι στο 100% (σύντομα πιστεύω) ο Αρης θα βρει στην επίθεση ό,τι του έλειπε πέρυσι: όλα τα υπόλοιπα θα είναι πιο εύκολα.
Η άμυνα του Αρη, που δεν ήταν αψεγάδιαστη, πιέστηκε αλλά άντεξε, όμως την πρόκριση την έδωσε η επιθετικότητα της ομάδας: ο Αρης ψάχνει σε κάθε ευκαιρία το δεύτερο γκολ – οι Κύπριοι τρομάζουν όσο χρειάζεται, ο Παντελίδης μένει συνεπής στο πλάνο καθώς και οι τρεις αλλαγές του γίνονται για να ψάξει η ομάδα το 0-2. Δεν το βρίσκει, αλλά ο Τονσο κερδίζει την αποβολή του Γκοντάλ – το ματς τελειώνει στο 83΄. Ο Αρης προκρίνεται δείχνοντας τα κυβικά του: τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, αν ξαναδεί κανείς και τα δυο ματς.
Η Ευρώπη ο μόνος καθρέφτης
Παιγνίδια σαν αυτό που έκανε ο Αρης χθες στην Κύπρο δείχνουν πόσο άδικο είναι να συνδέεται η εκπροσώπηση της χώρας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με το πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη στέλνουμε όσους εξασφαλίζουν εισιτήριο χάρη στην καλή τους κατάταξη – θα προτιμούσα να στέλναμε όσους έχουν αποδείξει ότι το να παίζουν στην Ευρώπη το αξίζουν, πρώτα από όλα γιατί το θέλουν. Ο Αρης ανήκει στην κατηγορία των ομάδων που τιμούν το ευρωπαϊκό τους εισιτήριο χρόνια τώρα. Θυμάμαι αποκλεισμούς του (και πικρούς και οδυνηρούς) αλλά δεν θυμάμαι ποτέ κανένα μέλος της οικογένειας του να λέει «δεν πειράζει», γιατί ήρθαν δυο ομαδούλες από την ανατολική Ευρώπη και του κάνανε πλάκα.
Δεν θυμάμαι επίσης ποτέ στον Αρη να λένε ότι ένα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος είναι σημαντικότερο από ένα ευρωπαϊκό ματς – κανένα δεν είναι. Και δεν θυμάμαι ποτέ τον Αρη να παρατάει τίποτα που να έχει να κάνει με την Ευρώπη. Δεν το έκανε γιατί ως σύλλογος καταλάβαινε ότι εδώ γράφεται ιστορία και όχι στις εκλογές των Ενώσεων: από τον καιρό που ο Γκάλης έκανε την Ευρώπη να τον ψηφίζει κορυφαίο μπασκετμπολίστα της κι ο Κούης και οι υπόλοιποι διέλυαν εκτός έδρας την Περούτζια ο Αρης ήταν περήφανος για τα ευρωπαϊκά του παράσημα. Λίγα; Μπορεί. Αλλά όλα κερδισμένα τίμια και στο πεδίο της μάχης. Η Ευρώπη είναι καθρέφτης. Και μάλιστα καθόλου παραμορφωτικός.
Αήττητη μέχρι χθες
Η πρόκριση του Αρη με την ΑΕΛ δεν είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία του συλλόγου: όταν έχεις αποκλείσει την Περούτζια, τον Ερυθρό Αστέρα, τη Σαραγόσα, την Μπάγερ Λεβερκούζεν, την Μπενφίκα, όταν έχεις βρει την ανεμόσκαλα της ευτυχίας στου στο Βιθέντε Καλντερόν, η ΑΕΛ δεν μπορεί να σε τρομάξει κι ας μην είχε χάσει ποτέ της ευρωπαϊκό ματς στην έδρα της μέχρι χθες. Όταν καμαρώνεις για το τεράστιο αήττητο σερί στο Βικελίδης, οφείλεις να βρεις τρόπο να προκριθείς στην Κύπρο.
Ο Αρης πέρασε με τη δύναμη της συνέπειας: της συνέπειας απέναντι στην ιστορία και στον εαυτό του. Προκρίθηκε γιατί δεν είχε το δικαίωμα να πληγώσει τον κόσμο του στην ευρωπαϊκή επιστροφή του, γιατί ήταν ανεπίτρεπτο για το μέγεθός του να αποχαιρετήσει την Ευρώπη στον πρώτο κιόλας γύρο. Ακουγα τον Παντελίδη και τον Θόδωρο Καρυπίδη μετά το 0-0 του πρώτου ματς να δηλώνουν με βεβαιότητα πως η ομάδα θα προκριθεί. Πήγαν τον Αρη στην Κύπρο τέσσερις μέρες πιο νωρίς γνωρίζοντας πως μόνο η προσαρμογή στις δύσκολες καλοκαιρινές συνθήκες θα βοηθήσει την ομάδα να κάνει το παιγνίδι που πρέπει. Είδαν πεντακόσιους και πλέον πιστούς οπαδούς να μετατρέπουν το γήπεδο σε Βικελίδης. Δεν ήταν εκτός έδρας ματς αυτό που έδωσε ο Αρης στην Κύπρο: ήταν εκστρατεία κανονική αυτό που έγινε. Και η πρόκριση ήρθε γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς: οι ωραίες περιπέτειες πρέπει να έχουν και ωραίο τέλος. Τώρα μπροστά υπάρχει η Μόλντε – μια ακόμα δοκιμασία. Ο Αρης θα την αντιμετωπίσει με την βεβαιότητα ότι είναι καλή ομάδα, ότι έχει αντοχές και λύσεις. Και θα παλέψει πάλι τίμια, όπως κάνει πάντα…
Περισσότερα στο https://www.karpetshow.gr
