Το Σάββατο πραγματοποιήθηκε κάτι αρκετά σημαντικό στην χώρα μας σχετικά με τον αθλητισμό καθώς μετά από διάστημα τριών μηνών, επέστρεψε το ποδόσφαιρο… όχι όμως όπως ακριβώς το περιμέναμε.
Είχε ακουστεί και γραφτεί από διάφορα σάιτ πως μετά την ολοκλήρωση της καραντίνας, τα πράγματα στα γήπεδα δεν θα είναι όπως πριν. Ωστόσο μέχρι να έρθει το Σάββατο και να δούμε δια ζώσης τελικά τον πρώτο αγώνα για τα πλέι οφ της Super League 1 κεκλεισμένων των θυρών, δεν γνωρίζαμε και εμείς οι ίδιοι πως θα αισθανθούμε.
Το βράδυ του Σαββάτου στις 21:30 σε ένα άδειο «Κλεάνθης Βικελίδης» το Άρης-ΟΦΗ αφενός «άνοιξε» την αυλαία των πλεί οφ και αφετέρου έδειξε το πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η αίσθηση όχι μόνο του να παίζεις (αυτό άλλωστε το γνωρίζουν καλύτερα από εμάς οι ποδοσφαιριστές), αλλά και του να παρακολουθείς από κοντά έναν τέτοιο αγώνα, που προσωπικά για εμένα ήταν η πρώτη φορά… και όπως όλα δείχνουν όχι η τελευταία.
Τελικά ήταν όντως πρωτόγνωρο, όχι μόνο γιατί ήταν λίγες οι φορές που έχω δει το γήπεδο άδειο (εν δράσει ήταν η πρώτη) αλλά και επειδή όντως το να παρακολουθείς εσύ και άλλοι 10 ή 20 ή 30 άνθρωποι σε ένα τέτοιο γήπεδο επίσημο αγώνα… εν τέλει σε μπερδεύει. Ακούς πιο έντονα τους ήχους, τις φωνές των παικτών που λόγω ακριβώς της κατάστασης είναι σαν να μιλούν δίπλα σου και όχι από την απόσταση χορτάρι-κερκίδα, νιώθεις λίγο περισσότερο την ένταση τους, την αγωνία τους και στο τέλος… την χαρά τους.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι όποιος βρισκόταν στις κερκίδες του Χαριλάου εκείνη την ημέρα πέρασε από όλα τα στάδια, ταυτίστηκε λίγο περισσότερο με την ομάδα γιατί ακριβώς ήταν εκεί… και ήταν μόνο αυτοί! Στην αρχή κρύωνες λόγω της βροχής και του… «κρύου» γκολ που δέχθηκε ο Άρης από τον αντίπαλο και τελικά με το σφύριγμα της λήξης ήθελες και εσύ να κατέβεις στον αγωνιστικό χώρο να πανηγυρίσεις μαζί τους.
Σίγουρα αυτό, συμβαίνει σε κάθε ματς πόσο μάλλον όταν μιλάμε για Άρη γνωρίζοντας την σύνδεση ομάδας και κόσμου,όμως τώρα ήταν αλλιώς, ένιωθες ότι είμαστε “εμείς και εμείς”. Κανείς δεν ξέρει για ποιο πράγμα θα μιλούσαμε αν τελικά η έκβαση του αγώνα ήταν διαφορετική, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει γιατί όπως σε πολλές περιπτώσεις έτσι και εδώ… μετρά το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα του Σαββάτου ήταν θετικό!
Όμως αυτό, ήταν όντως διαφορετικό και μπορεί να ξανασυμβεί ή μάλλον… θα ξανασυμβεί σίγουρα λόγω των αποφάσεων που έχουν παρθεί δεδομένης της τωρινής κατάστασης. Αλλά το μόνο σίγουρο τελικά αν το σκεφτείς εκ των υστέρων, αδιαμφισβήτητα δεν θα είναι το ίδιο με την πρώτη φορά.
