Ο Άρης είναι εδώ, είναι δυνατός, για όσα έχει πετύχει στο γήπεδο αλλά και για την τρέλα του πρωταθλητή κόσμου του έχει κερδίσει με το σπαθί του το χειροκρότημα όλης της Ελλάδας, ή μάλλον όλης εκτός από αυτούς που… είχαν συνηθίσει αλλιώς
Δυστυχώς κάποιοι όχι απλά δεν βλέπουν αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους, αλλά κοιτάνε επιδεικτικά προς άλλη κατεύθυνση, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να μην παραδεχτούν την πραγματικότητα αλλά και να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Όλοι όσοι πίστευαν ότι τα ρούβλια μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, από τίτλους μέχρι συνειδήσεις, όλοι όσοι έκαναν όνειρα για “μια πόλη, μια ομάδα, μια τζατζίκι, μια πατάτες” και προσευχόταν κάθε μέρα ο Άρης να μην μπορέσει να μείνει όρθιος στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας τους διαψεύστηκαν πανηγυρικά και έχουν πλέον πανικοβληθεί βλέποντας τον θεό του πολέμου να φωνάζει “παρών” με όλη του την δύναμη και το παραμυθάκι που έχουν με τόσο κόπο χτίσει να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.
Όσες απέλπιδες προσπάθειες γίνονται ακόμη και σήμερα για να πλήξουν (με το μυαλό τους) τον Άρη και με τακτικές άλλων ετών να φέρουν την διχόνοια πίσω στον σύλλογο μπορούμε να τους πληροφορήσουμε ότι προκαλούν τόσο το γέλιο, όσο και τον οίκτο της κιτρινόμαυρης οικογένειας.
Λυπόμαστε κύριοι, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει, ο κόσμος του Άρη κόντρα σε όλα όσα πιστεύατε όχι μόνο δεν άφησε την ομάδα δευτερόλεπτο την ομάδα του στα δύσκολα αλλά βγήκε από όλη αυτήν την κατάσταση πιο δυνατός, πιο σοφός και κυρίως πιο υποψιασμένος.
Η εσωστρέφεια, η διχόνοια, η ανθρωποφαγία εντός των τειχών είναι κάτι που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ο κόσμος του Άρη είναι… στα χαρακώματα για την ομάδα του, πιο πεισμωμένος, πιο παθιασμένος από ποτέ με την αγάπη για την ομάδα να είναι η μόνη -αλλά ασύγκριτη με οποιαδήποτε άλλη- κινητήριος δύναμη για τον Αρειανό.
Όσοι προσπαθείτε ακόμη με τοξικές τακτικές να χτυπήσετε (στην φαντασία σας) τον σύλλογο καλό είναι να καταλάβετε ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για εσάς.
Αλλά και να μην καταλάβετε δεν πειράζει, γιατί πλέον σας καταλάβαμε εμείς…
