Είναι αλήθεια πώς μια ήττα πάντα πειράζει και ενοχλεί από όποιον αντίπαλο κι αν προέρχεται, πόσο μάλλον όταν ο αντίπαλος αυτός είναι αποδεδειγμένα σαφώς κατώτερος από την δική σου ομάδα.
Όταν όμως είσαι Άρης πρέπει να έχεις το σθένος να υπερασπίζεσαι αυτή την επιλογή ζωής που έκανες κυρίως μετά από ήττες, στεναχώριες και πίκρες γιατί μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία θα μπορείς να ισορροπείς με το συναίσθημα σου, διατηρώντας παράλληλα τα πιστεύω σου για αυτό που αγαπάς ακλόνητα και άφθαρτα στον χρόνο.
Προ μιας εβδομάδας περίπου σε μια αρθρογραφία μου μέσα από το βήμα που μου δίνει το YellowNews είχα αναφέρει πώς όλη η ζωή μας είναι ένα χαμόγελο τις Δευτέρες. Να είστε σίγουροι λοιπόν πώς όπως οτιδήποτε άλλο στη ζωή έτσι και ο κανόνας αυτός έχει την δική του δεύτερη και ξεχωριστή ανάγνωση, καθώς το χαμόγελο της νίκης συμπληρώνεται μέσα από την πικρία και την απογοήτευση μιας ήττας η οποία αν το σκεφτούμε καλά είναι κι αυτή μέρος του παιχνιδιού.
Το ότι ο Άρης μέχρι τώρα έκανε δύο ήττες κυριολεκτικά τσάμπα και βερεσέ μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα. Αυτό όμως που θα ήθελα να κρατήσουμε όλοι συμπεριλαμβανομένου πρωτίστως του εαυτού μου είναι η αγάπη και μια θερμή αγκαλιά που πάντα έχουμε εύκαιρη για την ομάδα κι αυτό δεν το λέω καθόλου συμβουλευτικά, απλώς θεωρώ πολύ σημαντικό το να εμπεδώσουμε όλοι ότι είναι άλλο να χάνεις ξέροντας ότι αυτή η ήττα θα σου στερήσει μόνον τρεις βαθμούς κι άλλο να μην ξέρεις αν θα υπάρχεις αύριο όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν είπε κανείς στον κόσμο να μην παραπονεθεί είτε για την απόδοση της ομάδας, είτε για τη σφαγιαστική διαιτησία, είτε για οτιδήποτε άλλο επιθυμεί, αρκεί το παράπονο του να είναι βάσιμο αποσκοπώντας στην αυτοβελτίωση μας
Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνουμε τις ενστάσεις μας δε θα πρέπει να είναι αφοριστικός, αφού μια ενδεχόμενη ακραία αντίδραση μας μπορεί να λειτουργήσει ως δούρειος ίππος των καλοθελητών της πόλης που στοχεύουν να δημιουργήσουν ένα αρνητικό, εσωστρεφές κλίμα δυναμιτίζοντας το ενόψει κι ενός παιχνιδιού που ακολουθεί,
Ο Άρης έχασε και δε θα είναι η τελευταία φορά που θα συμβεί αυτό. Τουλάχιστον όμως μέσα από κάθε ήττα που σε κάθε περίπτωση είναι αρνητική ας βγαίνει ένα ενωτικό κλίμα γιατί όλη τη χρονιά θα βασιστούμε στον συγκεκριμένο προπονητή και σε αυτούς τους παίκτες οι οποίοι παλεύουν για εμάς στο γήπεδο υπό συνθήκες όχι και τόσο ευνοϊκές.
