Β. Ψηφίδης: “Θέλω να χειροκροτήσω τον κ. Καρυπίδη, φέτος περιμένουμε μεγάλα πράγματα!”
Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή “Αθλητικό X-Press” φιλοξενήθηκε ο πρώην παίκτης του Άρη, Βασίλης Ψηφίδης
Ο κ. Ψηφίδης, κυπελλούχος με τους κιτρινόμαυρους το 1970 οργάνωσε μια βραδιά στο “σπίτι” του Άρη στην επέτειο του κυπέλλου εκείνου.
Με αφορμή την συγκεκριμένη εκδήλωση, μίλησε στους Γιώργο Τότσικα και Ιάσονα Μίσχο, όπου τοποθετήθηκε και για τον Άρη του σήμερα.
Αφήσατε την Αμερική, επιστρέψατε εδώ και τα κάνατε όλα άνω κάτω έτσι; (γέλια)
Έρχομαι κάθε χρόνο και κάθε φορά που έρχεται αυτή η ημερομηνία, κάτι με «τρώει», να κάνω κάτι για την μοναδική βραδιά που ο Άρης κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας. Δυστυχώς, αυτό είναι που μετράει. Ωστόσο κάθε χρόνο είμαι μεταξύ της Σκύλας και της Χάρυβδης.
Γιατί;
Διότι οι μισοί με ρωτούν «γιατί διοργανώνεις αυτή την βραδιά; Για να μας θυμίσεις τα λυπητερά χρόνια;» ενώ οι άλλοι μισοί έρχονται.
Θα θέλαμε το δικό σας σχόλιο για το contrast που υπάρχει στην οικογένεια του Άρη.
«Δεν φταις εσύ, η φαντασία σου τα φταίει» λέει το τραγούδι.
Δηλαδή;
Η πραγματικότητα μας ενδιαφέρει. Επειδή φέτος κατάλαβα ότι είναι η τελευταία μου φορά, ανακάτεψα πολύ την τράπουλα. Θέλησα να το κάνω στο σπίτι που γεννήθηκα γιατί εγώ είμαι γέννημα θρέμμα Αρειανός. Και διάλεξα να την κάνω την τελευταία βραδιά στο σπίτι που γεννήθηκα.
Τι εννοείτε τελευταία φορά;
Δεν θα το ξανακάνω. Θέλω και εγώ να έρθω να γλεντήσω μια φορά όπως οι υπόλοιποι. Έτρεξα τόσο πολύ και το μόνο μου μέλημα ήταν αν αυτοί που ήρθαν περνούν καλά. Αν ισχύει αυτό, εγώ πέρασα υπέροχα. Θέλω βέβαια να προσθέσω πως μεγάλη μου τιμή ήταν το γεγονός ότι ήρθε και ο τωρινός προπονητής του Άρη ο κύριος Σάββας Παντελίδης.
Υπήρξαν άτομα που καλέσατε και δεν ήρθαν;
Κάποιοι ναι. Επιπλέον, είμαστε ζωντανοί οι 13 από τους 19 που κέρδισαν το κύπελλο. Για την κατάκτηση εκείνου του κυπέλλου έπαιξαν 18 παίκτες. Ο μόνος παίκτης που δεν έπαιξε καθόλου ήταν ο Γιώργος Καντίνας, αλλά η ομάδα δεν πήγαινε πουθενά χωρίς αυτόν.
Ποιοι ήταν οι απόντες;
Ο Συρόπουλος, ο Ραπτόπουλος, ο Λουκανίδης, ο Τερζής, ο Ιωσήφ Μιχαϊλίδης που ζει στο Σικάγο και τέλος ο Μάρκος Γιάντσης.
Θα φτάσει ο Άρης στην κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου;
Όταν προσφώνησα τον Σάββα Παντελίδη, του είπα να σηκώσει τον πήχη ψηλά. Με αυτά που περιμένουμε, ανεβάσαμε και οι ίδιοι οι φίλαθλοι τις απαιτήσεις και περιμένουμε να δούμε όχι μόνο νίκες, αλλά και θέαμα. Βέβαια αυτό το παιχνίδι θέλει και λίγη τύχη.
Τι σας εκμυστηρεύτηκε ο Σάββας Παντελίδης;
Τίποτα. Τα άκουσε όλα, ευχαρίστησε τον κόσμο και έφυγε. Το σίγουρο ήταν πως όλοι, ήταν Αρειανοί διαλεγμένοι από εμένα. Για την ιστορία, από τους 12 που παίξαμε στον τελικό, οι 6 ήμασταν γέννημα θρέμμα του Άρη. ήταν οι Χρηστίδης, ο Σπυρίδων , ο Κωνσταντινίδης, ο Αλεξιάδης, ο Πάλλας και εγώ.
Ο Ναλμπάντης δεν ήταν;
Ο Ναλμπάντης και ο Κεραμιδάς ήταν δικές μου μεταγραφές.
Τι εννοείτε;
Πήγαινα στο συμβούλιο του Άρη και έλεγα «θέλω τον Κεραμιδά για συμπαίκτη μου αλλιώς δεν θα μπορώ να τον πιάσω εν ώρα αγώνα ως αντίπαλο (γέλια)». Με άκουσαν τελικά και ο Κεραμιδάς έπαιξε 250 παιχνίδια.
Είχατε όμως και έναν εξαιρετικό «ανώνυμο», έναν μικρό που αγκαλιάζατε μαζί το κύπελλο του ’70;
Λέγεται Άρης Ψηφίδης και είναι ο εγγονός του αδερφού μου. Όχι τυχαία βέβαια, γιατί ο γιος του είναι τρελαμένος με τον Άρη.
Θα θέλαμε το μήνυμα σας για τον Άρη του σήμερα και του αύριο.
Περιμένουμε μεγάλα πράγματα. Θέλω να χειροκροτήσω τον κύριο Καρυπίδη γιατί η δουλειά που κάνει μέσω του κυρίου Διαμαντόπουλου αποδεικνύει πως ξέρει τι κάνει και το αποτέλεσμα είναι να πηγαίνει την ομάδα προς τα πάνω. Έτσι και ο κόσμος του Άρη πρέπει να περιμένει καλύτερη μπάλα και πολλές νίκες και το πιστεύω ακράδαντα.
Είναι μια κρίσιμη περίοδος για την οικογένεια του Άρη, ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;
Ο αδερφός μου εδώ και 3,5 χρόνια είναι σε «χαμένο παιχνίδι» αλλά προσπαθεί μαζί με τους συμβούλους του κάθε μέρα να κρατήσουν τον Άρη ψηλά. Είναι μεγάλη υπόθεση γιατί στον Α.Σ δεν υπάρχουν έσοδα, παρά μόνο έξοδα.
Ποια άλλα μεγάλα ονόματα παρευρέθησαν μαζί σας εκείνη την βραδιά;
Είχα τον πρωταθλητή Ευρώπης Λάκη Τσάδα της ΑΕΚ, τον Χρήστο Αραμπατζή, τον Κούη τον Φοιρό τον Βένο, τον Πασχαλίδη. Ήταν «η βραδιά των επωνύμων» διότι ήξερα πως θα είναι η τελευταία μου φορά. Πριν κλείσω όμως, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από 30.000 αρειανούς που δεν μπόρεσα να καλέσω αυτή την βραδιά.
