“Ενα καράβι παλιό σαπιοκαραβο…” έγραψε κάποτε ο Αλέξανδρος Δήμας και τραγούδησε, ο γνωστός μας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, όποιος τραγούδησε και τον ύμνο του νεοφώτιστου Χολαργού..
Του Αντώνη Νικολαΐδη
Με ένα καράβι, σάπιο, μοιάζει τη δεδομένη χρονική στιγμή και ο Αυτοκράτορας. Αλλά ας αφήσουμε τα τεχνικο-οικονομικά ζητήματα για τους προπονητές, κερκίδας και μη, για τους μεγαλομετοχους, πραγματικούς ή πισινούς. Να συζητήσουμε για το τι σημαίνει πραγματικά μια πτώση-διαλυση και να είμαστε ήρεμοι, εξάλλου όπως είπε ένας φίλος, είναι διαφορετικό να πεθαίνεις για τον ΑΡΗ, και διαφορετικό να σε πεθάνει αυτός.
Να σε πεθάνει είπα…; Για να μπούμε στο ζουμί γιατί πολύ το κούρασα.
Σε περίπτωση υποβιβασμού του μπασκετικού ΑΡΗ, ολόκληρος ο Σύλλογος, ολόκληρος ο ΑΡΗΣ, θα χτυπηθεί τόσο δυνατά που η πληγή δε θα κλείσει ΠΟΤΕ. Ο Άρης, ο Αυτοκράτορας, είναι σαν το παραμύθι με τον γίγαντα. Ο γίγαντας μπορεί να γέρασε, αλλά πάντα ήταν ζωντανός. Η περίπτωση όμως ο γίγαντας να μην μπορεί να σηκώσει, όχι το ανάστημά του, ούτε να σταθεί στα γόνατα του, είναι ίσως πιο κοντά από ποτέ.
Ο Άρης των 21+1 τίτλων είναι η μοναδική ομάδα του Συλλόγου που δεν έχει πέσει ποτέ κατηγορία. Είναι η μεγαλύτερη ομάδα του 20ου αιώνα. Είναι ο λόγος που εμείς περπατάμε με το κεφάλι ψηλά όπως κάνει το παγώνι. Με τα στήθια έξω από περηφάνια.
Σήμερα είδα έναν 55χρονο να βρίζει και να φωνάζει αυτούς που φορούσαν τη φανέλα του Αυτοκράτορα. Μετά τον είδα να κλαίει, να δακρύζει και να σκύβει το κεφάλι και να κρύβει με τα χέρια του το πρόσωπο του. Είδα έναν άλλον να στέκεται στα κάγκελα και να ειναι σαν φάντασμα.
Για να τελειώνω… Μεγαλομέτοχε(;;;) σε ότι δηλώσεις έκανες δεν είπες τίποτα. Τώρα ήρθε η ώρα να μας ξυπνήσεις. Να μας πεις… “Μάγκες, χρωστάμε τόσα, θέλουμε τόσα για το μπαν, τόσα για μεταγραφές…”
ΥΓ. Όσοι δεν ήρθατε σήμερα στο Παλέ, νιώθετε όμορφα;
ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
